yaratici_idea
Kullanıcı
- Katılım
- 17 Ocak 2008
- Puanları
- 0
Zynep'in Kaleminden
- Konuyu Başlatan Zynep
- Başlangıç tarihi
T
tnctrkcell
aslında kararsız kaldım yazsam mı yazmasam mı diye çünkü yanlış anlamandan korkuyorum hani uzun süredir yorum yazmıyorum ya tam sen benimkine yazınca ben de gelip yazmışım gibi oldu ama sen bilirsin beni yazdıklarının hepisni defalarca okuyorum ama çoğu zaman yazacak bişeyler bulamıyorum yani aslında çok şey hissediyorum ama o hisettiğim şeyleri yazınca sanki anlamı bozulcakmış gibi geliyo bencede çok saçma 
ama belkide hissettiklerimi tam anlmaıyla ifdade edebilecek sözcükler bulmakta zorluk çekitiğimden yaz(a)mıyorum amaaan neyse ney cnm yaw yine süpersin ablacım
ama belkide hissettiklerimi tam anlmaıyla ifdade edebilecek sözcükler bulmakta zorluk çekitiğimden yaz(a)mıyorum amaaan neyse ney cnm yaw yine süpersin ablacım tnctrkcell' Alıntı:aslında kararsız kaldım yazsam mı yazmasam mı diye çünkü yanlış anlamandan korkuyorum hani uzun süredir yorum yazmıyorum ya tam sen benimkine yazınca ben de gelip yazmışım gibi oldu ama sen bilirsin beni yazdıklarının hepisni defalarca okuyorum ama çoğu zaman yazacak bişeyler bulamıyorum yani aslında çok şey hissediyorum ama o hisettiğim şeyleri yazınca sanki anlamı bozulcakmış gibi geliyo bencede çok saçma
Bir şarkı vardı...
"Tamamlıyoruz birbirimizi"
Saol canım benim
ACILAR
Çok kolaydır aslında insanı incitmek;
bazen bir söz, bazen söylenmemiş bir söz,
bazen bir bakış, bazen hiç bakmayış...
Ve çok kolaydır bir insanı yaralamak
bazen bir bıçak darbesiyle
bazen bıçak yarasından daha çok acıtan derinden kanatan bir sözle
ve yine belki hiç söylenmemiş bir sözle...
öyle ya da böyle işte, kolaydır insanları üzüntüye salmak
çünkü insan aslında acıyı acı çekmeyi daha çok sever
neşeli şiirler prim yapmaz acının doruğunda yazılmış, okunmuş şiirler gibi.
ve bir başka acı gerçektir ki
insan hep daha çok sevmiştir hüzünlü şarkılarda kadeh kaldırmayı.
ve herkesin acısı kendisine kutsaldır,
kimi bir güvercin yavrusunun süzülürken kanadından düşen bir tüy için acılanır
ve bir diğeri
çok uzaklarda bir başkası
simsiyah bir gecenin içinde
simsiyah bir yolda
kendi karanlığının uğultusu kulaklarında
çoktan bitmiş bir sevdanın sona kalan kırıntılarını
simsiyah geceye harmanlarken
düşer acıya
bir bekçinin geceyi yırtan sebepsiz düdüğünün sesinde
ölümcül bir hastayı bekleme umutsuzluğu ve yılgınlığında
acılanır acılarına yoldan geçen sessiz bir karaltı
kimdir nereye gider, bilinmeyen
bir udinin kırık dökük rastgele vurduğu notalardan çıkan nağmeleri daha çok sever insan
bir elektro gitarın gürültüsüne kulaklarını tıkayarak
ödenmemiş hesabın bahşişi cebinde kalakalmış acılı insanlarda vardır
oysa hesap pusulası çoktan kesilmiş ve hesap başkalarınca ödenmiş
bir aşktan bir diğerine kaç dakikada gidildiğinin hesabını soradursun şairi şiirin
bir aşk yolculuğunda vurulan gölge bırakıverir kanayan gövdesini bir ağacın dibine
acılar insanı olgunlaştırır diye öğretilmiş ya
kimbilir belki de bundandır insanın acıyı daha çok sevmesi
ve sevinçlerinden çok acılarını düşünmesi
ve giderek bencilleşmesi...
Zynep
Çok kolaydır aslında insanı incitmek;
bazen bir söz, bazen söylenmemiş bir söz,
bazen bir bakış, bazen hiç bakmayış...
Ve çok kolaydır bir insanı yaralamak
bazen bir bıçak darbesiyle
bazen bıçak yarasından daha çok acıtan derinden kanatan bir sözle
ve yine belki hiç söylenmemiş bir sözle...
öyle ya da böyle işte, kolaydır insanları üzüntüye salmak
çünkü insan aslında acıyı acı çekmeyi daha çok sever
neşeli şiirler prim yapmaz acının doruğunda yazılmış, okunmuş şiirler gibi.
ve bir başka acı gerçektir ki
insan hep daha çok sevmiştir hüzünlü şarkılarda kadeh kaldırmayı.
ve herkesin acısı kendisine kutsaldır,
kimi bir güvercin yavrusunun süzülürken kanadından düşen bir tüy için acılanır
ve bir diğeri
çok uzaklarda bir başkası
simsiyah bir gecenin içinde
simsiyah bir yolda
kendi karanlığının uğultusu kulaklarında
çoktan bitmiş bir sevdanın sona kalan kırıntılarını
simsiyah geceye harmanlarken
düşer acıya
bir bekçinin geceyi yırtan sebepsiz düdüğünün sesinde
ölümcül bir hastayı bekleme umutsuzluğu ve yılgınlığında
acılanır acılarına yoldan geçen sessiz bir karaltı
kimdir nereye gider, bilinmeyen
bir udinin kırık dökük rastgele vurduğu notalardan çıkan nağmeleri daha çok sever insan
bir elektro gitarın gürültüsüne kulaklarını tıkayarak
ödenmemiş hesabın bahşişi cebinde kalakalmış acılı insanlarda vardır
oysa hesap pusulası çoktan kesilmiş ve hesap başkalarınca ödenmiş
bir aşktan bir diğerine kaç dakikada gidildiğinin hesabını soradursun şairi şiirin
bir aşk yolculuğunda vurulan gölge bırakıverir kanayan gövdesini bir ağacın dibine
acılar insanı olgunlaştırır diye öğretilmiş ya
kimbilir belki de bundandır insanın acıyı daha çok sevmesi
ve sevinçlerinden çok acılarını düşünmesi
ve giderek bencilleşmesi...
Zynep
Elbette her şiir ya da yazı herkesi anlatmaz sevgili Özlem.
Ben hep diyorum ya, asla hayal kuramam, çok nadirdir gözlemlemediğim bir şeyi kurgulayarak yazabilmem.
Çok samimi itiraf edebilirim, acı çekerken benimde bencilleştiğim olmuştur. Ben ağlarken insanların gülmesine alınganlık gösterebilirim, bu bencilliktir. Bence yani.
Ve bir de, sadece kendi acılarından sözedilmesini isteyen, ve sadece kendisinin acıları olduğunu sanan insanlarada şahidim.
Ama başında dediğim gibi hiç bir yazı ya da hiç bir şiir bütünü kapsamaz elbette.
Ben hep diyorum ya, asla hayal kuramam, çok nadirdir gözlemlemediğim bir şeyi kurgulayarak yazabilmem.
Çok samimi itiraf edebilirim, acı çekerken benimde bencilleştiğim olmuştur. Ben ağlarken insanların gülmesine alınganlık gösterebilirim, bu bencilliktir. Bence yani.
Ve bir de, sadece kendi acılarından sözedilmesini isteyen, ve sadece kendisinin acıları olduğunu sanan insanlarada şahidim.
Ama başında dediğim gibi hiç bir yazı ya da hiç bir şiir bütünü kapsamaz elbette.
öyle bazen bizde kendi acılarımızı büyürüp başkalarınkini küçümsüye biliyoruz
seninki neki benim yaşadığımın yanında diye ama unutuyoruz işte herkesin acısı kendine göre acıtır içini
elbette bütünü kapsaması zaten garip olurdu ben çok beyendim tekrar teşekkür
seninki neki benim yaşadığımın yanında diye ama unutuyoruz işte herkesin acısı kendine göre acıtır içini
elbette bütünü kapsaması zaten garip olurdu ben çok beyendim tekrar teşekkür
yigitce
Kullanıcı
...acılar insanı olgunlaştırır diye öğretilmiş ya
kimbilir belki de bundandır insanın acıyı daha çok sevmesi
ve sevinçlerinden çok acılarını düşünmesi
yazini cok begendim zynep...
gercektende cok kolaydir bir insani yaralamak,üzmek,kirmak,incitmek...
zor olansa bir kirik kalbi yeniden onarabilmek...iliskileri yeniden saglamlastirmak...
tesekkürler güzel paylasimin icin...
kimbilir belki de bundandır insanın acıyı daha çok sevmesi
ve sevinçlerinden çok acılarını düşünmesi
yazini cok begendim zynep...
gercektende cok kolaydir bir insani yaralamak,üzmek,kirmak,incitmek...
zor olansa bir kirik kalbi yeniden onarabilmek...iliskileri yeniden saglamlastirmak...
tesekkürler güzel paylasimin icin...
yaratici_idea
Kullanıcı
- Katılım
- 17 Ocak 2008
- Puanları
- 0
Çok güzel bir şiir.
Her satırı beni çok etkiledi.
Teşekkürler Zynep...
Her satırı beni çok etkiledi.
Teşekkürler Zynep...
ŞİZOFREN YAZILAR
Aslında giden ne? Yol mu, yolcu mu?
Yol gider mi gerçekten?
Ve biz nereye gidiyoruz?
Kimiz?
Varolmamızın anlamı ne?
Neden bunca yaşanmışlıkla donatılıyoruz gittiğimiz yol boyu?
Yol değil giden, yolcular. Yani ben sen o biz siz onlar, hepimiz!
Hepimizin gördüğü şey aynı ama neden yüklediğimiz anlamlar farklı?
Güneş birimizi rahatsız ederken neden bir diğerimizi mutlu ediyor? Ya da neden bir dilenci çocuk kimilerimizin acıma hissini hareketlendirirken bir diğerimizin öfkesine neden oluyor?
Hepimiz aynıyız ama yüzlerimiz farklı, bedenlerimiz farklı.
Ve ruhlarımız!
Varolduğumuzun bilincine birbirimize dokunarak varıyoruz. Peki ya dokunmadıklarımız? Onlar aslında yoklar da biz var gibi mi görüyoruz? Ya peki onlar, onlar bizi nasıl görüyorlar?
Sanal bir dünya yaratıyoruz giderek.
Ve bu sanallık içinde görmediğimiz, dokunmadığımız ve gördüğümüz, dokunduğumuz bir dolu varlık!
Görmediklerimiz gerçek olmayabilir mi?
Ama hepimiz yazılanları okuyoruz?
Ve yine farklı anlamlar yükleyerek...
Bir şiirin bende ve yakınımda uyandırdığı duygu farklı, ve belki hiç görmediğim dokunmadığım ve aslında varlığından kuşkuya düştüğüm kişide uyandırdığı duyguyla belki aynı.
Neden buluşamıyoruz peki?
Ruh ikizi değil, ruh ikibinleriyiz belki?
Sanallıkta buluşabiliyoruz bazen. Aynam gibi diyoruz bazıları için. Ama dokununca aynalar kırılıveriyor bazen?
Ne gariplikler değil mi?
Aslında biz kimiz?
Evrenin içinde yer alan sayısız... canlı, nesne, obje... hangisiyiz?
Matrix...
Ben geçmişi aramaya başladım, ya da geleceğimi!
Kimim?
Ve diğer benler nerde?
Zynep
Aslında giden ne? Yol mu, yolcu mu?
Yol gider mi gerçekten?
Ve biz nereye gidiyoruz?
Kimiz?
Varolmamızın anlamı ne?
Neden bunca yaşanmışlıkla donatılıyoruz gittiğimiz yol boyu?
Yol değil giden, yolcular. Yani ben sen o biz siz onlar, hepimiz!
Hepimizin gördüğü şey aynı ama neden yüklediğimiz anlamlar farklı?
Güneş birimizi rahatsız ederken neden bir diğerimizi mutlu ediyor? Ya da neden bir dilenci çocuk kimilerimizin acıma hissini hareketlendirirken bir diğerimizin öfkesine neden oluyor?
Hepimiz aynıyız ama yüzlerimiz farklı, bedenlerimiz farklı.
Ve ruhlarımız!
Varolduğumuzun bilincine birbirimize dokunarak varıyoruz. Peki ya dokunmadıklarımız? Onlar aslında yoklar da biz var gibi mi görüyoruz? Ya peki onlar, onlar bizi nasıl görüyorlar?
Sanal bir dünya yaratıyoruz giderek.
Ve bu sanallık içinde görmediğimiz, dokunmadığımız ve gördüğümüz, dokunduğumuz bir dolu varlık!
Görmediklerimiz gerçek olmayabilir mi?
Ama hepimiz yazılanları okuyoruz?
Ve yine farklı anlamlar yükleyerek...
Bir şiirin bende ve yakınımda uyandırdığı duygu farklı, ve belki hiç görmediğim dokunmadığım ve aslında varlığından kuşkuya düştüğüm kişide uyandırdığı duyguyla belki aynı.
Neden buluşamıyoruz peki?
Ruh ikizi değil, ruh ikibinleriyiz belki?
Sanallıkta buluşabiliyoruz bazen. Aynam gibi diyoruz bazıları için. Ama dokununca aynalar kırılıveriyor bazen?
Ne gariplikler değil mi?
Aslında biz kimiz?
Evrenin içinde yer alan sayısız... canlı, nesne, obje... hangisiyiz?
Matrix...
Ben geçmişi aramaya başladım, ya da geleceğimi!
Kimim?
Ve diğer benler nerde?
Zynep
yigitce
Kullanıcı
tam matrixlik olmus...
inandigimiz ile yasadigimiz dünyaya bakis acilarinin ve farkliliklarinin insanda uyandirdigi binbir hislerin disa vurumu...
Sanallıkta buluşabiliyoruz bazen. Aynam gibi diyoruz bazıları için. Ama dokununca aynalar kırılıveriyor bazen?
burada aklima su soru geldi...acaba bizler mi farkli anlamlar yüklüyoruz...göremedigimiz ama yasattigimiz bir dünyaya mükemmellik(yada algiladigimiz dünya) hissi verme düsüncesi ile bizler mi farkli beklentilerdeyiz...
hic olamayacagini bildigimiz...ama yinede var olmasini istedigimiz....
tesekkürler zynep...
inandigimiz ile yasadigimiz dünyaya bakis acilarinin ve farkliliklarinin insanda uyandirdigi binbir hislerin disa vurumu...
Sanallıkta buluşabiliyoruz bazen. Aynam gibi diyoruz bazıları için. Ama dokununca aynalar kırılıveriyor bazen?
burada aklima su soru geldi...acaba bizler mi farkli anlamlar yüklüyoruz...göremedigimiz ama yasattigimiz bir dünyaya mükemmellik(yada algiladigimiz dünya) hissi verme düsüncesi ile bizler mi farkli beklentilerdeyiz...
hic olamayacagini bildigimiz...ama yinede var olmasini istedigimiz....
tesekkürler zynep...
yigitce' Alıntı:
Tam vurgulamak istediğim bu düşünceydi yiğitçe.
Hatta farklı bir yazımda bunu şöyle anlatmaya çalışmıştım:
Aralardan kısa alıntılar;
"...Bizler gerçek yaşamı beceremedik! Tuttuk bir sanal dünya kurduk kendimize. Sandık ki bu dünyada "ben" olabileceğiz. Ama başka "ben" lerin varlığını unuttuk bu kez.
Başımızı dayayacak omuzlar aradık, ama bu kez farklı dayatmalarla karşılaştık... "
yigitce
Kullanıcı
aynen...Zynep' Alıntı:yigitce' Alıntı:
Tam vurgulamak istediğim bu düşünceydi yiğitçe.
Hatta farklı bir yazımda bunu şöyle anlatmaya çalışmıştım:
Aralardan kısa alıntılar;
"...Bizler gerçek yaşamı beceremedik! Tuttuk bir sanal dünya kurduk kendimize. Sandık ki bu dünyada "ben" olabileceğiz. Ama başka "ben" lerin varlığını unuttuk bu kez.
Başımızı dayayacak omuzlar aradık, ama bu kez farklı dayatmalarla karşılaştık... "
ve eklemeliyim ki bizlerde dayayacagimiz omuzlarin seklini farkli yönlendirmelerle belirlemeye gayret ettik...
belki de hersey birkac satirlik mutluluklar icin(di)...
onu da yüzümüze gözümüze mi bulastiriyoruz nedir?
T
tnctrkcell
valla bu cümleden süper tez konusu olur.Bknz:
-bizim millletimiz neden acıyı sever?
-acıyı sevmek bizim milletimize özgü müdür?
-acıyı sevmek bizim miletimize özgü bişey değilde insanlara özgü bişey midir, cevap evet ise insan acı çekmeyi neden sever?
vs vs
tnctrkcell' Alıntı:valla bu cümleden süper tez konusu olur.Bknz:
-bizim millletimiz neden acıyı sever?
-acıyı sevmek bizim milletimize özgü müdür?
-acıyı sevmek bizim miletimize özgü bişey değilde insanlara özgü bişey midir, cevap evet ise insan acı çekmeyi neden sever?
vs vs
Acı çektiği zaman çok daha yaratıcı olduğunu itiraf eden sanatçılarımız var Musti.
T
tnctrkcell
pes
yani bende de var, acı çekmek hakikaten çok hoşuma gidiyo manyakmıyım nedir ;D ama ben bunu araştıracağım bence bir gen var içerimizde başımıza kötü bir olay gelince zuhahahahaha diye pişmiş kelle gibi sırıtan bir gen ;D
