Aradığı şeyin hayatta olmadığını bilse de,buna kendini iandıramaz insanoğlu.Çünkü bahsettiğimiz şey el değmemiş,saf olduğunu düşündüğümüz şeydir:Sevgidir,aşktır.
Freud'tan alıntı yapacam:
İnsanın hayatı boyunca en mutlu olduğu dönemler,anne karnındaki dönemlerdir.
Ve ızdırap,anne karnından çıkılmasıyla başlar.
İnsan hep o çok mutlu olduğu cennet özlemiyle yaşar.Fakat bu "Kayıp Cennete" tekrar kavuşmak mümkün değildir.
Herkesin aradığı herhalde o yitirilmiş cennet.
O cenneti herkes aşklarında bulacağını zannediyor.
Fakat tam tersine,aşklarından buluyorlar.
Kızlarda bir "Beyaz atlı prens sendromu",erkeklerde kavuşulacak prenses tarafından öpülünce prense dönüşecek lanetlenmiş yeşil kurbağa sendromu.
Beyaz atlı prens gelecektir,kızı yoksulluktan kurtaracak,kıza hakkettiği yaşamı sunacaktır.(Ne de olsa o da bir prensestir ve prensesler gibi yaşamalıdır.)
Güzel prenses gelip lanetlenmiş kurbağayı öpecektir ve kurbağa çok zengin bir prense dönüşecektir.Hakkettiği yaşam ve son derece güzel prenses yanı başında olacaktır.