SEVGİ İLE OYUN…
Yakalambaç oynarken,
Ben kaçardım sevgiden…
İnerdim yer altına denizlerden…
Delicesine korkardım deli gibi sevmekten,
Beynimi tek bir yere adapte etmekten…
Ben kostukca sevgi kovaladı peşimden,
Pes etmek nedir bilmeden.
Tam yakaladım derken,elleriyle değecekken,
Sıyrılıp,kurtuluyorum ellerinden hemen…
Böyle kaç-kovala oyunu devam ederken,
Sevgi yorulmuştu haliyle…
Yavaşladı ve durdu olduğu yerde,
Vazgeçmişti yakalamaktan işte…
Oyunu ben kazandım sanıyordum ,
Ancak..sevgi olmadan yasayamıyordum…
Bu defa saklambaç oynamaya karar verdik,
Körebe ben olmustum,arkamı duvara döndüm,
Saydım saydım…Gözümü actim ve aramaya basladım,
Sokak aralıklarına,tasların altlaına baktım…
Aradım…aradım…
Ne hikmetse bulamadım,
İsyan ediyordu yorulan ayaklarım,
Pes ediyorum,gelmeni istiyorum…
‘Neredeysen çık ortaya’diye bağırıyorum,
Kimseyi yanımda bulamıyorum,
Sevgi yok diye yalnızlık olmus yoldasım,
Çık saklandığın yerden lütfen…
Söz veriyorum sobelemicem seni.
Yakalambaç oynadığımız zaman,
Bir daha senden kaçmayacağım,
Sensiz olamıyormuşum…anladım…
Kayboldun gözlerimden,
Kaydın gittin düşlerimden,
Öyle mahrum kaldım ki sevgiden…
Kaybettim seni oyunlar oynarken…
…
Daha sonra anladım…
Sevgi kaçanı kovalar,
Yakanınca kaçarmış…
Bulunmak istenirse aranır,
Aranmak istenirse kaybolurmus…
Gidince bir daha gelmezmiş,
Sevginin olmadığı yerde insan duramazmıs…
Prenses35