Küçücük çocuktu yüreğim...
Sevmelerden habersizdi.
İçini yakan ateş değil güneşti.
Gözlerini parlatan gözyaşı değil sevgiydi,
Yalan dolan nedir bilmezdi.
Kalplerle değil oyuncaklarla oynardı,
Gök kuşaklarına tırmanır,oradan kayardı.
Bulutlara geçirirdi halatı,
Gökyüzünde,maviliklerle sallanırdı.
Dünyaya yukarıdan bakardı.
Işığa ihtiyacı yoktu,umut ışıltılarıyla aydınlanırdı.
Güzleri bile bahar sayardı.
Aylar dönüp dolaşıp bahara ulaşacaktı.
Çiçekler daha renkli açacaklardı...
Sırlarını dalgalarla paylaşırdı,
Yüreğinin kıyısına vuran köpüklü dalgalara...
Bir gün gözleri yaşardı,
Yaşlar aktı,dalgalara karıştı.
Büyümeye başlamıştı...
Zorluklarla karşılaştı,ne yapacağını şaşırmıştı.
Hiç kırılmamıştı,hiç kimseyi kırmamıştı...
İçini yakan güneş değildi.peki,bu yakıcılık neyin nesiydi?
Tamda düşünüldüğü gibi...bu sevda ateşiydi...
Öyle naifti ki..ilkti..ilk sevişiydi...
İlk kez okyanuslara açtı yelkenini...
Hummalı gizler büyüttü kendince,söyleyemedi,
Yüreğim dile gelmedi,dile getiremedi sevdiğini...
Susmak çare değildi,bunun bilincindeydi..itiraf etmeliydi..
İşte büyük gerçek gözler önündeydi..söyledi..
Evet,ilgisi karşılıksız değildi..
Çocuktu,büyüdü..ilkti..özeldi...
Ne güzel günler geçirdiler..
İkisi bulutlar üstünde hayaller içindeydi..
Hayalleri gerçekleşmekte gecikmedi.
Ne de olsa seven yüreklerdi,yürektendi..
Sonunda mutlu sona erişti sevenler..
Birbirleriyle beraber bir ömrü süregeldiler...
Prenses35