yasinyarar
Kullanıcı
- Katılım
- 6 Haz 2008
- Puanları
- 0
paylaşım için teşekkürler
kendinizi ne kadar tanıyorsunuz
- Konuyu Başlatan firstmoontr
- Başlangıç tarihi
Kendimi ne kadar tanıyorum ?
Her gün biraz daha iyi tanımaya başladım sanırım yaşımın getirdiği tecrübe artık olaylarıda insanlarıda daha iyi okuyabiliyorum.
Ve bu zamana kadar bir çok defa yanıldıgımı gün ve gün öğreniyorum özelllikle insanlar konusunda yani analiz etme yetilerim baya bi zayıflamış eskidi kadar iyi analizler yapamıyorum.
Ama zamanla düzelicek diyede umuyorum.
Yani kısaca iyi değilse bile fenada tanımıyorum.
Her gün biraz daha iyi tanımaya başladım sanırım yaşımın getirdiği tecrübe artık olaylarıda insanlarıda daha iyi okuyabiliyorum.
Ve bu zamana kadar bir çok defa yanıldıgımı gün ve gün öğreniyorum özelllikle insanlar konusunda yani analiz etme yetilerim baya bi zayıflamış eskidi kadar iyi analizler yapamıyorum.
Ama zamanla düzelicek diyede umuyorum.
Yani kısaca iyi değilse bile fenada tanımıyorum.
yıllarca kendinden çok başkalarını dinleyen bir insan olarak kendimi yeni yeni tanımaya başladım kendimi tanıdıkça açıkçası daha çook sevdim kendimi ama insan nekadar tanırsa tanısın olaylar zaman herzaman bizi değiştirmeye devam edecek tam kendimizi çözdüğümüzde bir bakmışsın yeni bir huy edinmişsin
"Kendimi tanıyamadım!", "Bunu ben mi yaptım? İnanamıyorum kendime!" ...
Bu tür cümleleri yaşam içinde çok sık olmasada arada kurarız. Çünkü bazı durumlarda, karşımızda ki kişinin/kişilerin yaratmış olduğu durumlar karşısında daha önce hiç olmadığımız kadar agresif, alıngan, tutarsız ya da bunların tam tersi, hoşgörülü, sabırlı, tutarlı olabiliriz.
Kişinin kendisini tanıması sanırım, olaylar karşısında sürekli olarak girdiği ruh hali olayı.
Örneğin ben; Çok sevdiğim kişilerin başına bir olumsuzluk geldiğinde, ya da bir ölüm haberi duyduğunda asla ve asla soğukkanlılığı elden bırakmam. Çünkü acil olan o durumun yarattığı sonuçların olumsuzluklarını asgariye çekebilmektir benim için.
Kendini tanımanın yaşla değil, yaşantılarla ilgili olduğunu düşünüyorum bu arada.
Çünkü kendi huylarını, hangi olay karşısında nasıl tepkiler vereceğini insan bilebilir. Bu tepkileri değiştirebilecek olan karşımızdaki kişinin davranışlarıdır. Burada insanları analiz etme yetisinden sözedilmiyor gerçi ama, Korsan bu konuyu kendini tanıma aşamasına dahil ettiği için bu cümleyede yanıt vermek istedim kendimce.
İnsan analizinin kendini tanımakla pek ilgisi olduğunu düşünmüyorum zaten.
İnsanın kendi davranış kalıpları ve olaylara bakış açısı vardır ve elbette benim dışımda kalan kişilerinde.
Örnekleyecek olursam; hangi olay karşısında nasıl tepki vereceğini bildiğim kişilere, aynı olayı aktarışım farklı olacaktır.
Elbette yaşamımıza yeni dahil ettiğimiz kişilerin olaylara bakış açısını hemen bilemeyebiliriz, o nedenle açık kapılar bırakmakta her zaman yarar vardır, bize uymayan herhangi bir davranış sergilediği için yargılamaktansa anlamaya çalışmak, olay bu.
Neyse galiba konuyu biraz dağıttım, özür dilerim.
Kendimi tanıyor muyum?
Sanırım evet.
Sevmediğim huylarım var mı?
Tabi ki var!
Değiştirmeye çalışıyor muyum?
Beni ve çevremi olumsuz yönde etkiliyorsa elbette!
Özür diler miyim?
Evet, kesinlikle yaparım bunu.
Ve son zamanlarda, yaşadığım olayların etkisiyle fazlaca agresif olduğumu düşündüğüm ve beni sevip bana güvenen insanları çok kolay kırabileceğimi keşfettiğim için, ve ne yazık yine bunun yaşanmışlıklarımla ilgili bir durum olduğunun bilincinde olduğum için, bunu atlatana kadar yalnız kalmayı daha uygun gördüğümde ayrı bir gerçek.
İnsanları şaşırtmamak adına.
Bugün sinirli, ağlayan, kızgın bir tavır sergileyip, yarın hemen eğlenceye dalmak gibi bir depresif ruh haline girmemek adına!
Tanıyorum kendimi, ve yazı sahibi arkadaşımın dediği gibi, bazı huylarımı sevmesemde değiştirmeye çalışıyor, değiştiremeyeceğimi anladığımda farklı konularla ilgilenerek, olay yerinden uzaklaşmayı yeğliyorum. Hem kendi mutluluğum hem başkalarını rahatsız etmemek adına.
Teşekkür ederim.
Sabah sabah biraz içimi mi döktüm ne?
Bu tür cümleleri yaşam içinde çok sık olmasada arada kurarız. Çünkü bazı durumlarda, karşımızda ki kişinin/kişilerin yaratmış olduğu durumlar karşısında daha önce hiç olmadığımız kadar agresif, alıngan, tutarsız ya da bunların tam tersi, hoşgörülü, sabırlı, tutarlı olabiliriz.
Kişinin kendisini tanıması sanırım, olaylar karşısında sürekli olarak girdiği ruh hali olayı.
Örneğin ben; Çok sevdiğim kişilerin başına bir olumsuzluk geldiğinde, ya da bir ölüm haberi duyduğunda asla ve asla soğukkanlılığı elden bırakmam. Çünkü acil olan o durumun yarattığı sonuçların olumsuzluklarını asgariye çekebilmektir benim için.
Korsan' Alıntı:
Kendini tanımanın yaşla değil, yaşantılarla ilgili olduğunu düşünüyorum bu arada.
Çünkü kendi huylarını, hangi olay karşısında nasıl tepkiler vereceğini insan bilebilir. Bu tepkileri değiştirebilecek olan karşımızdaki kişinin davranışlarıdır. Burada insanları analiz etme yetisinden sözedilmiyor gerçi ama, Korsan bu konuyu kendini tanıma aşamasına dahil ettiği için bu cümleyede yanıt vermek istedim kendimce.
İnsan analizinin kendini tanımakla pek ilgisi olduğunu düşünmüyorum zaten.
İnsanın kendi davranış kalıpları ve olaylara bakış açısı vardır ve elbette benim dışımda kalan kişilerinde.
Örnekleyecek olursam; hangi olay karşısında nasıl tepki vereceğini bildiğim kişilere, aynı olayı aktarışım farklı olacaktır.
Elbette yaşamımıza yeni dahil ettiğimiz kişilerin olaylara bakış açısını hemen bilemeyebiliriz, o nedenle açık kapılar bırakmakta her zaman yarar vardır, bize uymayan herhangi bir davranış sergilediği için yargılamaktansa anlamaya çalışmak, olay bu.
Neyse galiba konuyu biraz dağıttım, özür dilerim.
Kendimi tanıyor muyum?
Sanırım evet.
Sevmediğim huylarım var mı?
Tabi ki var!
Değiştirmeye çalışıyor muyum?
Beni ve çevremi olumsuz yönde etkiliyorsa elbette!
Özür diler miyim?
Evet, kesinlikle yaparım bunu.
Ve son zamanlarda, yaşadığım olayların etkisiyle fazlaca agresif olduğumu düşündüğüm ve beni sevip bana güvenen insanları çok kolay kırabileceğimi keşfettiğim için, ve ne yazık yine bunun yaşanmışlıklarımla ilgili bir durum olduğunun bilincinde olduğum için, bunu atlatana kadar yalnız kalmayı daha uygun gördüğümde ayrı bir gerçek.
İnsanları şaşırtmamak adına.
Bugün sinirli, ağlayan, kızgın bir tavır sergileyip, yarın hemen eğlenceye dalmak gibi bir depresif ruh haline girmemek adına!
Tanıyorum kendimi, ve yazı sahibi arkadaşımın dediği gibi, bazı huylarımı sevmesemde değiştirmeye çalışıyor, değiştiremeyeceğimi anladığımda farklı konularla ilgilenerek, olay yerinden uzaklaşmayı yeğliyorum. Hem kendi mutluluğum hem başkalarını rahatsız etmemek adına.
Teşekkür ederim.
Sabah sabah biraz içimi mi döktüm ne?
Lanetli-Bebek
Kullanıcı
gerçekten çok güzel bir noktaya değinmişsin.ben mesela oturup düşününce kendimi bulmakta zorlanıyorum.meğer ne kadar karmaşık bir hayatın içine saplanmışız ???
A
adem71
galiba tanıyamıyorum ve nolcak bilemiyorum ark nolur yardım ediniz ??? :-X :'(
kalbim_omer
Kullanıcı
Yazın çok güzel.Eğer ki insan hayattaki amacını ne olduğunu bilirse herşeyin üstesinden gelir.İnsanın en zaruri ihtiyacı ise kendini tanımak ve ifade etmektir.Hayallerinizi her zaman arkdasından gidin ve hayal edin.Hayal etmezseniz hiçbir şeyi başaramazsınız. 
güzel bi yazı olmuş insanın kendini tanıması lazım tabı ben tanıyorum.. tanımayanlara bu link yardımcı olabilir 
http://www.entropi.net/test/kisiliginizi_taniyin.php
http://www.entropi.net/test/kisiliginizi_taniyin.php
GulsahToptas
Kullanıcı
kalbim_omer' Alıntı:Eğer ki insan hayattaki amacını ne olduğunu bilirse herşeyin üstesinden gelir.İnsanın en zaruri ihtiyacı ise kendini tanımak ve ifade etmektir.Hayallerinizi her zaman arkdasından gidin ve hayal edin.Hayal etmezseniz hiçbir şeyi başaramazsınız.
Kendini tanımak ile hayattaki amacınız biraz farklı kavramlar değil mi?
Sonuçta kendimizi tanımadığımız halde hayata karşı belirlediğimiz bir amaç, hedef de olabilir...
Ne dersiniz?
Bugün kendime açık bir itirafta bulundum kapanmamış yaralarım, hayata dair başarısızlıklarım, bastırmaya çalıştığım komplekslerim var.
Kendimi çok başarısız mutsuz hissederken bir anda özgüvenim tavan yapıp ukala şımarık birşey oluveriyorum, ben dengesizim yani. Beylik laflar ediyorum konuştum mu ağzıma bakıyorlar ama ben bu konuşan kadını pek beğenmiyorum. Hala eksik hala ham hala kendini tanımış değil. Hala çocuk hala başkalarını önemsiyor, sevmekten anlamaz sevilmekten de.
İlgisizliğe tahammülü yoktur,fazla ilgiyi de sevmez çabuk sıkılır insanlardan ilişkilerden, ama tanıyanlar tüm huysuzluğuma rağmen vazgeçmesin isterim benden.
Kendimi çok başarısız mutsuz hissederken bir anda özgüvenim tavan yapıp ukala şımarık birşey oluveriyorum, ben dengesizim yani. Beylik laflar ediyorum konuştum mu ağzıma bakıyorlar ama ben bu konuşan kadını pek beğenmiyorum. Hala eksik hala ham hala kendini tanımış değil. Hala çocuk hala başkalarını önemsiyor, sevmekten anlamaz sevilmekten de.
İlgisizliğe tahammülü yoktur,fazla ilgiyi de sevmez çabuk sıkılır insanlardan ilişkilerden, ama tanıyanlar tüm huysuzluğuma rağmen vazgeçmesin isterim benden.
Umutsuzluktan ziyade bir serzeniş hissettim yazdıklarınızdan, dolayısiyla yorum yaptım kendimce..
Hayat herşeye rağmen güzel evet..
Hatta aksini düşündüğümüzde zararı sadece kendimize..
O halde aksini aklımıza bile getirmemek gerek..
Her yeni gün yeni güzelliklerle dolu..
Hayat herşeye rağmen güzel evet..
Hatta aksini düşündüğümüzde zararı sadece kendimize..
O halde aksini aklımıza bile getirmemek gerek..
Her yeni gün yeni güzelliklerle dolu..
bişileryapmaklazım
Kullanıcı
bazı durumlarda kendimi tanıyamıyor olabileceğimi bildiğime göre kendimi tanıyorumdur dimi
