bu da eskidendi.. çok eskiden...
Yeni sayfamsın benim..
Dedim ki kendime yeni, tertemiz bir sayfa aç..
Üstümde geçmiş sayfaların tozu dumanı..
Yorgunluktan koluma kaldıracak halim yokken; bir baktım ki biri almış götürmüş beni yepyeni bir sayfaya..
Yeni…
Temiz, beyaz , kimsenin karalamadığı..
İlham peşimde yine..
Durmadan yazıyorum.
Ne için ne olacak bu yazdıklarım, düşünmeden yazıyorum sadece.
Her sayfanın sonunda yenisi kalemin ucunda,
Aynı hevesle dolduruyorum her yeni geleni..
Hevesim heyecanım avuçlarımda..
Hiç bitmesin istiyorum sayfalar..
Çünkü daha söylenecek çok söz var..
Ne olursa olsun diyorum, ben yazayım..
Varsın okumasın, fark etmesin bile..
Ama ben yazayım..
Diyor ya şair:
“ben zararsız duyguların peşindeyim”
Ben de öyle..
Kalem ister ki; hiç bitmesin sayfalar,
Dökülecek cümlelerim var, anlatacaklarım var, duyuracaklarım..
Dilse; biraz utangaç:
Kal diyebilmektedir sadece…
Çırpınan, bağıransa çığlık çığlığa; gönüldür elbet !
Gönül der ki :
Gözlerini kapatıp açtığı anı dahi benimle dolsun,
İçinde, dışında, dilinde, kulağında bir beni bulsun..
Varsın roman olsun..lakin,
Aman bırakmasın
Sakın bırakmasın…