Flamingo'nun Kaleminden

[hanedeyim]

sen neymişsin filamingoo

 

[Flamingo]

sen neymişsin filamingoo

Estafurullah abi, neymişini mi var.. Karaladım öylesine..
Sağol..

 

[hanedeyim]

herkez karalayamıyo ama biliyosun dimi : : :

 

[Flamingo]

İçimden geldiği gibi benim de işte...

 

[Flamingo]

Keşfetmeliyim seni!

Her şeyinle...
Ne yersin, ne içersin?
Neyi seversin, neyi sevmezsin?
Nerelere gider, nerelere gitmezsin?
Ne zaman güler, ne zaman ağlarsın?

Tanımalıyım seni...
Her hareketini... Her dokunuşunu, her sözünü bilmeliyim...
Sözlerinin...gözlerinin.. bedeninin.. ruhunun her noktasını tanımalıyım...
Konuştuğumuzda, konuşuyormuşum gibi değil... Yeni bir dünya keşfediyormuşum gibi hissetmeliyim!
Kendimden bile daha iyi tanımalıyım seni...

Keşfetmeliyim sevgini.
Özlemeliyim doyasıya.
İstemeliyim... Bıkmamalıyım.
Yaşatmalıyım hep seni!

Gözlerinin her derinliğinde..
Sözlerinin bütünlüğünde..
Yaşamının sonsuzluğunda kaybolmalıyım!
Kaybolmalıyım sende! Kendimde kaybolmadan...
Yaşamı sektirmeden...Tam merkezimden...
Kaybolmalıyım sende!
Başarabilmelisin bunu...
Başarabilmeliyim bunu!..

Sevmelisin beni!
Tüm deliliklerime rağmen...
Mutluluğumla, sarhoşluğumla, gözyaşlarımla, saçmalıklarımla, unutkanlığımla, güzelliğimle,
cearetimle, cesaretsizliğimle, güvenimle, sevincimle...

Her şeyimle sevmelisin!..


Sevmeliyim seni!
Unutkanlığınla, sevecenliğine, başarınla, başarısızlığınla, hırsınla, yenilginle,
güzelliğinle, mutluluğunla, hayranlığınla, sevdiklerinle, zaferinle,
yorgunluğunla, sabrınla, sessizliğinle, konuşmanla...

Her şeyinle sevmeliyim!..

Sevmeliyiz biz!
Her şeyimizle...
Kaybolmalıyız birbirimizde.
Tam merkezimizden! Kendimizi yanımıza almayı unutmadan... Kaybolmalıyız, sevgi denizimizde...
Eminim, kaybolacağımız en güzel yer olacak...
Adres sormak istemeden,
her defasında yeni bir ada keşfederek...

Kaybolmalıyız... Kaybolacağımız en güzel yerde...

Birbirimizde!

 

[Flamingo]

GEL!

Kimsenin bilmediği gizli bir yerin vardır belki...
Oraya gidiyorsundur ara,sıra.. Dert yakınıyorsundur, taşa toprağa...

Çok özlediğin biri vardır...
Çok ama!
Hep görmek geliyordur içinden, cesaret edemiyorsundur...
Kimseye söylemiyorsundur belki, içinde taşıyorsundur...

Çevrendeki herkes hayatının ne kadar yolunda gittiğinden bahsederken,
Sen sessiz gecelerinde başını yastığa yaslayıp, kimi zaman hıçkırıklarla, kimi zaman sessizce ağlıyorsundur...
Belki de sabaha kadar...

Bir şiir yazmışsındır belki... Kimseye okutmaya cesaret edemiyorsundur...
Kim bilir, belki özel kalmasını istediğin için, belki de beğenilmemesinden korktuğundan...

Yorgun argın evdesindir belki... Susamışsındır, ve mutfağa gitmeye erinmişsindir. Kendi kendini ayıplamışsındır belki, kalkıp içmişsindir sonra.

Her şeye lanet etmişsindir belki bir gün... Bırakıp gitmek, kaçmak istemişsindir.
Gidememişsindir. Ya da gitmiş ve kaçış değil de, dinlenme filan demişsindir bunun adına...

Bir ağacın altına çöküp hıçkırarak ağlamak gelmiştir içinden belki...Yapamamışsındır. Biri seni görecek ve ne olduğunu soracak diye çekinmişsindir...

Şimdi topla her şeyini!
Ne varsa ertelediğin,
Ne varsa yapmak isteyip de yapamadığın...
Hepsini alıp, gel benimle
Önyargılarını yıktığın,
Acaba'larını kaybettiğin bir dünyaya...
Yeter ki sevgini de getir yanında!
O güzel kalbini... Umutlarını...
Güzelliklerinle gel bana.
Unutma!
Geldiğinde...
Tüm kalbim, ve sevgim seninle olacak!

İyi bak ona!

 

[hanedeyim]

kaybolmalıyız kaybolacağımız en güzel yerde
aşk her halinle sevebilmektir

 

[hanedeyim]

filamingo GEL  şiirini okurken
bir ara bu şiiri benmi yazdım acaba dedim ama benim ifade edemediğim kadar güzel etmişsin
yüreğine sağlık

 

[Flamingo]

filamingo GEL  şiirini okurken
bir ara bu şiiri benmi yazdım acaba dedim ama benim ifade edemediğim kadar güzel etmişsin
yüreğine sağlık

Duygulara tercüman olabilmek güzel... Aynı duyguları paylaşmak, daha bir güzeldir...

Teşekkür ederim.

 

[crt]

                                            MARTI

Huzurevindeki bir günde...
Yaşlı kadın, her zamanki sandalyesinde otururken..
Ansızın çıkagelen bir çocuğu gördüğü anda...
Yıllar önce kaybettiği çocuğuna benzetip
Hıçkırıklara boğulur...


O an özlemini  giderecek bir yol var mıdır?
Ölen çocucuğunu karşısında gördüğünü zanneden bu kadının yaralarını ne sarabilir?

Bir martı uçar mı o an yanına ?
Yalnız geçen günlerinin hasretini dindirebilir mi?
Yaşama sevincini verebilir mi tekrar?
Öperken o çocuğu, kendi çocuğu sanarak.. Bilir mi aslında onun çook uzaklarda olduğunu..

Peki ya o çocuk?..
Gittiği yerde, hissedebilir mi annesinin başka çocukları 'o' sandığını?
O sanıp da, öpüp okşamasını..Hasret gidermesini...
O an söyleyebilir miydi bunu bir martı?...
Annesi mi gider, getirirdi martıyı yanına..
Yoksa çocuğu mu martının kanatlarında çıkagelirdi ansızın...

Biter miydi bu özlem?
Huzur evinde yatan, o yalnız.. o evladı ölmüş anneyi hangi hasret durdurabilirdi?
Çocuğunun özlemini çeken bu yaşlı kadın, nasıl da bir başkasının çocuğunu kendi çocuğu sanarak öpüp okşardı...
'Seni ne kadar da özledim!' diyerek bağrına basar... ve..hıçkıra hıçkıra ağlardı...

Bir martı gelse..
Biter miydi bu özlem..?
Biter miydi bu yaşlı kadının ızdırap dolu günleri...
Biter miydi gözündeki yaşlar..
Bir martı gelse...


~Serap~


Bu yazdıklarım huzurevinde geçirdiğim günün anısınadır...
Ve her zaman yazdıklarımdan farklı olarak, umudun değil, çaresizliğin sessiz çığlıklarıdır...



Dip not: Lütfen ara sıra da olsa böyle yerleri ziyaret ederek buradaki insanların yarasına siz de bir merhem sürün...

Flamingo : ) Bu denli duyarlılığın için seni gönülden kutluyor sevgilerimi gönderiyorum.
Eş, dost, akraba ziyaretlerimizin yanısıra huzurevlerindeki yaşlılarımızı, yurtlarda kalan kimsesiz çocuklarımızı ...Ve birgün  bizlerinde aynı durumda olabileceğimizi unutmayalım...
 

 

[Flamingo]

Unutmamız gereken şeylerden biri...

Ayrıca sayfama renk kattığın için çok teşekkürler. : )

 

[yigitce]

flamingo...
farkliligin zamanla belirginlesiyor...
yaziyorum diyen bazilari, geyikten uzak okumasi dilegimle...
tebrikler...

 

[Flamingo]

Teşekkür ederim yiğitce.

 

[gtremrah]

Yazdıkca kaleminin daha güçleneceğine inanıyorum.yüreğine sağlık.

 

[Flamingo]

Teşekkür ederim.  Ben duygularımı yazıyla ifade etmeyi tercih ediyorum. Yazının güzelliği konusunda endişe taşımıyorum o yüzden. Sadece, içimden geldiği gibi...
Okuyan gözlerine sağlık...

 

[Flamingo]

                                                              BEKLENMEYEN SON…

İçindeki çocuğu buldum geçenlerde!
Yanına yaklaştım, ürkmüştü... Bir yerde sessizce oturuyordu. Soğuktu ve karanlıktı... Orada ne yaptığını sordum, cevap veremedi bana. ''Uzaklaş!'' diyebildi sadece. Ama biliyordum, o 'uzaklaş'ın aslında 'kurtar beni' demek olduğunu... Daha da yaklaştım ona, dikkatlice baktım. Dizleri kanıyordu. Yarasını sardım, gülümsedim ona. Hiçbir tepki vermedi, mutsuz görünüyordu... ''Buradan gitmelisin'' dedi.
''Gitmeyeceğim!'' dedim, ''Merak etme, iyileşeceksin..''  Meraklı gözlerle baktı, ''gerçekten mi?'' diye sordu. ''Evet,'' dedim, ''İyileşeceksin.''

''Yeter ki ne yapmak istediğini, ne yöne gitmek istediğini bil. Ben senin elinden tutacağım, düşmeyeceksin!''

''İstemiyorum'' dedi... ''İstemiyorum seni!'' Gözlerine baktım, çok korkmuştu... Kızgındı bir yandan... ''Haydi,'' dedim ''kalk gidelim bu odadan, çok karanlık ve soğuk, artık buradan çıkman lazım!''

Yavaşça ayağa kaktı... Elinden tuttum ve beraberce yürüdük kapıya kadar.

Kapıda dönüp odaya baktı. ''Gerçekten çok karanlıkmış'' dedi. ''Işığı gördüğümde fark ettim''
Sonra bana çevirdi gözlerini.
Ve o anda gözleri şaşkınlıkla açılarak baktı...

''Ne oldu?'' diye sordum. ''Ellerin...'' dedi.. ''Ne olmuş ellerime?'' Ve ellerime baktım... İnanılmazdı...
Kanıyordu... Sadece ellerim de değil... Sol yanımdan, kalbimden kanların aktığını gördüm...
Kan revan içindeydim... Ama nasıl olduysa, hiçbir şey hissetmemiştim.
''Neden böyle oldun?'' diye sordu içindeki çocuk bana.  ''Bilmiyorum,'' dedim, ''daha önce hiç bu kadar soğukta kalmamıştım... Üşümüş olmalıyım... ve uzaklardan geldim buraya, sanırım bu yüzden..'' 

Acı hissetmiyordum, hiçbir şey hissetmiyordum...
Çocuk, ne olacak şimdi, dercesine baktı gözlerime... Kapının eşiğindeydik...

''Sen..'' dedim... ''Şimdi çık bu kapıdan, alıştır aydınlığa gözlerini...''

''Peki sen ne olacaksın?'' diye sordu.

Ona baktım... Artık tek başına çıkabilirdi aydınlığa...
Sonra odaya baktım... Karanlıktı ve bu işime gelecekti, yaralarımı görmeyecektim burada. Tedavisi kolay olacaktı...

''Ben..'' dedim usulca... ''Ben bu odada kalacağım...
Hadi git sen... Artık iyileştin...''

''Ama,'' dedi, ''Sen beni buradan çıkarmak için gelmiştin, şimdi neden gelmiyorsun benimle?''

Gözlerimin yaşardığını hissettim...

''Yoksa iyileşemem..'' dedim, ''Haydi, sen gitmelisin...''

Ve çocuk, ellerimi bıraktı... Gözlerimi gözlerine dikmiştim. Mutlu görünüyordu, iyileşmişti. Kanayan yerlerime aldırmadan gülümsedim ben de ona...

''Peki..'' dedi. ''Gidiyorum..''

Birbirimize baktık...
Göz alıcı ışığa doğru yürüdü sonra.

Arkasını dönmedi...
Ve ben de daha fazla bakamadım ışığa...

Karanlığa döndüm...
Az önce onun oturduğu köşeye oturdum.
Ve kanayan yerlerime baktım.
En çok kalbim kanıyordu...
Her yer kan revan içindeydi...
Ve ben...
Gözlerimi kapattım, uykuya daldım...
Yüzümde bir gülümseme kalmıştı,
Çocuk mutluydu...


Flamingo

Not: Bu hikaye,  empati kurarak yazdığım ilk hikayem... Yani ilk defa yazımda başka birinin düşünce yapısını ele aldım,  bu yüzden  sanırım daha karamsar bir yazı oldu…

 

[hanedeyim]

yüreğine sağlık kardeşim yüreğine

 

[Flamingo]

Senin de okuyan gözlerine sağlık : )

 

[Flamingo]

                                          SAHİP OLDUKLARIN...

Bir adın olsun...
Adım attığın yere götürebildiğin, çığlıklardan çok, sessizliğinle haykırabildiğin.

Bir amacın olsun...
Ulaşacağın yere değecek, tüm zorluklarına katlanabileceğin...

Bir seçimin olsun...
Sonunda pişman olmayacağın, onu seçerken vazgeçtiğin diğer şeylere değen bir seçim...

Bir geleceğin olsun...
Rotasını kendin belirlediğin, nereye gittiğinin farkında olduğun...

Kendine ait bir yazın olsun...
Yalnızca senin duygularını içeren ve dünyada bir daha kimsenin yazamayacak olduğu...

Bir umudun olsun!..
Kaybetmeyi istemediğin, uğruna mücadele verdiğin...

Bir farkın olsun...
Seni yaşayan tüm varlıklardan ayırabilen, dokunduğu yere yenilik getirecek olan...

Bir kalbin olsun…
Yaşamına giren insanlara yetirebildiğin
Ve her zaman yeni bir yere daha açık olan...

Ve bir ''yaşamın'' olsun...
'Keşke' lerinden çok, 'iyi ki' lerine yer verdiğin, gülebildiğin, içinde hep umut barındığın, sonuna daima hazır olduğun, yalnızca sana ait olan...

Bir yaşamın olsun!

~Serap~

 

[Flamingo]

                                                      ADIM ADIM

Bir adım daha atsan, yeni bir kapı açılacak belki.
Bir adım daha gitmeye cesaret ettiğğinde, farklı şeyler yaşayacaksın.
Bir adım sonra ''hayat'' seni bekleyen.
Bir adım sonra, mutluluk gülücükler saçacak...
Ya da bir adım sonra, hüzün denizinde boğulacaksın.
Yaşamının en nevrozlu dönemine gireceksin.
Yalnızca bir adım.
Bir adım sonra, senin olduğunu sandığın hiçbir şey kalmayacak elinde.
Ya da bambaşka şeyler ede edeceksin.
Bir adım attığında, kapının eşiğinden geçeceksin.
Ve mutlaka bir şeyler değişecek.
Yalnızca bir adımda.
Yeni bir insan doğacak belki, ya da bir ölüm gerçekleşecek.
Bir bitiş ve bir başlangıç olacak.
Süprizler bekleyecek seni adım sonra.

Ama tabi hepsi...
O bir adımı atabilenler için.
O bir adıma cesaret edebilenler için.
Yani hem güzellikler, hem de kötülükler,
Bir adım sonraki cesaretine kalmış insanın.

Belki hayatının en acı olayını yaşayacaksın bir adım sonra.
Ama en güzelini yaşayamayacağının garantisi değil bu.

Belki en güzel olayını yaşayacaksın, iyi ki bir adım atmışım diyeceksin...
Ama tüm güzelliklerin de bir sonu olacak...
Ve bir adım daha atman gerekecek.
Hem de tüm hayatın boyunca...
Adım adım ilerleyeceksin.
İlerledikçe büyüyeceksin.
Attığın her adımda yeni ufuklar açılacak,
Attığın her adımda yeni bir fırsat elde edeceksin.
Ve attığın her adım, yaşamının yönünü belirleyecek...
Adımını ne yöne atacağını sen belirleyeceksin...
Ve bu da senin yaşamını belirleyecek.

Adım adım yaşayacaksın!

12/10/09