crnkcclr'nin Kaleminden/şiire... geceye sevdalı yürekler...

[crnkcclr]

yolumun üstüne sıralanmış mayınlara basmamaya çalışırken
hayatıma bastım dikkatsizliğimden
duru sular yanıbaşımda akarken
asfaltın zehir trafiği geçti hayatımın içinden
görünmez kazalar alkollü kanımda
acı fren sesleri kulaklarımda
ölü insan yüzleri gözlerimde
bir amaç uğruna savaşırken
kaç karınca ezildi ayaklarımın altında
yanlışı çıkmaz yollara girdi yüreğimin pusulası ama
birileri mıknatıs koymuş şah damarıma...

 

[crnkcclr]

öyle suskun durduğuma bakma
bugünlerde yağmurlar çok dudak kenarlarımda
gözlerimse puslu bir sonbahar
hani nerde diye sorma eski zamanlar
geçti gitti bile
yine de vazgeçme
ayaklarınla bassan bile yüreğime
acımıyor artık yüzüm
ellerim yaşlandı sana uzanmaktan
uzanıpta tutamamaktan sesini
sessizliğin kanıyor avuçlarımda
yoksa suskun değilim aslında
ağzımın içi sensizlik dolu
konuşamıyorum yağmur yağdığı zamanlarda..

 

[crnkcclr]

sakindim
senden öncesi
birkaç mevsim geçmeden
toz suya düşmemişti henüz
ve hiçbir ağız çağırmıyordu adımı
birkaç yağmur damlası yerçekimi ile oynarken
yükseldi saçlarım gökyüzünden yere
sen artık bulutlu bir gökyüzü
içilmeye az kalan bir kadeh şarap
sen artık tuzlu bir deniz
çatlamış dudaklarımı yakan
ben fırtına öncesi gümüş bir ufuk
limandan yeni ayrılmış bir yelkenli
sakindim
senden öncesi
ben uçurumun kenarında bir kayayım
rüzgarla aşınmaya yüz tutmuş
ve artık
sakin bile değilim

 

[crnkcclr]

ölsem şimdi kim üzlür benden ötürü
ağlasın istemem kimse
ve bensizlik hayatı ne denli etkiler
sonbahar kadar sözüm edilmez
ve yazın gelişi kadar şenlikli olmaz dua edişler ardımdan
yazık ki sevgi aceleye gelmeyen bir duygu
sevmeye gelmioyr kimseyi bu kış
bu yaprak dökümü
acıtmıyor hiçbir ağacı benim gözyaşlarım kadar
ellerim yitip gidiyor
bu güneşi yakan
denizi yakamoz şehrin içinde
gidiyorum
kaybolursam!
şarkı söyle...

 

[ayben]

ölsem şimdi kim üzlür benden ötürü
ağlasın istemem kimse
ve bensizlik hayatı ne denli etkiler
sonbahar kadar sözüm edilmez
ve yazın gelişi kadar şenlikli olmaz dua edişler ardımdan

yüreğine sağlık canım bu sözler beni etkiledi açıkçası güzel benzetme olmuş

 

[crnkcclr]

işte çıkıyor bazen...
uğraşıyorum yazmaya olmuyor...
ne zaman ki yüreğimin atışı değişiyor
birden dökülüyor hepsi..
isteyince olmuyor  :-*

 

[serhatt]

isteyince olmuyor 

işte yazmanın püf noktası..istemediğin an bütün kelimeler parmaklar arasından su gibi akıp gider

 

[crnkcclr]

evetttt....
böyle oluyor
iyi de oluyor ama değil mi_?_
yani yazdıklarınızı okudum iyi oluyor hatta çok iyi....

 

[cnslmst]

isteyince olmuyor  :-*

evet isteyince olmuyor... hiç ummadığın bir anda geliyor aklına...

şiirlerin hepsi çok güzeldi teşekkürler crnkcclr...

 

[crnkcclr]

Bir bahardı sevdamın başlangıcı ilk veya son fark etmez toprak ana renklerle şenlendiriyordu kendini… o zamanlarda düştüm bu olmaz sevdaya ben… şimdi geri dönüp baktığımda yaşananlar o denli çok ki an an baksam yetmez zaman ne anlatmaya ne de yazmaya… fakat şimdilerde içimde ki sevda yanıyken yanımdaki adam başka bir yüzyıl.. bir imparatorluğu kendi ellerimle yok etmişim gibi… yanlış bir sevda diyor yüreğine tutunduğum ve sevgi sözcüklerinin yerini siyah kokusuz geceler alıyor…. Gecelerin içinde adamın çatlayan sesi… git demekten beter… sanki bunca birikmiş deniz kıyısı anların, dalgalı susuşların gözlerini kaçırmanın hiç hatırı yokmuş gibi… öyle uzak.. hiç duymadığım bir ses misali yankılanıyor duvarlarımın içinde… ve gözlerine bakışı bile ifadesini yitirmiş gibi…. Oysa acılarını süpürmek için gelmiştim yanına…bugün yine nemli yüzüm.. yağmur değilse yağan neden ıslanıyor yüreğim… kalabalık bir salondayım ve nefes bile alamıyorum.. insanlar donuk kimse duymuyor sesimi yırtılıyor boğazım sesim çıkmıyor… köşedeki masaya seninle oturamamışlığın acısı… ama hiç kalıyor sesinin çatalındaki soğuk gecede…. Denizin üzerinde yürümek bir hayal.. di.. seninle boşalan kadehlerimizi özlemek kadar değil.. fırtınaydı bizi aynı yolda büyüten.. çocuksuluğum küçümsenecek değildi.. üzerine basıp geçmeseydin.. kanamazdı ki yüreğim.. ben martı çığlıklarına hayranken neden martılara olan bu kin… okunmayacak tek yazı suya yazılandı.. adını suya yazdım senin… geri kalanını yüreğime.. yüreğimi suya attım… derinde… içinde bir kız çocuğu.. sevdiğini sandığım.. büyümesinden korktuğumuzdu beraber… oysa çocuklukmuş seni benden iten… gerçek yanımmış uzadıkça uzağına düşen… kayalar yalnız şimdi ellerim gibi…. Ağlayamadığımdan mı uzaksın.. yosun kokusu yok mu artık benden duyumsadığın…

 

[crnkcclr]

Söylerken kolaydır kelimeler yaşarken zorlaşır,
yürek acır acısını bağırır. S
anki herkes susmuş bir garip ecel girmiş şehrin içine ,
ölmekten bahsediyor insanlar
ancak bir o kadar uzak,
yaşanmışlıklar anılıyor çok zaman
ve gülümsenen anlarda kalıyor insan yüzleri
gerçekle yüzleşmekten korkan yanları ceplerinde
---------------------------------------------------


Yağmur şehrin sokaklarını ıslatırken
bir kitap dolusu sözcük tüketiyordum
hızla yol alan insanların
yağmur damlalarından kaçışlarını yazıyordum gözlerime,
gözlerim gördüklerine hayran yaşamlar kovalarken
geride bir yerde bilinmeyen
ama
o an da varolan gülüşleri düşlüyordu……

 

[Bülent]

Çok güzel crnkcclr.
Teşekkürler paylaştığınız için.

 

[crnkcclr]

teşekkür ederim ...

 

[crnkcclr]

Gözlerim yenik sensiz akşamlara
Akşamlar isyanlarda sessiz kalışıma
Sensizliğim kördüğüm
Az sonra kendime varacağım çıktığım yoldan uzaklaşarak
Bir günahın bedeli daha ödenecek sensizlikle
Ardı ardına sensiz kalacağım
'sen’ dedikçe anlamını yitirecek kelimeler
Sen ise şekilleneceksin daha da içimdeki seninle
Ben az sonra sesine varacağım
Yanımda kimsesizlik
Konuşmaya çalıştıkça susacağım tüm harfleri
Ağırlaşmış olacak omuzlarım sensizliğin yükünden
Kaldıramayacak olacağım adının olmadığı kan akışını
Gün tersine dönecek,avucumda yirmi beş yaşım
Dudağımda tadın kalmış olacak
Kalbim yerinden çıkacak gibi
Sevmemelere yakın
Sevmeye isyanlarda
Durmayacak elbet ama karanlıkta yolunu kaybetmekten vazgeçecek
Az sonra ben sensizliğin sessizliğinde kendime varacağım
Hiçlik ve yokluk telaşında olacak bir yanım
Diğer yanımı yarısı ile sana bırakacağım
Ellerinden kayıp gitmiş olacağım sen fark etmeden…

 

[crnkcclr]

Sona mı yaklaşıyoruz artık.. umutların bittiği yere az kala mı geldiğimiz yer… kendi ayaklarımız mı bizi buraya getiren kendi ellerimiz mi yönü gösteren ve gözlerimiz gören…

Yüreğimin acısını dindirecek bir ilaç bilmiyorum ben.. gülmeyi unutmuş değilim elbette ama isteyeceğe benzemem.. ağlamaksa hayatla eşanlamlı.. bakalım ne olacak .. yolun sonunu gören gözlerim bunu da görecek şahit olduğu anları bir bir kazıyacak benliğime… durdurmak isteyeceğim yetmeyecek gücüm bağırmaya kısılacak sesim..  denizin mavisine baksam da siyah görünecek gündüzünde… kabaran yüreğimi tutabilecek kimse olmayacak yolun sonuna emin adımlarla yaklaşırken beynimin uğuldamasını durduramayacağım… çekip gitmelerim olsa da fark etmeyecek artık… kimsenin haberi olmayacak belki de kimsenin canı yanmayacak… bağırsam anlamayacak yüzü olmayan insanlar.. kaybetmek ne demek ilk kez göreceğim ve bu ilk hiçbir sona benzemiyor olacak yırtacağım kendimi… saçlarımı umursamayacağım gözlerimin rengi anlamsızlaşacak… düşer olacağım hep.. ayakta dursam da dengemi sağlayan sandalyelerim olacak koltuk değneklerim.. olmayan ellerimi görmeyecek kimse… lanetler yağdırıp tanrı ya isyan edeceğim… bir işe yaramayacak… sığınacak bir yürek bulamıyor olacağım.. biliyorum sona yaklaşıyorum… umudun bittiği yerde cehennemi göreceğim ve hiç unutmayacak gibi aklımda kalacak karakalem bir resim.. sözler yetmeyecek anlatmaya istemeyeceğim anlatmayı da… yoruldum ama korkmuyorum.. yalnız kalmaktan korkmuyorum.. yeniden başlamaktan korkmuyorum.. korktuğumu bilmeyen bilmesin.. avuçlarım…boşluğa bakıyor… yeter artık… susmak istiyorum….

 

[crnkcclr]

bomboş salonda oturmak için
yer beğenemeyen insanlar gibi yüreğim,
vapurun en arkasında gidiyorum
benim olmayan bir eve
siyah denizin beyaz köpükleri
karışıyor motorun sesine
içim;
sessiz! Sessizlikten eziliyor
ne geminin ışıkları
ne de güneş yetmiyor
aydınsız yanımı azaltmaya
hüzün zamanındayım yine
boş koltuklardan yer beğenemiyorum
keşke diyorum
koltuklar dolu olsa da
ayakta kalsam.

 

[crnkcclr]

yüzümde oturuyor yalanların
üzerimde ceketin
üşüdüğümde verdiğin
belki kaçıncı kez,
son parçası kayıp bulmacalar gibi
ama
hala süt kokuyor ağzım
o kadar annemdeyim
ve bir o kadar kadın
yeni iklimlerdi sende yaşadığım aşk
kızmalarım sana değil
hadi gittin sözüm yok
neden aldım güneşlerimi benden
tek yağmur damlası kalmadı saçlarımda
yapraklar vazgeçti bahardan
devrildi ağaçlar.

 

[crnkcclr]

Uzun cümlelere sıkışmış kısa aşk öyküleri, kimin koynundan çıkmış ateşli yürekler ve elleri buz tutmuş hepsinin… sanki hiçbir sevda çözemez gibi… dudaklarında ıslanmış akşam esintileri.. yürekleri duvarlara yaslanmış! duvarlar nem kokulu, duvarlar ardı görünmeyen..

Ezgili gülümsemeler tutsak almış kızların saçlarını.. yalanlar oturmuş sanki her birinin yüzüne sevdasızlıktan ekşimiş tenleri… el yordamıyla yakılmaya çalışılmış tüm ışıksız geceler.. karanlığın aydınlık yanı sorgulanmadan…

Yürek kanıyor.. tüm yolculuklara kapanmış gidişleri dönüş yoluna bakıyor yüzünün ıslanmış yanı..şiir dolusu geceler geçiyor yüzünden geceler sancıları çoğaltıyor ve kapalı pencereler perdeler hiç ışık yok daha da sancıyor.. sessizlik düzeninde koynunda acılar beslerken saçları beyaz ama gözleri hala yosun kokuyor…birikmişler sandıklara sığmıyor dolaplar nemli.. kadın yalnız.. ama yüzü hala gülümsüyor… henüz söylenmişti tüm güzel sözcükler saçlarında çiçeklerden taçlar titreyen ayakları uçar gibi dans ediyordu.. henüz öpmüştü sevgiliyi yüreğinden.. elleri hala aşk kokuyordu… korkular masaldan öteye geçmemişti ölüm kadar uzaktı tüm yok oluşlar… 

Fazlaymış bu sevi bana.. yüreğim hiç alışılmamış bir aşktan geçmiş.. aşkın alışılmışı olur mu olmaz elbette ama yürek sevmiş yüz sevmiş.. sevilen basıp geçmiş… gözlerine bakışına inanmışsın ama denize bakar gibi.. inandığın dalgaların varlığıymış.. sevgili dediğin koca bir yokluk…

 

[Kristal]

Tebrik ederim,çok güzel çalışmalar.

 

[Bülent]

Tarzınız ve anlatımınız çok hoş, çok etkileyici.
Paylaşımlarınızın devamını dileriz.
Teşekkürler.