Bir askerin hayatı

  • Konuyu Başlatan Konuyu Başlatan Maximus
  • Başlangıç tarihi Başlangıç tarihi

Maximus

Kullanıcı
Katılım
17 May 2006
Puanları
0
Konum
GÜMÜŞHANE
Web
www.sevdayelim.com
>>>KARŞILIKSIZ SEVGİ >>>>>>> >>>>>>>Bu, Vietnam’da savaşan ve sonunda evine dönecek olan John adında bir askerin hikayesidir. John evine gitmeden önce, San Francisco’da bulunan anne babasına telefon açtı. ” Sevgili anne ve babacıgım, sonunda eve geliyorum ama birşey sormak istiyorum. Bir arkadaşımı da beraber eve getirebilir miyim? ”Tabii ki ” diye cevapladılar. ”Onunla tanışmaktan mutluluk duyarız”. ”Ama bilmeniz gereken birtey var” diye John

devam etti,” o savaşta ağır
          yaralandı. Kara mayına bastı ve kolu ile bacağı kaybetti. Başka gidecek hiçbir yeri yok. Onun bize gelmesini ve bizimle yaşaması istiyorum”. ” Bunu duyduğuma çok üzüldüm oğlum, belki kalacak başka bir yer bulması için ona yardımcı olabiliriz” >>>>>>>”O hayır , onun bizimle yaşaması istiyorum .” >>>>>>>”Oğlum,” dedi babası, ”sen ne istediğinin farkında değilsin. Böyle büyük bir sorunu olan birisi bizi çok rahatsız eder. Bizim kendi hayatımız var ve böyle farklılığa izin veremeyiz. Bence sen eve gelmeli ve bu çocuğu unutmalısın. O kendi yaşamı devam ettirmenin bir yolunu

bulacaktır.”
          >>>>>>>O andan sonra, John telefonu kapattı. Anne ve babası ondan başka bir söz duymadılar... >>>>>>> >>>>>>>Birkaç gün sonra, San Francisco polisinden bir telefon geldi. Oğulların bir binadan düşerek öldüğünü söylediler. Polise göre intihardı. Anne ve baba telaşla uçağa binerek oğulların teşhisini yapmak için San Francisco’daki teşhis morguna gittiler. John’u teşhis etmişlerdi. >>>>>>>Ama gözleri faltaşı gibi açılarak... Bilmedikleri birşeyi >>>>>>>farkettiler. John’un bir bacağı ve bir >>>>>>>kolu

yoktu
>>>>>>> >>>>>>>Bu hikayede ki anne ve baba birçoğumuza benzer.Etrafımızda iyi görünen >>>>>>>ve neşeli insanları sevmek bize kolay gelir, ama bize rahatsızlık veren özellikle bizim >>>>>>>kadar sağlıklı olmayan, bizim kadar güzel olmayan ve bizim kadar zeki olmayan insanlardan uzak durmayı tercih ederiz. >>>>>>> >>>>>>>Çok şükür ki bizi bu kategoride gören birisi yok. Karşılıksız sevmeyi başaran birisi sonsuza kadar ailemizdendir ne kadar çirkin ne kadar fakir ne kadar engelli olursak olalım. Bu gün yatmadan

önceTanrıya biraz daha dua ederek insanları oldukları
          gibi kabul etmemizi sağlaması isteyelim ve ne kadar farklı olurlarsa olsunlar onlara karşı daha anlayışlı olabilmeyi isteyelim. Arkadaşlar çok nadir bulunan cevherlerdir. Onlar sizi güldürür ve başarmanız >>>>>>>için destekler. Bazen tek kelime bazen bir cümle paylaşırlar ama her zaman kalbinizi ona açmanızı beklerler.
 
Bir kitabında Leo Buscaglia şöyle der.
” İnsanları olduğu gibi görebilmek için, onları koşulsuz sevmelisiniz. Bunu yapmadığız taktirde size açılmazlar ve onları sonsuza kadar kaybetmiş olursunuz.”
Sevgiler
.
 
arkadaşlar yazdıgız ıkı yazıyı da daha once okumuştum gercekten cok hoşuma gıtmıştı yıneledıgız ve hatırlattıgız ıcın teşekkur edıyorum sevgılerımle
 
bu hikayeyi önceden okumuştum,insanların çevresine karşı önyargılı olaması ne kadar kötü....
hemen herşeyi gördüğümüz ve duyduğumuz kadarıyla değerlendiriyoruz...çevremize karşı daha hoşgörülü ve anlayışlı olabiliriz...

sevgiler :)
 
Vietnamda savaştıktan sonra evine dönmekte olan bir asker hakkında bir
hikaye anlatırılır...
San Fransisco dan ailesini aradı ve:
''Anne baba,eve dönüyorum ama sizden bir şey rica ediyorum.
Yanımda bir arkadaşımı da getirmek istiyorum.''Memnuniyetle... onunla tanışmak isteriz,'' diye cevapladılar.
Oğulları:''Bilmeniz gereken bir şey var''diye devam etti. ''Arkadaşım savaşta ağır yaralandı.Bir mayına bastı ve bir koluyla ayağını kaybetti. Gidecek hiç bir yeri yok, onun gelip bizle kalmasını istiyorum.''Bunu duyduğuma üzüldüm oğlum. Belki onun başka bir yer bulmasına yardımcı olabiliriz.''
''Hayır anne,baba onun bizimle yaşamasını istiyorum.'' ''Oğlum'' dedi babası, ''Bizden ne istediğini bilmiyorsun.Onun gibi özürlü biri bize korkunç yük olur. Bizim kendi hayatımız var, ve bunun gibi bir şeyin hayatımıza engel olmasına izin veremeyiz. Bence bu arkadaşını unutup eve dönmelisin. O kendi başının çaresine bakacaktır.''
Oğlu o anda telefonu kapattı. Ailesi ondan bir süre haber alamadı. Ama bir kaç gün sonra, San Francisco polisinden bir telefon geldi.Oğullarının yüksek bir binadan düşüp öldüğünü öğrendiler. Polis bunun intihar olduğuna inanıyordu.Üzüntü dolu anne-baba hemen San Francisco ya uçtular ve oğullarının cesetini tesbit etmek için şehir morguna götürdüler. Onu tanıdılar, ve bilmedikleri bir şey daha öğrenince dehşete düştüler.
ve ve veeee...
Oğullarının sadece bir kolu ve bir bacağı vardı!...
 
işte aslında oğulları olduğunu bilseler anne baba yüreğidir kabul edecekler.ama her insanın bizlere ihtiyecı olabilir her insan bir anne evledı bu gözle bakamıyoruz maalesef oysaki bize verilenlerde bizim değilki sadece bi emanet
 
önemli olan kişinin sağlığı yerinde iken değil onun yardıma ihtiyacı olduğu zamanlarda yanında olunmalı bencede ;)
 
ÇOK ÜZÜLDÜM VE ÇOK ETKİLENDİM BİZLER İNSANLAR BAZEN ÇOK MERHAMETSİZ KABA VE KIRICI OLUYORUZ
    PAYLAŞIMIN İÇİN TEŞEKÜRLER
 
Geri
Üst