Bilmem..
ıslık çalarak yürümenin keyfini yaşadınız mı sokaklarda?
Yerden bir taş alıp en yakındaki çöp bidonuna isabet ettirebilmek için atışlar yaptınız mı?
Okulunuza, işinize giderken bindiğiniz otobüsün şöförüne kocaman bir gülümseme ile "günaydın" dediniz mi?
Ya da, yürüdüğünüz yolda karşılaştığınız, apartman önlerini yıkayan kapıcılara "kolay gelsin" diye seslendiniz mi?
Her zaman alışveriş yaptığınız bakkalınıza, bir kez olsun, alışveriş amaçlı değil de, sadece "hayırlı işler" dilemek amacıyla uğradınız mı?
Balkona çıktığınızda, karşı apartmanın balkonunda oturan, ama hiç tanışmadığınız komşularınıza el salladınız mı?
Lokantada garsona siparişinizi vermeden önce, "merhaba" diyerek gülümsediniz mi?
Bir mağazada denediğiniz bir giysiyi arkadaşınıza onaylatırken, aklınıza geldi mi hiç, tezgahtara "siz de gerçek fikrinizi söyler misiniz, bu sizin uzmanlığınız aslında.." demek?
Markette karşılaştığınız, annesinin eteğini çekiştiren, şımarıklılıklar yapan küçük çocuğa kızgın bakmak yerine muzipçe göz kırptınız mı gülümseyerek?
Ve yine marketlerin o bitmez tükenmez kasa kuyruğunda dakikalarca bekledikten ve beklemekten sıkıldığınız halde sıra size geldiğinde kasiyere gülümsediniz mi "iyi günler" dileyerek?
En son ne zaman bir sokak köpeğinin başını okşadınız?
Yolunuza çıkan ağacın gövdesine en son ne zaman dokundurdunuz elinizi?
Ben çok severim sokakta ıslık çalarak yürümeyi..
Hep aynı ritmik melodide takılsamda, sözleri hüzünlü bile olsa da..
"Hava ayaz mı ayaz
ellerim ceplerimde
bir türkü tutturmuşum
duyuyorsun değil mi?
Bir resmin kalmış bende
tam ortadan yırtılmış
hani siyah kazaklı
biliyorsun değil mi?
Ya dön bana artık
duyuyor musun beni
ya çık git dünyamdan
anlıyorsun değil mi?.."
İçinizdeki hüzün ne olursa olsun, gülümsemeleri bırakmayın..
Belki ıslık çalarak yürüdüğünüz için size deli diyecekler..
Orhan Veli'yi anımsayın..
"Sokakta gülümsediğim için bana deli diyenlere gülümsüyorum.." dizelerini.
Ve belki ilk denemede taşı isabet ettiremiyeceksiniz hedefe, şöförler, kapıcılar selamınıza karşılık vermeyecekler ilk seferde, tanımadığınız komşularınız anlamayacaklar onlara el salladığınızı..
Ama yılmayın..
Ve asla içinizdeki hüzne esir düşüp yaşama kapılarınızı kapatmayın..
Bilin ki..
Yaşam yaşayanlarla ve yaşananlarla güzel..
Ve hiç bir hüzün kalıcı değil siz istemezseniz..
Hepinize sözleri hüzünlü bile olsa ıslıklı günler..
Zynep