Şizofrenik Hallerim
Aynaya bakıyorum, daha sabah henüz. Yağmurun sesi geliyor.
Aynaya bakıyorum, sakallarım hafif uzamış. Kesmek işime gelmiyor.
Aynaya bakıyorum, gömlek üstümdeki, düğmeler çarpık çurpuk iliklenmiş, ama nedense gömleği hatırlamıyorum.
Aynaya bakıyorum, ayna eriyor yavaşça, yansımam yok oluyor. Bir gariplik hissediyorum, elimi atıyorum arka cebime, bir şeye takılıyor. Hiç görmediğim bir sigara paketi çıkıyor, kırış buruş. Bir sigara alıyorum, yakıp nefesi içime çekiyorum. Ne bir rahatlık, ne bir tat. Çünkü sigara içmedim, içmiyorum, ama sanki yıllardır içermişcesine tutuyorum.
Aynaya bakıyorum, geri gelmiş. Bir faça görüyorum yüzümde, orada olmaması gereken. Sonra façanın nedenini hatırlıyorum, daha doğrusu uyduruyorum. Bir kavgada aldığım bir yara.
Aynaya bakıyorum, saçlarım beyazlamış, adeta an be an yaşlanıyorum.
Ceketimi alıyorum ve atıyorum kendimi dışarı. Su izmaritleri düşerken üstüme, ben de elimdeki izmariti yere atıyorum. Kavgayı yaptığım sokağa gidiyorum. Her şey akıyor, gayri ihtiyari elim saçıma gidiyor, ben de eriyorum? Ellerim yok oluyor, ama şuurum açık hala. Ya da tamamen kapalı mı yoksa?
Duruyorum, her şey ve ben erirken sadece bakıyorum, ufukta bir yarık var ve bir görüntü o yarıkta. Görüyorum kendimi, aynaya bakıyorum.
