Mantık mı, duygu mu?" sorusuyla karşılaşırız hayatın belli dönemlerinde. Ara ara "Mantığımı mı kullansam, duygularımı mı?" diye sorup dururuz kendimize. Bazen bu iki kelimenin arasında kalırız, çıkmaza sürükleriz hem duygularımızı hem de mantığımızı. En önemli kararları verirken hep karşımıza çıkar mantık ve duygu. Mantık mı, duygu mu derken bir bakarız karar vermişiz. Kafamızdaki binbir soruyla... Mantıklı olmanın gerçekciliğiyle ama duygularla davranmanın yanlışlığıyla çelişir durur düşüncelerimiz. Hani ?Kalbinin sesini dinle ama mantığını da bırakma? sözü ile hareket ederiz etmesine de doğru olan duygular mı mantık mı? Ya da mantıklıça verdiğimiz kararlar mı bizi mutlu edecek yoksa duygularımızla verdiğimiz kararlar mı? Bir çok insanın verdiği cevap duygularla hareket etmekten yanadır. Duygularımızla verdiğimiz kararlar mutlu eder etmesine de ya hayat şartları. Sadece sevgi kurtarır mı her şeyi... Peki sadece mantıklı davranmak ne kadar mutlu eder bizleri tartışılır. Hayatta mantıklı davranmak kazandırır bize de, sevgide, aşkta mantık kullanmak ne kadar doğru olur? Sevgide mantık olmaz, sevgide duygu vardır, sevmek zaten bir duygudur. Sevmeli hem de ölümüne. Sevmeli hem de sonunu düşünmeden, sevmeli değer vererek, gözünden sakınarak, toz kondurmayarak, savaşarak hemde en şiddetli savaşlardan olmalı bu. Sevmeli fedakarlık ederek, karşılık beklemeyerek. Her anı, her saniyeyi, mutluluğu, acıyı paylaşarak. Onun içindir ki mantık olmaz sevgide. Sevgi çıkarcı değildir. Eğer sevgide mantık var diyorsanız çıkarınızı düşünüyorsunuz demektir. Ve çıkarcı iseniz mantıklısınız demektir. Ama sevgi duygudur, belki şartlar zorlayacaktır ama emin olun ki her zaman sevgi kazanacaktır. Çünkü bir insanı sevmekle başlayacaktır hayat ve mutluluk.
SİZCE....
SİZCE....
