Okumak; Kendimizle Uyumlu Kalabilen Bir Hayat İçin!.
= 000.000.002 =
Kaleme Almak; Kalplerimizi Yumuşatan Değerler İçin!.
Kemal KABCIK’ın Kaleminden Kısa Bir Anlatı Denemesi:
Okumaktan maksat; kendi bilincimizle uyum içerisinde olabilmekti!. Söylediğini yapabilen, söylediğini uygulayabilen, duyarlı bir insan olabilmekti amaç!. Bir çiçekten konu edinerek, bir çiçekten esinlenerek, insana, zemheride yaz aylarının sıcak havasını yaşatan, usta bir kalemin ele almaya çabaladığı, kalp yumuşatıcı duyarlı bir kitap paragrafından doyuma ulaşmaya çabalamak ve zemheride, yaz aylarının taze sıcaklığını yaşayabilmek ise eğer ki gayemiz; bu dediğimi, kitaplar dünyasının içersindeki hayaller aleminden sökerek, kendi iç aleminde, kendi bilincinin verimliliklerinde, iyilikleri, doğrulukları ve de güzellikleri yaşatabilen insanların varolabileceğine dair, güçlü ve derin bir ölçü ile, inandırabilmeliyiz kendimizi, diye düşünüyorum!. Bu inançla çeviriyorum; insancıl yanımızı olgunluğa taşıyan ve insana çiçek sevdası aşılayan ve bu zemheri ayazında, yaz aylarının sıcaklığını, tazeliklerde muhafaza eyleyerek yansıtan ve sunan kitap sayfalarını!. Yaz aylarının sıcaklığına durmuş, kalp ısıtan ve yumuşatan romanlarımızda; ne bir dolaylı anlatım var ne de bir art niyet!. Gerçekten de; bu ayaz gecelerde, kalplerimizi ısıtan ve renklendiren bir düşünce ile; çiçek yetiştiriciliği ve çiçek satıcılığı üzerine yoğunlaşmak; yaşanılması arzu edilen, en derin ve en serinlik veren güzelliklerin başında yer alan, hazine değerinde bir doğruluk; insanın kendi bilincine karşı sunduğu bir iyilik deryası olan değil midir?. Şimdi; yalnızlık: bir çiçekle özdeşleşir!. Bir çiçekte hayatın manasını bulmak; duyarlılığın eseri idi!. Çiçek çiçek, sunu sunu, anlatı anlatı, paragraf paragraf, kitap kitap yaşanan hayatın güzelliğinde; her çiçeğin ahenkli rengine, uyum içersinde adapte olabilmeli ki insan: doğaya, kardeşliği arındırarak sunan bir bukalemunun özgün davranışından da esinlenerek, yürümeye çabası içinde olan insan; dikkat çekmeden ve kendini düşman gözünden, sürekli olarak muhafaza eyleyebilen bir mucizevi bir hal içersinde olabilsin!. Yaşadığımız çevreye ve zemine uyum içersinde olabilmeli; zaman çiçeğe duyarlı ve insan, anlattıkları ile değil; ürettiği ile anılabilir!. Yalnızlık kalmaz, yalnızlık tükenir ve yalnızlık biter; çünkü, bu dünya güzelliklerini yaşamak; kendini bir çiçeğin varlığına adayabilenindir!. Elinde bir çiçekle doğrulur insan düştüğü yerden; ve insan, elindeki bir çiçeğin varlığı ile; kurulması ve korunması gereken, yeni yeni dostlukların ilk adımlamalarını yaşar!.