ÇARESİZ KALDIĞINIZDA BİLİNKİ TEK ÇARE SİZSİNİZ
- Konuyu Başlatan Murky
- Başlangıç tarihi
GulsahToptas
Kullanıcı
Aslında ilk soruyu okuduğumda cevap yazmak istedim ama yoğunluktan yazamadım.
Fakat hemen ardından gelen ikinic soruyu okuyunce biraz hayal kırıklığına uğradım.Nedeni de neden aşık olduğumuz kişiden red cevabı alınca çaresiz olalım ki??????
Fakat hemen ardından gelen ikinic soruyu okuyunce biraz hayal kırıklığına uğradım.Nedeni de neden aşık olduğumuz kişiden red cevabı alınca çaresiz olalım ki??????
GulsahToptas
Kullanıcı
Murky' Alıntı:Haklısın 2. sorumda çaresiz kalınacak bi durum yok. Ozaman ilk soruya cevap alalım
elbette ama daha sonra...
Alacaklıların kapıya dayanması gibi bir durum pek yaşamadım ama borçlu olduğum ve ödeme sıkıntısına düştüğüm günler oldu gerçekten.
Benim sermayem kalemim. Sabahladığımı bilirim, bir kaç sayfalık yazı üretebilmek için. Çünkü ne yazık insanın sıkıntısı olunca verimli olamıyor. Yani en azından benim için durum böyle.
Ama çevremde maddi sıkıntılar nedeniyle çok farklı davranışlar gösteren kişilere rastladım. Kimileri intihar etmek istedi, kimileri ailesini dağıtmak, kimileri ise sıfırdan başlamak. Bu kişilerin hepsi şu anda hayattalar ve bu nedenle dağılan aile yok neyse ki. Ciddi bunalımlardı.
Ve şunu söylemek istiyorum; bu bunalımlı dönemlerde kişiler soğukkanlı düşünemiyor, ve bunların sonucu olarak yakın çevresi ile ilişkileri bozuluyor. Oysa ki, birbirlerine gerçekten sevgi ve saygıyla bağlı olan ailelerde bu tip dönemlerde bağlar daha kuvvetleniyor, kenetlenme artıyor.
Kısaca soğukkanlı olmak ve ortak çözümler üretmek diyorum...
Aramızda genç arkadaşımız çok, bizler ise epey ekonomik kriz gördük, yaşadık ve bu nedenle işlerini kaybedenler gerçekten çok oldu.
İflas eden bir arkadaşım anlattı; film gibi bir öykü aslında ama kendisi benim çok sevdiğim bir arkadaşım ve her dönem yanlarındaydım;
"Beş kuruşum kalmamıştı, üstelik borçlarım vardı. Mağazamı elden çıkararak borçlarımı biraz olsun ödeyebilirdim, ama 5 kişilik ailemi nasıl geçindirecektim? İntihar etmek istedim, odama çekildim. İlaç kutusu önümdeydi. "Bu çare mi?" dedim birden, ben iflas etmiştim, ve şimdi borçlarımı ve intihar eden bir babanın çocukları sıfatını yükleyecektim aileme! Bu büyük bencillikti. Dışarı çıktım, hepsini toparladım ve durumu anlattım. Çok üzüldüler, hayal kırıklığına uğradılar elbette. Eşim, bizim bir aile olduğıumuzu ve bu durumdan kurtulmak için hepimizin üstüne düşecek görevi kabullenmesi gerektiğini söyledi. Babası zengindi. Beni terkedebilirdi ama yapmadı..."
Bundan sonrası zordu bu aile için, şimdilerde eski lüks yaşantıları yok ama çok saygı ve sevgi var aralarında. Dayanışma çok önemli.
Aşkla ilgili sorunuzu bende es geçiyorum. Keşke başa gelebilecek felaket bu durum olsa...
Aşk sancısı bende çektim ve çekmeyene "yazık yav" derim! Çünkü çekilebilecek en güzel acı bence... Şair eder insanı!
Neyse, aşk konuları bana uzak!
Benim sermayem kalemim. Sabahladığımı bilirim, bir kaç sayfalık yazı üretebilmek için. Çünkü ne yazık insanın sıkıntısı olunca verimli olamıyor. Yani en azından benim için durum böyle.
Ama çevremde maddi sıkıntılar nedeniyle çok farklı davranışlar gösteren kişilere rastladım. Kimileri intihar etmek istedi, kimileri ailesini dağıtmak, kimileri ise sıfırdan başlamak. Bu kişilerin hepsi şu anda hayattalar ve bu nedenle dağılan aile yok neyse ki. Ciddi bunalımlardı.
Ve şunu söylemek istiyorum; bu bunalımlı dönemlerde kişiler soğukkanlı düşünemiyor, ve bunların sonucu olarak yakın çevresi ile ilişkileri bozuluyor. Oysa ki, birbirlerine gerçekten sevgi ve saygıyla bağlı olan ailelerde bu tip dönemlerde bağlar daha kuvvetleniyor, kenetlenme artıyor.
Kısaca soğukkanlı olmak ve ortak çözümler üretmek diyorum...
Aramızda genç arkadaşımız çok, bizler ise epey ekonomik kriz gördük, yaşadık ve bu nedenle işlerini kaybedenler gerçekten çok oldu.
İflas eden bir arkadaşım anlattı; film gibi bir öykü aslında ama kendisi benim çok sevdiğim bir arkadaşım ve her dönem yanlarındaydım;
"Beş kuruşum kalmamıştı, üstelik borçlarım vardı. Mağazamı elden çıkararak borçlarımı biraz olsun ödeyebilirdim, ama 5 kişilik ailemi nasıl geçindirecektim? İntihar etmek istedim, odama çekildim. İlaç kutusu önümdeydi. "Bu çare mi?" dedim birden, ben iflas etmiştim, ve şimdi borçlarımı ve intihar eden bir babanın çocukları sıfatını yükleyecektim aileme! Bu büyük bencillikti. Dışarı çıktım, hepsini toparladım ve durumu anlattım. Çok üzüldüler, hayal kırıklığına uğradılar elbette. Eşim, bizim bir aile olduğıumuzu ve bu durumdan kurtulmak için hepimizin üstüne düşecek görevi kabullenmesi gerektiğini söyledi. Babası zengindi. Beni terkedebilirdi ama yapmadı..."
Bundan sonrası zordu bu aile için, şimdilerde eski lüks yaşantıları yok ama çok saygı ve sevgi var aralarında. Dayanışma çok önemli.
Aşkla ilgili sorunuzu bende es geçiyorum. Keşke başa gelebilecek felaket bu durum olsa...
Aşk sancısı bende çektim ve çekmeyene "yazık yav" derim!
Çünkü çekilebilecek en güzel acı bence... Şair eder insanı!Neyse, aşk konuları bana uzak!
manas' Alıntı:
Konu aslında bu değil ama madem buna yorum getirdiniz, ve bu şekilde düşüncenizi belirttiniz, sizden bir yazımı okumanızı rica etsem?
http://www.kendinigelistir.com/forum/index.php/topic,4702.msg57416.html#msg57416
Özür dilerim, biraz reklam kokan bir hareketti ama, hayatta neye olumsuz bakarsanız, düşünceleriniz olumsuz yönde gelişmesini sürdürür gider bence.
Ana konunun "aşk" olmadığını konuyu açan arkadaşımız belirtmiş, kendisinden bu ufak kesinti için özür dilerim. Asıl konuya yorum getirdiğim için bu kesintiye neden oldum. Teşekkürler.
Zynep yazını zevkle okudum ve orada anlatılanlara katılıyorum, sevdiğim kişden nefret etmek karalamak kötülemek yada onun mutsuzluğunu dilemek bana göre değil, belki nefret edebilen bir insan olsaydım işim daha kolay olurdu.
Ama yine de ben aşkın en berbat acı olduğunu düşünüyorum hayatta bir daha kapımı çalmamasını istiyorum. Orada belirttim beni zayıflatan bir duygu, mantığımı kişiliğimi zorlayan bir duygu.
Ama yine de ben aşkın en berbat acı olduğunu düşünüyorum hayatta bir daha kapımı çalmamasını istiyorum. Orada belirttim beni zayıflatan bir duygu, mantığımı kişiliğimi zorlayan bir duygu.
Bu kadar kesin düşünme ve bu kadar katı karar verme diyorum sadece manas. Çünkü en berbat acı diye nitelediğin olguyu yanlış kişiyle yaşamandan kaynaklanan bir acıyla bu şikayeti yazıyorsun ve çok kesin bir dille reddediyorsun.
Peki bir de şunu düşün; senin reddettiğin ve sana çok aşık kişilerde olmuştur mutlaka, bu zincirlemedir birazda hatta. Herkes böyle düşünüp bu duyguya sırt çevirse?
Ve yaşadığımız her kötü deneyimde, bir duygumuzu silip atarsak, inan bana duygusuz robotlara döneriz.
Korsan' Alıntı:manas' Alıntı:Teşekkür ederim efendim tezahürata gerek yok.
Nefret ettiğiniz olgu hoşuma gittide. O anlamda bir mesajdır
Konuya kendisi yanıt verir elbette ama ben dışarıdan bir gözlemci olarak şunu söyleyebilirim; arkadaşımız acı birdeneyim sonucunda bu duygudan nefret ettiğini yazmış, siz ise zaten inanmadığınız bir konuda taraftar bulduğunuz için tezahürat yapma gerekliliği görmüşsünüz.
Sonuç, ister öyle ister böyle... inanç yitirmekse kabul edebilirim, ama kötü deneyimler sonucu "artık bir daha asla" yargısına varılmışsa ikisi farklı bence.
Özür dilerim, karıştığım için ama dedim ya gözlem benim işim.
Zynep ben korsanın ne yaşadığını bilemem zaten sizleri yeni tanıyorum. Açıklmayı o yapsın.
Ama kendimle ilgili olarak konuşabilirim evet konuyla ilgili yaşanmışlığım var. Onun için söz edebiliyorum. Benim aşka itirazım şu, aklımla duygumu tezat içinde bırakması, bu yaşa kadar oluşturduğum kişiliğimin sağlam kalemi sallaması zorlaması.
Ama kendimle ilgili olarak konuşabilirim evet konuyla ilgili yaşanmışlığım var. Onun için söz edebiliyorum. Benim aşka itirazım şu, aklımla duygumu tezat içinde bırakması, bu yaşa kadar oluşturduğum kişiliğimin sağlam kalemi sallaması zorlaması.
manas' Alıntı:
Kimsenin ne yaşadığını bende bilmem, buradaki yorumlardan gözlediğimi yazarım sadece.
Zaten aşk bu değil mi bu arada manas? Akıl, duygu, mantık çarpışması? Ötesi zaten güvenli bir ilişkidir, aklın yattığı bir insanla kurulacak mantıklı beraberliktir.
Ama biri galip geldi, diğer duygum yenik düştü diye karar verebilirsiniz elbette; "Bir daha asla" diye...
Ama aşk bu!
Siz ne kadar sırtınızı dönsenizde hiç belli olmaz geliverir...
