Bir hikaye:
Bir gün kurbağalar kendi aralarında yarışma yapmaya karar vermişler.
Yarışmaya göre her kim sıçrayarak yarış alanı içerisinde bulunan kule-
ye ulaşırsa o yarışmanın galibi olacakmış...
Bu arada bir sorun var!...Bu döneme kadar yarışmayı kazanan herhangi bir kurbağa
olmamış.Yarışma başlamış,seyirciler yerlerini almış yarışmacılar da büyük bir arzu ile
yarışmayı kazanabilmek için uğraş vermeye başlamışlar.Aradan zaman geçmesiyle
sabırsız ve sıkılan sehirciler yarışmacı kurbağalar hakkında kötü tezahurat'lar yapmaya başlamışlar.
Neyse;Bizim kurbağalar devam etmişler.Aradan yine belli bir zaman geçmesi ile birlikte
bizim yarışmacı kurbağalar sehircinin kötü tezahuratları,o güne kadarki düzenlenen
yarışmalardan galibin çıkmaması nedeni ile bırakmışlar yarışmayı.Ama bir kişi hariç!...
Sadece bir kurbağa devam etmiş yarışmaya.Bunu gören diğer yarışmacı kurbağalar
'kıskançlık tribine'girerek sehirci ile birlik olup bizim kurbağaya karşı cephe almışlar.
Tabi aradan biraz zaman geçmesi ile birlikte de bizim kurbağa kuleye ulaşarak
kazanmış yarışı!...millet sessiz çıt çıkmıyor.bizim kurbağa babalar gibi
etrafa
bakarak noldu lan ...ler dergibi bir bakış atmış.Bizim kurbağanın yanına gelmiş diğer kurbağalar
ve içlerinden biri sormuş;sen bu yarışı nasıl kazandın?
Bizim kurbağada ses yok...Sonra farketmişler ki meğer bizim kurbağa sağırmış,kulakları
duymuyormuş.
Yani özetle çevreden bize söylenilen kötü sözler içimizdeki umutları,ümitleri ve başama arzumuzu yok eder.Bunun içindirki başarıya giden yolda adeta sağır olmamız gerekir!...
Tüm yalnızlığımla
SEVGİ VE SAYGILAR