M
Mavison
Kullanıcı
[size=10pt] ANNEYE ÖZLEM
Hiç sormadan gidiyorum demeden giden bir sevginin yerine eşinin buluna mayacığını
bilmenin çaresizliğiyle özlüyorum. Ve ben sana kızamıyorum anneciğim, son bir söz söylemeden, son kez dinlemeden gitsen de. Belki konuşacaklarım vardı seninle... Gidişinin üzerinden yedi sene geçti, hiç yakıştıramazdım küçük oğlunken de sana ölümü. Hala öldün demekte güçlük çekiyorum. Sevgimi hep sonraya bırakmışım, ne zaman ki kaybetmişim, o zaman bulmuşum. Bulduğumda çoktan kaybetmişim. Annem hep var olacak sanmıştım. Ben ne yaparsam yapayım anneciğim hep olacaktı ve ben hep asi oğlu kalacaktı. Annemden sonrasını hiç düşünmemiştim. Onsuz sabahlara, saatimi hiç kurmamıştım. Çünkü beni ancak ölüm ayırırdı ve ben bu yola annemden önce çıkacaktım...
Bir akşam gitti, gidiyorum bile demeden. Ve ben hala her sabah anneciğimle uyanıyor, her gece onunla uyuyorum. Önceleri sanıyordum ki nefes alamıyorum. Derdim ki “Merak etme ben de geliyorum.” Öylesine emindim ki bu acının beni yaşatmayacağına... Günler geçti, aylar geçti, yedi yıl bitti, ben buradayım. Kimi zaman mutlu, kimi zaman mutsuz...
Bir kez olsun dokunabilsem, rüyamda olsun görebilsem, sarılsam... Ama yok, yok işte... Ben özlemeye devam ediyorum. Eriyorum, kimseler görmüyor. Kırılıyorum, kimseler duymuyor. Ağlıyorum, kimseler bilmiyor. Artık geceleri daha bir sever oldum. Ellerini tutuyorum, alnındaki çizgilerle oynuyorum, seviyorum, gözlerime hapsediyorum. Gözlerine bakıyorum, yeşilliğine; bir bebeğim olsun istiyorum, gözleri senin renginde. Bana baktıkça sen olsun...
Canım Annem Öyle güzel paylaşmıştık ki yalnızlığımızı, şimdi etrafım kalabalık ama ben onu arıyorum. Ayakta kalmaya çalışıyorum. Ve bunu öyle güzel başarıyorum ki... Sanki erdemmiş gibi insanlar “Annesinin yokluğunu ne büyük güç ve cesaretle taşıyor.” dediklerinde gülüyorum. Çünkü hayat devam ediyor, ben güçlü ve ayaktayım. Ama ya içim? Ya yoklukla dolu, keşkeler ile çevrelenmiş, geç kalmış diğer ben? Kimse onu görmüyor ki...
Eğer anneniz yaşıyorsa, bugün eve gidince yanaklarına benim için kocaman bir öpücük kondurup, sımsıkı sarılır mısınız boynuna? Hatta şu anda yanınızda değilse telefon edip “ Canım annem seni çok seviyorum.” der misiniz? Belki canım anneciğim duyar beni, belki bu gece rüyama gelir tutar ellerimden, öper yanaklarımdan...
