F
firstmoontr
Kullanıcı
Kız;
Koltukta dizlerini karnına çekmiş oturuyordu
Gecenin zifiri karanlığında yalnızdı
Başı dizlerinden kaldırmakta kararsız
Saçları dağılmış, kolları örtüyor…
Oğlan;
Şehrin öbür ucunda başka bir evde
Camın kenarında düşünmekten yorulmuş bir halde
Parmakların arasında çoktan sönmüş bir izmarit
Ve yine dağılmış saçlarla…
Kız;
Yavaşça kaldırıyor başı dizlerinden
Ağlamaktan şişmiş gözlerini açıyor yavaşça
Bulanık kan çanağı gözlerini
Sonra acısıyla inliyor…
Oğlan;
Her düşündüğünde kendini başka bir çıkmazda bulmuş
Sokaklar gittikçe daralmış
Ağlamak istiyor ama hep o şarkı kulaklarında
”Erkekler ağlamaz, sil gözyaşı”…
Kız;
Ayrılık şarkıların mısralarında kaybolmuş
Ne zaman tutunmaya kalksa birine
Yine o soğuk gün gelip çatıyor
Bilinmez bir son istiyor artık…
Oğlan;
Özenle kopardığı çiçeği elleriyle ezmiş gibi
İçinden atamadığı bir suçluluk duyuyor
Kendini boğan yalnızlıktan bunalmış
Ama bırakamaz yalnızlık onun kaderi…
Kız;
Kaçmak istiyor bambaşka bir dünyaya
Sırf bu yüzden her seferinde aşık oluyor
Sonunda öğreniyor ki
Aşkın dünyası bu dünyadan daha acımasız…
Oğlan;
Bir sigara daha yakıyor
Sigarayı yakarken kendi hayatı yaktığı hayal ediyor
Bu ona tarifsiz bir haz veriyor
Gözlerindeki, öfkenin parıltısı mı yoksa…
Kız;
Bir kaçış yolu daha arıyor
Umutsuzca etrafına bakıyor
O sırada uzakta masanın üzerinde küçük bir parıltı beliriyor
Belki de çıkış yolunun sonunda görünen ışıktır diyor…
Oğlan;
Lanetler okuyor parlayan gözleriyle
Hayata, yaşadıklarına, kaderine ve sonunda da kendine
Acı çektirdiği herkesten haykırırcasına af diliyor
”Affedin beni, ben istemedim”…
Kız;
Eline aldığı parlak nesneden gözlerini ayıramıyor
Bileğinin üzerinde gezdirirken
Aniden delice bastırıyor
Akan sıvın rengi tahmin ettiğinden daha kırmızı çıkıyor…
Oğlan;
Bir elindeki sigaraya bir de önünde duran gaz lambasına bakıyor
O artık falcın kaderini gördüğü küreye benziyor
Hayatta en çok o küreyi kırarken zevk alıyor
Ve sigarasıyla parçaları ateşe veriyor…
Kız & Oğlan;
Hayattaki en zevkli anın ölüm anı olduğunu öğreniyorlar
Uçmayı yeni öğrenmiş bir kırlangıcın özgürlüğü hissetmesi gibi
Yavaş yavaş göğe yükseliyorlar
Gökyüzünde karşılaştıklarında onlar sadece birbirini tanımayan iki genç
Asıl hayatın bundan sonra başladığı hissediyorlar
Koltukta dizlerini karnına çekmiş oturuyordu
Gecenin zifiri karanlığında yalnızdı
Başı dizlerinden kaldırmakta kararsız
Saçları dağılmış, kolları örtüyor…
Oğlan;
Şehrin öbür ucunda başka bir evde
Camın kenarında düşünmekten yorulmuş bir halde
Parmakların arasında çoktan sönmüş bir izmarit
Ve yine dağılmış saçlarla…
Kız;
Yavaşça kaldırıyor başı dizlerinden
Ağlamaktan şişmiş gözlerini açıyor yavaşça
Bulanık kan çanağı gözlerini
Sonra acısıyla inliyor…
Oğlan;
Her düşündüğünde kendini başka bir çıkmazda bulmuş
Sokaklar gittikçe daralmış
Ağlamak istiyor ama hep o şarkı kulaklarında
”Erkekler ağlamaz, sil gözyaşı”…
Kız;
Ayrılık şarkıların mısralarında kaybolmuş
Ne zaman tutunmaya kalksa birine
Yine o soğuk gün gelip çatıyor
Bilinmez bir son istiyor artık…
Oğlan;
Özenle kopardığı çiçeği elleriyle ezmiş gibi
İçinden atamadığı bir suçluluk duyuyor
Kendini boğan yalnızlıktan bunalmış
Ama bırakamaz yalnızlık onun kaderi…
Kız;
Kaçmak istiyor bambaşka bir dünyaya
Sırf bu yüzden her seferinde aşık oluyor
Sonunda öğreniyor ki
Aşkın dünyası bu dünyadan daha acımasız…
Oğlan;
Bir sigara daha yakıyor
Sigarayı yakarken kendi hayatı yaktığı hayal ediyor
Bu ona tarifsiz bir haz veriyor
Gözlerindeki, öfkenin parıltısı mı yoksa…
Kız;
Bir kaçış yolu daha arıyor
Umutsuzca etrafına bakıyor
O sırada uzakta masanın üzerinde küçük bir parıltı beliriyor
Belki de çıkış yolunun sonunda görünen ışıktır diyor…
Oğlan;
Lanetler okuyor parlayan gözleriyle
Hayata, yaşadıklarına, kaderine ve sonunda da kendine
Acı çektirdiği herkesten haykırırcasına af diliyor
”Affedin beni, ben istemedim”…
Kız;
Eline aldığı parlak nesneden gözlerini ayıramıyor
Bileğinin üzerinde gezdirirken
Aniden delice bastırıyor
Akan sıvın rengi tahmin ettiğinden daha kırmızı çıkıyor…
Oğlan;
Bir elindeki sigaraya bir de önünde duran gaz lambasına bakıyor
O artık falcın kaderini gördüğü küreye benziyor
Hayatta en çok o küreyi kırarken zevk alıyor
Ve sigarasıyla parçaları ateşe veriyor…
Kız & Oğlan;
Hayattaki en zevkli anın ölüm anı olduğunu öğreniyorlar
Uçmayı yeni öğrenmiş bir kırlangıcın özgürlüğü hissetmesi gibi
Yavaş yavaş göğe yükseliyorlar
Gökyüzünde karşılaştıklarında onlar sadece birbirini tanımayan iki genç
Asıl hayatın bundan sonra başladığı hissediyorlar
