Neşe Demirhan
Kullanıcı
Benim yeni günüm, taze baharım sensin
Bütün çiçeklerimin adı sensin
Taç yaptığım çiğdemim, nevruzum, papatyam
Seninle bahar olup açtılar.
Ergenekon’dan seninle çıktım.
Demir dağlarımı sen erittin.
Ruhumun kafeslerini kırdın.
Dağ rüzgarlarına, uçsuz bucaksız denizlere seninle koşarım
Burcu burcu kokan hürriyetim sensin
Buzullarla kaplı umut vadilerimdesin
İlk açan kardelenim.
Beni ısıtan, beni yakan, beni eriten
Yeni günüm, nevruzum, taze baharım sensin.
Varsın ellerin üşüsün,
Sen beni ısıt yeter ki…
Varsın her yeni yıl, bir yıl daha geçti diye seslensin.
Her nevruzda bizim yeniden açtığımızı,
Yeni baharlara, yeni umutlara, yeni hayallere koştuğumuzu,
Bizim her nevruzda aşkımızı tazelediğimizi bilmesinler.
Benim yeni günüm, taze baharım, nevruzum sensin.
Seke seke madımak topladığım, yemlik yediğim
Elsende deyip peşine koştuğum ceylanım.
Yanımdayken körebe oynayıp gözüm kapalı bulduğum
Gönül gözüyle bakıp sevdiğim sensin.
İlk çocuklukta cebime doldurduğum kavurga gibi sıcak
Yağmurlar gibi kanatlı, yüzüne yüzüme sürdüğüm toprak
Anadolu gibi bir bereketsin sen hayatımda.
Dokuduğun halılar gibi renk renk, desen desen
Bir emek ki ilmik ilmik maharet,
Ve alnındaki ter ki en mübarek…
Sırtımı ısıtan, yüzümü aydınlatan bir güneşsin sen.
Koparmaya kıyamadığım ilk kardelensin.
Varsın dünya dönsün bütün hızıyla
Varsın kıyametler kopsun, fırtına üstüne fırtına
Bütün bunlar vız gelir, tırıs gider
Yanımda sen, sen varsın ya…
Bana sen yarsın, sevgilisin ya…
Yeni günüm, taze baharım, nevruzum.
Aşım sensin, işim sensin, eşim sensin.
En acı zehirleri sunsam, yalnızca sen içersin.
Dibi olmayan kuyulara düşsem yalnızca sen gelirsin.
Benim yeni günüm, taze baharım, nevruzum sensin.
S.Burhanettin AKBAŞ
Bütün çiçeklerimin adı sensin
Taç yaptığım çiğdemim, nevruzum, papatyam
Seninle bahar olup açtılar.
Ergenekon’dan seninle çıktım.
Demir dağlarımı sen erittin.
Ruhumun kafeslerini kırdın.
Dağ rüzgarlarına, uçsuz bucaksız denizlere seninle koşarım
Burcu burcu kokan hürriyetim sensin
Buzullarla kaplı umut vadilerimdesin
İlk açan kardelenim.
Beni ısıtan, beni yakan, beni eriten
Yeni günüm, nevruzum, taze baharım sensin.
Varsın ellerin üşüsün,
Sen beni ısıt yeter ki…
Varsın her yeni yıl, bir yıl daha geçti diye seslensin.
Her nevruzda bizim yeniden açtığımızı,
Yeni baharlara, yeni umutlara, yeni hayallere koştuğumuzu,
Bizim her nevruzda aşkımızı tazelediğimizi bilmesinler.
Benim yeni günüm, taze baharım, nevruzum sensin.
Seke seke madımak topladığım, yemlik yediğim
Elsende deyip peşine koştuğum ceylanım.
Yanımdayken körebe oynayıp gözüm kapalı bulduğum
Gönül gözüyle bakıp sevdiğim sensin.
İlk çocuklukta cebime doldurduğum kavurga gibi sıcak
Yağmurlar gibi kanatlı, yüzüne yüzüme sürdüğüm toprak
Anadolu gibi bir bereketsin sen hayatımda.
Dokuduğun halılar gibi renk renk, desen desen
Bir emek ki ilmik ilmik maharet,
Ve alnındaki ter ki en mübarek…
Sırtımı ısıtan, yüzümü aydınlatan bir güneşsin sen.
Koparmaya kıyamadığım ilk kardelensin.
Varsın dünya dönsün bütün hızıyla
Varsın kıyametler kopsun, fırtına üstüne fırtına
Bütün bunlar vız gelir, tırıs gider
Yanımda sen, sen varsın ya…
Bana sen yarsın, sevgilisin ya…
Yeni günüm, taze baharım, nevruzum.
Aşım sensin, işim sensin, eşim sensin.
En acı zehirleri sunsam, yalnızca sen içersin.
Dibi olmayan kuyulara düşsem yalnızca sen gelirsin.
Benim yeni günüm, taze baharım, nevruzum sensin.
S.Burhanettin AKBAŞ
