yaşayan ölüler..

  • Konuyu Başlatan Konuyu Başlatan çakır
  • Başlangıç tarihi Başlangıç tarihi

çakır

Kullanıcı
Katılım
22 Eki 2007
Puanları
0
Konum
samsun
Bugun kendimi tuhaf hissediyorum. Neden, nasıl, ne zaman kavramları kafamda
karman çorman bir halde oradan oraya savuruyorlar kendilerini, benimse tek
algılayabildiğim artık dünyanın eskisi gibi olmadığı...

Bu kadar üzüntüyü, yenilmişliği, hayal kırıklıklarını hak etmemiştim diye
teselli ediyorum kendimi. En azından bugün hatırlayabilirdi, az da olsa
gözündeki değerim hatırına arayabilirdi beni diye sayıklıyorum kendi kendime...

Delirmemek için O'na sığınıyorum...

Hayatta artık küçük oynamam gerekiyor, büyük oynamaktan bıktım veya
vazgeçtim diye değil, büyük oynamak için elimdekilere baktığımda geriye
kalan sadece bi dolu hüzün, ümitsizlik ve yalnızlık kırıntısı olduğu için...

Artık büyüdüğümü de hissediyorum, yok yok bugünün anlam ve önemini vurgulamak
için falan kurmadım bu cümleyi, sayende gercekten büyüdüğümü hissettiğim
için söyledim. Çünkü bir zamanlar gereksiz hayaller üstüne kurmuştum bu
sefil hayatımı ve her şeyin güzel olacağına, sadakate ve en önemlisi sevginin
bir şeyleri değiştirebileceğine ve yetebileceğine inanıyordum. O zamanlar
dünyadaki renkler yetmiyordu bana ama şimdi renk körüyüm! Gidişinle ve tüm
açıları dehşete düşürecek derecedeki değişiminle her şeyin hiçbir şeye
dönüştüğü dönemeçteyim sayende ve senden geriye kalan bu devasal boşlukta
görülecek, seçilecek hiç bir renk yok artık! Hala dönüp dönüp arkama
bakıyorum acaba geliyor musun diye... Benimle geleceğini falan düşündüğümden
değil ama belki son kez görmek istersin beni değil mi? Yarama tuz basmıyorum
çünkü senden geriye kalan tek şey o artık, bu yüzden onu da yanıma alıp yola
çıkıyorum. Beni düşüneceğini düşünerek, geleceğini ümit ederek yine
saçmaladım bana bakma, bugün doğum günüm ve ilk defa sensizim, bu kadar
yalnızım ama değişmeyen tek şey yine ağlıyorum.
Sanırım artık yaşayan ölülerden oluyorum...
^^arkadaşlar hosuma gitti sizinle paylaşmak istedim..güzel bir yazı?
__________________
 
bugün doğum günüm ve ilk defa sensizim, bu kadar
yalnızım ama değişmeyen tek şey yine ağlıyorum.
YARIN CANIMDAN COKK.. SEVDİGİM BİRİSİNİN DOGUM GÜNÜ VE BEN ONSUZLUGUN KOLLARINDA KIVRANIRKENN KİM BİLİR NELER DEGİSECEK HAYATIMIZDA... :(
 
"arkadaşlar hosuma gitti sizinle paylaşmak istedim..güzel bir yazı?" evet "çakır" gerçekten çok güzzel bir yazıymış..teşekkürler..
 
çakır' Alıntı:
saçmaladım bana bakma, bugün doğum günüm ve ilk defa sensizim, bu kadar
yalnızım ama değişmeyen tek şey yine ağlıyorum.
Sanırım artık yaşayan ölülerden oluyorum...
Tamam insanlar  ölüm gerçeğini kabul etmeli ama.
Kişinin kendisini yaşarken ölü hissetmeside çok normal bir durum olmasa gerek?
Yaşamın kazandırdıkları kadar tabiki  kaybettirkikleride olucaktır.
Helede aşk acısı ,terkedilmek vs.gibi durumlardan sonra yalnızlık hissine kapılarak bu kadar karamsarlığa düşmek evet gerçekten saçma..
Fazlasıyla abartılmış karamsar bir yazıydı.
 
 
Fazlasıyla abartılmış karamsar bir yazıydı.

Sana katılıyorum crt
Gerçek hayat sadece aşktan ibaret değil,ikinci kişilerin içimizde ki boşluğu doldurmasını beklemek yanlış olur.Kendi kendine yetmesini bilmek gerekir.Ayrılmak veya onsuz kalmak herşeyin sonu değil.Hayat devam ediyor...
 
video
http://www.youtube.bitanesiol.com/sezer-caglar-ozlem-ay-farzet-sarki-sozu.html

"Farzet seni hiç sevmedim
Farzet seni hiç görmedim
Unut seni sevdim dediğimi
FArzet seni hiç bilmedim

Sen gideli gönül yaşayamaz oldum
Gül misali saradım soldum
Ben seninle vardı işimdi o kaldı
Farzetki ben şimdi
yaşayan bir ölüyüm"


gibi sözlerden hiç hoşlanmam.
Çünkü yaşamın kendisi hiçte böyle olmadığı gibi
Bu gibi sözler şarkılara ,şiirler konu olan duygu sömürüsündan başka bi'şey değildir..
Yaşadığın sürece hayat güzeldir ..

 
Geri
Üst