Yalnızlığa Alışmalı..

[crt]

****************
Yalnızlığa Alışmalı..
Bavulları hep toplu durmalı insanın...

Bir gün telefonların hiç çalmayabileceği hesaplanmalı...

Tül perde arkasından misafir yolu gözlemekten vazgeçmeli...

İhanetlere, terkedilmelere, bir başına bırakılmalara hazırlıklı
olmalı...

Yalnızlığa alışmalı...

* * *

Çünkü "omuz omuza" günlerin vakti geçti. Dayanışma... günümüz
borsasının değer kaybeden hisse senetlerinden biri artık...

Bireyin keşif çağı, geride kırık dökük yalnızlıklar bıraktı.

Terörün bile bireyselleştiği çağdayız. Zaman, birlikten kuvvet doğurma
zamanı değil; zaman, tek başına dimdik ayakta kalabilmeyi becerme
zamanıdır.

* * *

İşte o yüzden alışmalı yalnızlığa...

Sokaklar dolusu ıssızlıkla başbaşa yaşamayı göze almalı insan...
Güvendiği dağlardaki karlara bakıp ders çıkarmalı... Hüzünlü bir
şarkıyla paylaşılan gecelerde başım dayayacak bir omuz arama
huylarından vazgeçmeli... Sofrada tek tabağa, tabakta az yemeğe
alışmalı...

Romanlardan yalnızlığı yücelten paragraflar asmalı evin en görünür
duvarlarına...

"Yalnızlık paylaşılmaz/ Paylaşmılsa yalnızlık olmaz" dizeleriyle
başlamalı güne...

Telesekretere "şu anda size cevap verebilecek kimse yok" denmeli,
"... belki de hiçbir zaman olmaya
cak..."

Cevapsızlığa, sessizliğe ısınmalı...

* * *

Oysa sessizlik haksızlığa alkıştır.

Haklılığın onuru yaşatır insanı... Susmanın utancı öldürür.

O yüzden en sessiz gecelerde ''doğruydu, yaptım"la teselli bulmalı
insan...

Feryada komşuların yetişmemesine, soğuk duvar diplerinde sessizce
ağlaşmaya alışmalı... Kendiyle hesaplaşmaya çalışmalı...

Gece yastıkla ağlaşmaya, sabah aynayla gülüşmeye, kendiyle hüzünlenip,
kendiyle keyiflenmeye hazır olmalı...

Hep başını alıp gidebilecek kadar cesur, ama hep kalıp savaşacakmış
kadar gözüpek olabilmeli...

Sessizliği, sese dönüştürebilmeli...

* * *

Ve sırt çantasını her daim hazır tutmalı insan...

Yollarla barışmalı...

Yalnızlığa alışmalı...
Can Dündar

 

[M e l i k e]

çok güzel ve benim şuanki ruh halimin bi özeti..teşekkürler..

 

[sarmut]

çok güzel bir yazı yayınladığınız için teşekkürler.
hepimiz bir dönem yalnızlığın gemisine binerek yolculuk alırız. umuyorum ki bu gemideki yolumuz kısa olsun uzun yalnızlıklar güzel tadlar vermiyor

 

[eniseoz]

İçim daraldı valla Ben yalnızlıktan çok korkuyorum Sevdiklerim gitmesin hiç yanımdan  :'(

 

[crt]

Sevgili enisöz
Yalnız kalmayı ,sevdiklerimizden ayrılmayı tabiki hiç birimiz istemeyiz..
Ama hayat öyle acımasız ki biranda tüm yaşantımız alt üst olabiiyor hazırlıklı olmak gerek..
Bu gerçekleri kabul edersek korkularımızı birazda olsa yenmiş oluruz..

 

[ebruliyn]

Sevgili enisöz
Yalnız kalmayı ,sevdiklerimizden ayrılmayı tabiki hiç birimiz istemeyiz..
Ama hayat öyle acımasız ki biranda tüm yaşantımız alt üst olabiiyor hazırlıklı olmak gerek..
Bu gerçekleri kabul edersek korkularımızı birazda olsa yenmiş oluruz..

crt aslında bunlar okuyarak öğrenilecek şeyler değil, yaşayıp görerek,tecrübe edinerek bu düşünceye alışılır
Sen bazı şeyleri yaşamış ve kafanda aşmışsın,sanırım eniseöz yolun daha başında
Senin paylaşımını çok iyi idrak edebiliyorum ve sana katılıyorum 

 

[eniseoz]

Evet daha çok yolun başındayım ama yalnızlıktan korkmak yaşanmışlıklarla çok alakalı olmasa gerek diye düşünüyorum bazı insan yalnızlıktan hoşlanır bazıları ise hoşlanmaz.

Ama insan ölümde dahil olmak üzere zamanla herşeye alışıyor kaç yaşında olursak olalım, hayatta ne tecrübelr yaşarsak yaşayalım bazı duyguların önüne geçemez insan.

 

[ebruliyn]

Evet daha çok yolun başındayım ama yalnızlıktan korkmak yaşanmışlıklarla çok alakalı olmasa gerek diye düşünüyorum bazı insan yalnızlıktan hoşlanır bazıları ise hoşlanmaz.

İnsanların hayatta korktukları şeyler karşısına çıktıkça acı verir  ama ardında içsel bir huzur bırakır,çünkü korktuğu şey başına gelmiş ve o korkusu ile tanışmıştır artık ona daha fazla acı veremez,yaşadıkça öğreniyor acı çektikçe törpüleniyoruz aşama aşama bize dün üzüntü veren şeyler yarın karşımıza çıktığı zaman daha güçlü davranabiliyoruz

Çevremizde ne kadar çok insan olursa olsun gerçekte hepimiz yalnızız
Önemli olan bu acımasız hayatta ayaklarımız üzerinde dimdik,onurlu bir şekilde durmak,kimseye güvenmeden,bel bağlamadan yaşamak

Paylaşım çok güzeldi,teşekkürler crt

Sevdiğim insanlara bağımlı olmamaya çalışıyorum ,yalnız kalma düşüncesi ne kadar ürkütsede  herzaman aklımın bir köşesinde

 

[prenses35]

Hayat yolunda yanımızdakiler geçip gidecek,yalnız yürümek zorundayız bu sonu ne zaman biteceği belli olmayan yolda.

İnsanların hayatta korktukları şeyler karşısına çıktıkça acı verir  ama ardında içsel bir huzur bırakır,çünkü korktuğu şey başına gelmiş ve o korkusu ile tanışmıştır artık ona daha fazla acı veremez,yaşadıkça öğreniyor acı çektikçe törpüleniyoruz aşama aşama bize dün üzüntü veren şeyler yarın karşımıza çıktığı zaman daha güçlü davranabiliyoruz

Çevremizde ne kadar çok insan olursa olsun gerçekte hepimiz yalnızız

Düşünceniz katılıyorum..
Korkularımızla yüzleşince onların aslında o kadar kötü olmadıklarını görüyoruz.korkularımızla yüzleşmeden,onları aşmadan her şey çok büyük görünür gözümüze,ama yaşadıkça anlıyoruz..ve zor olsa da gün gelip yalnızlığa da alışıyoruz...

 

[yahaala]

"Hep başını alıp gidebilecek kadar cesur, ama hep kalıp savaşacakmış
kadar gözüpek olabilmeli... "

beni en çok bu satırlar düşündürdü.. sanırım şiirin özeti bu.. insan yalnızlığa alışmalı.. sanırım ancak bu şekilde olabilir..
paylaşım için teşekkürler.. emeğinize sağlık..

 

[longcoming]

Uzun zamandır okuduğum en güzel yazılardan biriydi.
Doğru söze ne denir.