Sözlükteki tanımı: Latince Pigrita kelimesinden gelir. Anlamı çalışmaktan nefret etmek, savsaklamak, ihmalkârlık, üşengeçlik.
Tembellik üzerine bir hikaye:
Juan öldüğünde kendisini hayatı boyunca hayalini kurduğu konfor ve güzelliklerle dolu harika bir yerde buldu. Beyazlar içinde biri yanına yaklaştı ve şöyle dedi :
- Her ne istersen almaya hakkın var: tüm yiyecekler, zevkler, eğlence… Hepsi emrine amade.
Buna müthiş sevinen Juan hayatta isteyip de yapamadığı her şeyi diledi, doya doya yaşadı. Bütün bu zevklerle dolu geçen yılların sonunda beyazlar içindeki adama gidip şöyle dedi:
- İstediğim her şeyi yaptım. Şimdi uğraşabileceğim bir iş istiyorum ki kendimi yeniden faydalı hissedebileyim.
- Çok üzgünüm, dedi beyazlı adam. Ama sana veremeyeceğim tek şey bu. Burada hiç iş yoktur.
- Sonsuza dek bezginlik içinde mi yaşayacağım yani? Tüm zamanımı böyle sıkıcı halde geçireceğime binlerce yıl cehennemde kalmayı yeğlerdim.
Beyazlar içindeki adam yavaşça Juan’ın kulağına eğildi ve şu sözleri fısıldadı
- Sen nerede olduğunu sanıyorsun ki?
Winnie Albert’e göre tembellik: dondurulmuş hazır gıdalara, anında çıkan fotoğraflara, patates püresine, hızlı okumalara ve hesap makinelerine her geçen gün daha çok odaklanmakta olan bir toplum nasıl hayatta kalmayı başarabilir?
Tembelliğin sosyolojisi: Gereğinden fazla çalışanlar ile çalışmaktan kaçanlar aslında aynı şeye tepki vermektedirler. Her ikisi de, bütün insanların yaşadığı olağan problemlerden, bunaltıcı gerçeklerle yüzleşmekten ve normal bir hayatın doğasında olan sorumluklardan kaçmaya çalışmaktadırlar. ( The Compulsive Worker – Oxford)
Budizme göre: Geleneklere göre tembellik, ruhun uyanmasının karşısında dikilen en büyük engellerden biridir. Üç farklı şekilde kendini gösterir: Konforun getirdiği tembellik hep aynı yerde saymanıza neden olur. Kalbin tembelliği cesareti kırar ve harekete geçmenizi engeller. Acının getirdiği tembellik ise bizi artık hiçbir şeyin öneminin kalmadığı bir noktaya getirir ve o zaman, artık bu dünyanın bir parçası bile değilizdir.
( Pema Shodoron in Shanbala Sun)
Sonuç: … kendimize şu soruyu soralım: İlham nereden gelir? Yaşama sevinci nerede? Yıl neredeyse yarılandı ve ben bu zaman süresince sınırlarımı zorladım, ailemi geçindirdim, en doğru ve iyi şekilde davranmaya çalıştım ve tüm bunlara rağmen hala istediğim noktaya gelemedim; bütün bu çabaya değer mi?
Hepimiz uyanışın uzun bir süreç olduğunun farkındayızdır ve insanın istediği noktaya ulaşması için niyet etme ve çalışmayı dengelemesinin gerekli olduğunu biliriz. Bu, kişinin bir şeyleri değiştiremeyeceğinin bir yansıması değildir; tam tersine bu soruların temelinde eylemsizlik virüsü ve dürtü eksikliği yatar. Evet, belki her şeyi doğru şekilde yaptık ve sonuç hala görünür değil, ama şundan eminim:
Bunların sonucu mutlaka gelecektir. Biz bu yolda ilerlemeyi sürdürdüğümüz sürece zaman içinde sonuçlar kendini gösterecek- yeter ki pes etmeyelim. Paula Coelho
etkilendimmm 