Technometo'dan..

Ben geçmişim ta uzaktan gelen
Sevinçlerle
Hüzünlerle
Gözyaşlarının kahkahalara karıştığı
Bir akşamüstü
Kanatlandığında güvercinler
Kanatlarındaki bir tüyüm
Anlaşılması zor bir soruyum cevapsız
Umudum
Ümidim
Bazen kederim
Beklemediğin an limanına yanaşan
Bir gemiyim,
Hasretim
Gurbetim…
Matemim,
En ufak bir gözyaşıyım,
Tren vagonlarında
İzini belli etmeyen bir serseriyim
Nedensiz…
Bir yaprağım sonbaharda
Her gün ezip geçtiğin,
Bir damla suyum
Avuçlarına doldurduğun,
Dedim ya çözemezsin sen beni…
Bir kere daha okusan bu şiiri
Anlayamasın
Anlatamazsın başkasına
Şu an okuduğun şiirim
Bir kelimeye sıkışmış…
Bul bulabilirsen…
 
Yaralarını saran kalp
Bir gün gelir unuturmuş
Öyle derlerdi hep
Avuturduk kendimizi
Düşerdik bazen
Kimsenin uğramadığı mekanlara
Bazen şarapla bazen rakıyla karışık bir mezeyle
İçtikten sonra
Unuttuk demişizdir
Bazı şeylerini sileriz hani
Gün gelir kimdi o ben onu mu sevdim deriz
Bir ay geçer iki ay geçer
Velhasıl mevsimler kovalar birbirini
Yine çıkar karşına o güneş
Ve sen yine ısınırsın aynı güneşte
Aynı sıcaklıkta bağlanırsın
Onun belki kalbi yoktur
Sevemez kimseyi
Sen seversin
Belki cesareti yoktur söylemeye
Yada utangaçtır
Ne bileyim belki deşmek istemez bir daha yaralarını
Fısıldar ama sevdiğini
Duyamazsın
Hatıraları özler yine koşar peşinden gün boyu
Batmadan son defa görmek istersin
Olmaz
Bir çok manzara kapatır önünü
Dalar gidersin
Belki dönmeyecek dersin
Beklersin
Özlersin
Belki ağlarsın
Gece yarısı olur
Sevmiyordum dersin avutursun yine kendini
Halbuki
Denizde kum sende aşk bitmez

 
Ben geçmişim ta uzaktan gelen
Sevinçlerle
Hüzünlerle
Gözyaşlarının kahkahalara karıştığı
Bir akşamüstü
Kanatlandığında güvercinler
Kanatlarındaki bir tüyüm
Anlaşılması zor bir soruyum cevapsız
Umudum
Ümidim
Bazen kederim
Beklemediğin an limanına yanaşan
Bir gemiyim,
Hasretim
Gurbetim…
Matemim,
En ufak bir gözyaşıyım,
Tren vagonlarında
İzini belli etmeyen bir serseriyim
Nedensiz…
Bir yaprağım sonbaharda
Her gün ezip geçtiğin,
Bir damla suyum
Avuçlarına doldurduğun,
Dedim ya çözemezsin sen beni…
Bir kere daha okusan bu şiiri
Anlayamasın
Anlatamazsın başkasına
Şu an okuduğun şiirim
Bir kelimeye sıkışmış…
Bul bulabilirsen…



      şiirlerimde hep ben bir yere gizlenmişim ya bir kelimede ya bazı baş harferde ....
 
Gülşah' Alıntı:
"metin" olabilir mi?

Çünkü özellikle bu harflerle başlayan kelimeler kalın harfle yazılmış. :)
Genişletmek için tıkla ...

Şiir üstte var zaten Gülşah, Metin olduğunu bizlere belli etmek için yeniden yazmış. :)
Teşekkürler techno, güzel şiirler...
 
Aynı şiir sayfanın üstünde bir kere daha paylaşılmış ve bir soru sorulmuştu techno tarafından Gülşah.
 
Küçükken
Hep hayalini kurardım bulutların
Ne zaman ki akşam olsa
Yas tutardım ,
Bulutların seni sakladığını düşünürdüm
Küçücük bir çocuğun hayal dünyası işte
Sevdiğini en güzel en görkemli yerde tasvir etmek…

Hep hayalini kurardım yıldızların
Yan yana geldiklerinde resmini çizdiklerini zannederdim
Yıldızların olmadığı geceye lanetler yağdırırdım
Ve her ne vakit gökyüzünde en parlak yıldızı seyretsem
Aklıma düşerdin bir anda
Dalardım ta uzaklara
Yıldızlarda kaybolurdum
Küçücük bir çocuğun hayal dünyası işte
Sevdiğini en güzel en görkemli yerde tasvir etmek..

Sonbahar geldiğinde
Yaprakları sararan bir ağaca
İsmini yazardım
Ağaca hayat vermesi için ..
Ve ilkbahar geldiğinde
Hep oraya koşardım
Yeşerdiğini görünce
İsmini arardım üstünde
Ne vakit ismini görsem
Dalardım ta uzaklara
Sonbaharlarla kaybolurdum
Küçücük bir çocuğun hayal dünyası işte
Sevdiğini en güzel varlık olarak tasvir etmek
 
Küçücük çocuğun dipsiz bir kuyuya benzeyen bir hayal dünyası varmış.
Şiiri çok samimi ve sıcak buldum. Hoşuma giden yanı ise sade ve anlaşılır olması. Şiirda ağır bir dil ve ince tasviler kullanmayarakda insanları derinlere götüreceğini ispatlamışsın. Tebrikler.
 
Küçücük bir çocuğun hayal dünyası işte
Sevdiğini en güzel varlık olarak tasvir etmek

siirinde...siirlerinde altindaki yazanlarin hayal dünyalarinini bir cocuk misali yasamasi ve yasatmaya calismasi degil midir?
cok begendim...
tesekkürler...
 
ne hoştu seni uzaktan görebilmek
her tenefüste sınıfının kapısına koşmak
bir selamını beklemek selam vermeden
bakmak utanç verirdi
elim kolum bağlıydı sanki
dil tutulmuş
özgürlüğünü kaybetmiş bir kalp
belki ismen tanırsın
cismen çökmüş bu ruhu
yabancı gelmez sana kullanacağım kelimeler
Z harfiyle başlayan bir muammaydın
Ezbere söylüyordum türkünü
Yanıyordum yakıyordum etrafı
Nereye gidersen bilirdim
Elimle uzanıp alırdım belki senden arta kalanları
Paslandı şimdi kalemim
unuttum belki
belki sevmiyorum
ama her şiirde gülümseyen birini görüyorum
işte ben senin bu huyunu seviyorum…
 
Mevsimlik sevdamken yıllara aktın
Gözümün nuruydun kalbimde yandın
bu şehirde beni sensiz bıraktın
kor oldu ateşin içimde yandı

elimde sevdanın titrek alevi
sözcükler yetersiz  aklımda kaldın
kül oldu bağrımda sevda ateşi
kor oldu ateşin içimde yandın

belki küstürdün beni bu hayata
belki de yaşama senle bağlandım
ilkbaharım döndü boş bir hayata
kor oldum ateşin içinde yandım.
 
Cevap yazmak için giriş yap yada kayıt ol.
Geri
Üst