Tahta At

  • Konuyu Başlatan Konuyu Başlatan Maximus
  • Başlangıç tarihi Başlangıç tarihi

Maximus

Kullanıcı
Katılım
17 May 2006
Puanları
0
Konum
GÜMÜŞHANE
Web
www.sevdayelim.com
Bir gün, bir bilge iki çocuğunu yanına alarak ormanda gezintiye çıktı. Aradan biraz zaman geçtikten sonra küçük olan çocuk yorulmaya başladı ve babasına dönerek:
”Babacığım çok yoruldum, beni kucağına alır mısın?”
Babasından ”Artık sen kucakta taşınamayacak kadar büyüdün” cevabı alan çocuk, hıçkıra hıçkıra ağlamaya başladı.

Bilge tek kelime bile etmeden etrafına bakındı ve yakındaki kuru bir ağaçtan bir çubuk kesip yonttu ve sonrasında çocuğa uzattı:

”Al bakalım, sana güzel bir at. Bu seni taşır hem daha hızlı götürür.

Çocuk, dal parçasından yapılmış ata sevinçle bindi ve gülerek koşmaya başladı.

Küçük oğlunun kuru bir dal parçası sayesinde yorgunluğunu unutarak canlanması gören baba hayretler içinde olan biteni izleyen kızına döndü ve:

”İşte, hayat budur” kızım. ”bazen kendini çok yorgun hissedebilirsin. Böyle olduğunda, kendine değnekten bir at bul ve yoluna devam et. Bu at, yerine göre bir arkadaş, bir şarkı, bir umut, bir dua, bir çiçek, bir özlem, bir hayal ya da küçük bir çocuğun tebessümü olabilir.”

 
kimi insanlar en küçük şeylerden mutlu olması bilmiyorlar, kimi insanlarda bu küçük çocuk gibi küçük şeylerden mutlu olmayı biliyorlar...
 
bence herşey o kadar basit değil..adam oğluna yalan sölemiş yaaa.çocukta olsa yalan sölediği kişi yalan yalandır!!!
 
bence herşey o kadar basit değil..adam oğluna yalan sölemiş yaaa.çocukta olsa yalan sölediği kişi yalan yalandır!!!

Farklı bir bakış açısı yakalamışsız. Bu açıdan bakıldığında haklısız.
Ama diğer taraftan bakmayı tercih ederim. Hayat yolunda bazen insanlar gerçekten yorulabilirler ve bir arkadaşa, dertleşecek birine ihtiyaç duyabilirler. Böylesi zamanlarda koltuk değneği ya da yoldaş olcak bir dostun olması çok güzel değilmidir?
Yoksa duvar yapılınca, ustası unutulurmuş mantığımı daha doğru?
Sevgiler
 
teşekkürler gerçekten güzel bir hikayeydi..hayatta bazen yorulduğumuz anlar vardır ve bu zamanlarda hep bize destek olacak şeyler arar dururuz...hikayede anlatılanlar dikkate alınmalı...
 
Walla açıklamayı sonunda gayet güzel yapmış adam ee doğal olarakta bize sadece Çok Çok teşekkür etmek düşer Teşekkürler ;)
 
Baba ve iki küçük çocuğu ormanda gezintiye çıkmışlardı. Bir süre yürüdükten sonra çocuklardan biri,
"Baba, çok yoruldum" dedi. "Beni kucağına alır mısın?" Baba yürümeyi sürdürerek yanıtladı oğlunu-,
"Üzgünüm, seni kucağıma alamam" dedi. "Ben de çok yorgunum." Çocuk aldığı yanıttan hoşlanmamıştı, bu kez ağlamaya başladı. Baba tek sözcük söylemeden durdu ve ağaçtan bir dal kesti. Dalı bıçakla düzeltti ve oğluna verdi.
"Al oğlum, sana güzel bir at" dedi. Çocuğun gözlen mutlulukla ışıldadı. Büyük bir coşkuyla sıçrayarak
ata bindi ve atına vurarak evine doğru yürümeye başladı. Baba kendilerini şaşkınlıkla izleyen kızına döndü bu kez-.
"İşte yaşam budur kızım" dedi. "Kimi zaman sen de ruhsal ya da bedensel açıdan yorgun olduğunu duyumsayabilirsin.
İşte o zaman sen de kendine ağaç dalından bir at bul ve mutluluk  içinde sürdür yolunda ilerlemeni..."
Sonra da tane tane açıkladı sözlerini: "Bu at bir arkadaş, bir şarkı, bir şiir, bir çiçek, belki de
bir çocuğun gülümsemesi olabilir.  Çevresine bakınıp böyle bir atı arayan herkes onu bulabilir" dedi
ve bir de öğüt verdi kızına-. "Yaşamın ne denli zor olduğunu düşünürsen, senin için yaşam o denli zorlaşır.
alıntı
 
Bu hikaye pozitif dusunmenin onemını acıklayan guzel bir ornek olmus. Kesinlikle katılıyorum. Hayat bir ayna gibi, ona nasıl bakıyorsanız oyle goruyorsunuz. Olayları nasıl algılarsak oyonde tepkı veriyoruz.
Sanırım burda ozguven,iyimserlik ve cesaret kılıt rol oynuyor. Koklerını bu duygularla besleyen daha bir tutunuyor hayata. Meyvelerinide daha fazla topluyor sonra:)
 
Geri
Üst