Konu hakkında bilgilendirme
crt
Kullanıcı
Ben sözelciydim .Edebiyat mezunuyum .Anlamam pek matematikten.
Zaten öğretmenimizde çok gıcık sinir küpünün tekiydi .
Yıllar sonra karşılaştım. Beyin ameliyatı olmuş ağzı eğilmişti.
Neyse tam da yeri gelmişken buradan tüm öğretmenlerimize saygılarımız gönderelim bari
Lisedeyken arkadaşlarya okur okur gülerdik .komik bi şiirimiz vardı bulabilirsam paylaşırım daha sonra .
Zaten öğretmenimizde çok gıcık sinir küpünün tekiydi .
Yıllar sonra karşılaştım. Beyin ameliyatı olmuş ağzı eğilmişti.
Neyse tam da yeri gelmişken buradan tüm öğretmenlerimize saygılarımız gönderelim bari
Lisedeyken arkadaşlarya okur okur gülerdik .komik bi şiirimiz vardı bulabilirsam paylaşırım daha sonra .
crt
Kullanıcı
Neden Yazar İnsanoğlu..
İçimden geçenleri yazarım öylesine .
Yazı yazmak doğru iletişimler kurmak için illaki yazar ,akedemisyen olmak gerekmiyor..!
Bilmişlik taslamak ve sırf muhalefet etmek ..Karşındakini kırmak ,onun fikirlerini çürütmek ,her anlamda olumsuz iletiler vermekten uzak durmak..
Öğretici ve yapıcı ,paylaşımcı ve sevecen olmak ve bu doğrultuda yazmak daha bi' yararlı daha bi'hoştur..
Neden yazıyorum?
Bu bazen şiir olur bazen şikayet kimi zaman da öfkemdir,isyanımdır...
Çoğu zaman bu yazılanlar acılarım,sevinçlerim hatta korkularımdır.
Bilirim tüm bunlar zaman içerisinde gerçekleşmesi dahi olanaksız olan isteklerimdir .
Belkide böyle huzur bulduğum ,dejarz olduğum bir duygu yoğunluğudur bilemiyorum yani?
Nasıl olsa kalem " yazmam" demiyor ki artık bu iş klavye başında daha da kolay oluyor.
Hazır bu fırsat değerlendirilmez mi diyor aklıma geleni yazıyorum
(Tabii mantık ve seviye sınırlarını zorlamamaya dikkat ederek)
Çok istemişimdir bir Nazım Hikmet bir Yaşar Kemal vb.gibi olabilmeyi , toplumun acılarını,sevinçlerini ,sorunlarını kaleme alabilmeyi...
Duygu ve düşücelerimi sade bir dille özgürce anlatabilmeyi.
Olsun belki başaramadım ama en azından mücadeleyide bırakmadım
Bazen diyorum ki kendime .."Korkma düşüncelerini paylaşmaktan ve hepsini kaleme al.Tabii ki eleştirende olacak beğenende hiç önemli değil.Seni sen yapan ideallerindir .
Yazki sevgiyi aşkı ,çiğnenen özgürlükeri,bertaraf olsun kalemini kıranlar ..Sana ve düşüncelerine sansür koyanlar."
"Eğer Düşünebilip De Düşüncelerini Amaç Edinebilirsen..
Yeryüzü Ve Üstündekiler Senindir ."
-crt-
"Aman gazeteci gel bizim köye bizim halları da yaz
Şehirde ojeli parmakları yazma
Bir de bizim köyde nasırlanmış elleri de
Yaz yaz gazeteci yaz,
yaz yaz efendi yaz
Bankada parası olan kulları yazma
Onlara aldanıp yolundan azma
Şehirden asfalt geçen yolları yazma
Bir de bizim köyden eşşek geçmeyen yolları
Yaz yaz gazeteci yaz,
yaz yaz efendi yaz
Şöhretten bunalmış dilleri yazma
Kendi bahçendeki gülleri yazma
Haksız yere genç öldüren elleri yazma
Doğuda doktorsuz ölen kulları
Yaz yaz gazeteci yaz,
yaz yaz efendi yaz
Almanya'da çalışan elleri yazma
Libya'ya gidecek olanlara şaşma
Evi barkı yıkılanları yazma
Bir de türkiye'de dul kalan kulları da
Yaz yaz gazeteci yaz,
yaz yaz efendi yaz.."
İçimden geçenleri yazarım öylesine .
Yazı yazmak doğru iletişimler kurmak için illaki yazar ,akedemisyen olmak gerekmiyor..!
Bilmişlik taslamak ve sırf muhalefet etmek ..Karşındakini kırmak ,onun fikirlerini çürütmek ,her anlamda olumsuz iletiler vermekten uzak durmak..
Öğretici ve yapıcı ,paylaşımcı ve sevecen olmak ve bu doğrultuda yazmak daha bi' yararlı daha bi'hoştur..
Neden yazıyorum?
Bu bazen şiir olur bazen şikayet kimi zaman da öfkemdir,isyanımdır...
Çoğu zaman bu yazılanlar acılarım,sevinçlerim hatta korkularımdır.
Bilirim tüm bunlar zaman içerisinde gerçekleşmesi dahi olanaksız olan isteklerimdir .
Belkide böyle huzur bulduğum ,dejarz olduğum bir duygu yoğunluğudur bilemiyorum yani?
Nasıl olsa kalem " yazmam" demiyor ki artık bu iş klavye başında daha da kolay oluyor.
Hazır bu fırsat değerlendirilmez mi diyor aklıma geleni yazıyorum
(Tabii mantık ve seviye sınırlarını zorlamamaya dikkat ederek)
Çok istemişimdir bir Nazım Hikmet bir Yaşar Kemal vb.gibi olabilmeyi , toplumun acılarını,sevinçlerini ,sorunlarını kaleme alabilmeyi...
Duygu ve düşücelerimi sade bir dille özgürce anlatabilmeyi.
Olsun belki başaramadım ama en azından mücadeleyide bırakmadım
Bazen diyorum ki kendime .."Korkma düşüncelerini paylaşmaktan ve hepsini kaleme al.Tabii ki eleştirende olacak beğenende hiç önemli değil.Seni sen yapan ideallerindir .
Yazki sevgiyi aşkı ,çiğnenen özgürlükeri,bertaraf olsun kalemini kıranlar ..Sana ve düşüncelerine sansür koyanlar."
"Eğer Düşünebilip De Düşüncelerini Amaç Edinebilirsen..
Yeryüzü Ve Üstündekiler Senindir ."
-crt-
"Aman gazeteci gel bizim köye bizim halları da yaz
Şehirde ojeli parmakları yazma
Bir de bizim köyde nasırlanmış elleri de
Yaz yaz gazeteci yaz,
yaz yaz efendi yaz
Bankada parası olan kulları yazma
Onlara aldanıp yolundan azma
Şehirden asfalt geçen yolları yazma
Bir de bizim köyden eşşek geçmeyen yolları
Yaz yaz gazeteci yaz,
yaz yaz efendi yaz
Şöhretten bunalmış dilleri yazma
Kendi bahçendeki gülleri yazma
Haksız yere genç öldüren elleri yazma
Doğuda doktorsuz ölen kulları
Yaz yaz gazeteci yaz,
yaz yaz efendi yaz
Almanya'da çalışan elleri yazma
Libya'ya gidecek olanlara şaşma
Evi barkı yıkılanları yazma
Bir de türkiye'de dul kalan kulları da
Yaz yaz gazeteci yaz,
yaz yaz efendi yaz.."
crt
Kullanıcı
6 Mayıs "Hıdırellez" Bugün Ve Bir Gülün Solduğu Gün..
Biz buna hüzün ve mutluluğun bir arada yaşandığı iki ayrı duygu yoğunluğu diyelim...
Hızır ve İlyas, insanları, doğayı, iyiliği ve cömertliği seven, bereketin simgesidir .İşte bunun için kutsaldır bu gün.
Gül dallarına paralar asılır hızır uğrasın diye..Yeryüzündeki insanların yardımına koşulduğuna inanılır...
Bayramınız kutlu olsun.
"Bahar oldu aman
Al kese astım gül dalına
Adadım yarin adına
İki göz oda
Dağ yeşil, dallar yeşil
Uyandılar bayrama
Her gönül şen
Bir benim bahtım kara
Kokuyor buram buram
Fulyalar vakit tamam
Bir bana uğramadı
Bu bahar bayram
Ağlama hıdrellez
Ağlama be bana
Acı ektim yerine
Aşk yeşerecek
Başka bahara
Ağlama hıdrellez
Ağlama be bana
Acı ektim yerine
Aşk yeşerecek
Başka bahara
Ne yolu var ne izi
Tanıdık değil yüzü
Dileğim Allah’tan
Aşk sözün özü
Sevdiğim yok, eşim yok
Ağardı bir gün daha
Ey benim şans yıldızım
Gülümse bana
Ağlama hıdrellez
Ağlama be bana
Acı ektim yerine
Aşk yeşerecek
Başka bahara
Ağlama hıdrellez
Ağlama be bana
Acı ektim yerine
Aşk yeşerecek, yeşerecek
Başka bahara
Yeşerecek, başka bahara
Yeşerecek, başka bahara."[/i]
Sezen Aksu
Biz buna hüzün ve mutluluğun bir arada yaşandığı iki ayrı duygu yoğunluğu diyelim...
Hızır ve İlyas, insanları, doğayı, iyiliği ve cömertliği seven, bereketin simgesidir .İşte bunun için kutsaldır bu gün.
Gül dallarına paralar asılır hızır uğrasın diye..Yeryüzündeki insanların yardımına koşulduğuna inanılır...
Bayramınız kutlu olsun.
"Bahar oldu aman
Al kese astım gül dalına
Adadım yarin adına
İki göz oda
Dağ yeşil, dallar yeşil
Uyandılar bayrama
Her gönül şen
Bir benim bahtım kara
Kokuyor buram buram
Fulyalar vakit tamam
Bir bana uğramadı
Bu bahar bayram
Ağlama hıdrellez
Ağlama be bana
Acı ektim yerine
Aşk yeşerecek
Başka bahara
Ağlama hıdrellez
Ağlama be bana
Acı ektim yerine
Aşk yeşerecek
Başka bahara
Ne yolu var ne izi
Tanıdık değil yüzü
Dileğim Allah’tan
Aşk sözün özü
Sevdiğim yok, eşim yok
Ağardı bir gün daha
Ey benim şans yıldızım
Gülümse bana
Ağlama hıdrellez
Ağlama be bana
Acı ektim yerine
Aşk yeşerecek
Başka bahara
Ağlama hıdrellez
Ağlama be bana
Acı ektim yerine
Aşk yeşerecek, yeşerecek
Başka bahara
Yeşerecek, başka bahara
Yeşerecek, başka bahara."[/i]
Sezen Aksu
crt
Kullanıcı
*******************
Her anneler günü ayrı hüzünlendirir beni..Analarımızı sırtımızda cennete götürsek yine de haklarını ödeyemiyor iken.
"Onlara bu dünyada yapılan bunca eziyet ve zulüm hak mıdır?" der..
Hiç yaşamamışçasına yaşadığını zannederek bir gün yüzü görmeden çekip gidenleri... Nice gözü yaşlı anaları düşünürümde..Gözlerim dolar dalıp giderim.
Eli öpülesi annelerimizi en azından bir güne sığdırarak ..Dünyanın tüm güzeliklerini onlara sunmak ,acılarını unuttumak mümkün olsaydı diyorum.
Hatta bi'kaç güzel söz söylemek istiyorda işte bunu bile başaramıyorum ve susuyorum..!
Annem yok artık.Beni düşünen kalbi yok.Bitti.
Umutsuz olmak istemiyorum.
Umutsuzlugun bir çıkar yol olmadığını biliyorum.
Annem yok artık,yeryüzü çok gördü onu,
Kalabalığın arasında kuş gibi çırpınan varlığını
Çok gördü
Dalgın yüreğini çok gördü
Bizim için çarpan,kaygılarla dolu yüreğini.
Annem yok artık.Bu kesin.Gelinecek bir yere gitmedi.
İşte geldim çocuklar demeyecek
Nasılsın yavrum demeyecek
Sobanın yanında oturup uzatmayacak yorgun ayaklarını,
Sabah kahvaltılarının masası olmayacak artık,
Yine gel demeyecek,
Çıkarken ben kapıdan,çıkıp karanlığa karışırken
Yeni bir dönemi başladı ömrümün,
Annemin olmadığı dönemi,
Onu yüreğimin üstüne nasıl bastırmak
İstediğimi bilemeyecek artık.
Gençlik dönemleri birşey anlatmıyor bana,
Aklımda hep son dönemlerinin annemi
Hayatım sürüp gidecek,annem olmadan,
Çocuklarım olduğunda onlara annemi anlatabileceğim
Sadece.
Fotoğraflarına bakacaklar,
Ufarak,biraz mahsunca bir kadın
Küçücük tozlu pabuçlarıyla merdivenleri tırmanıp
Kapımı açıp girmeyecek
Yüreği dopdolu,trafikten insanlardan şaşkın,
Kocasına sığınan biraz bütün fotoğraflarında
Hayatım rüzgar gibi akıp geçiyor,
Uğultulu bir rüzgar gibi akıp geçiyor hayatım...
Anne diyemeyeceğim artık bir başkasına,
Sesimin anneme seslenirkenki tonuyla
Tatil dönüşlerinde annemin uğrayacağım evi yok,
Beni seven birileri olacak mı yine de
Gidip koşulsuz uzanacağım bir yatak,
Saçlarımı okşayacak bir el
Ama ben anneme de bütün bütüne
Bırakamadım kendimi
Saçlarımı okşarken,yorulur şimdi
Bırakır şimdi diye düşünürdüm
Ve çılgınca yaramaz,beyni boş
Denecek kadar yaramaz,
Ve hastalıklı denecek kadar duyarlıklı
Bir çocuktum çocukluğumda
Dizlerine oturduğum birgün,indim utanarak,
Kısa pantolonumdan fırlayan
Ve bana artık büyümüş gelen dizlerimle
Oysa ilkokul ikide ya var ya yoktum daha
O zaman tanıdım sonsuz geniş caddelerini Kars'ın,
Sonsuz geniş göğünü ve o zamanlardan kaldı
Yüreğimde sonsuz bir uçurum duygusu
Annem hiçbir zaman bilmedi bunları
Yüreği büyümüş bir çocuktum ben
Gizli gizli ne kadar çok ağladım
Bir gün öleceğini düşünerek onun
Annem yok artık,
Onun yüreğindeki ben de yokum,
Yani annemle tanımlanan ben de öldüm onunla
Şimdi,
Yeni bir tanıma alıştırmalıyım kendimi,
Şimdi ,
Ben kendimi düşünmezken bile
Kim düşünür beni...
Umutsuz olmamak gerektiğini biliyorum,
Bu acımasız gecede
Yazgı diye birşey yok
İçinde yaşadığımız bu toplum öldürdü annemi
Çarpıntılarla hırpalanan yüreği
Dayanamayıp parçalandı sonunda
Şimdi toprak dolar gözlerine,
Artık istese de kımıldayamaz,
Yokluk esir aldı onu
Bağladı ellerini,kollarını sessizlik,
Çaresiz bile değil artık
Bir çocuk gibi korunmasız,
Karıştı bin yılın ölüsüne
Ama onun umutları
Benim de umutlarım olacak bundan böyle,
Çaresizleri korurken
Annemi de korumuş olacağım biraz
O dilediğince yaşayamadı ömrünü,
Varlığını özgürce geliştiremedi
Ama bütün insanlar,
Varlıklarını özgürce geliştirecekler birgün
Ve annemi hiçbir zaman unutmayacağım
Her ölüm kahramancadır,
Annem hepimizden önce yaşadı
Bu kahramanlığı
Eyy benim yüreğim,güç ver bana
Eyy hayat güç ver bana
Anneme yaraşan şiirler söyleyim
Boşuna yaşamış olmasın o,
Sonsuzlaşsın
İçten,pürüzsüz dizelerimle...
Nasıl acı duyarsa bir mağara adamı,
Nasıl çıkarsa ölçüsüz haykırışlar gırtlağından
Öyle bağırayım ben de,sonsuzlaşsın yüreğim,
Bütün insanlara sevgiler taşıyacak kadar
Ve öylesine güzelleşsin ki her şey,
Öylesine erisin ki yumuşak bir ışıkta
Öylesine bilgileşeyim,
Öylesine sevgiyle dolsun ki kalbim,
Ölürken annemleşeyim
Biliyorum var olmaz bir daha yok olan şeyler
Umurumda degil
Biçim değiştirdiği maddenin,
Ruh diye birşey de yok
Ama gizli sevgiler bulunup çıkarılırsa
Yüreklerinden insanların
Çıkarılırsa karanlığından unutuşun
Yaşanmış olan şeyler
Ve tek bir insan yüreği gibi çarparsa
Bir günlük insanlık,
Hiçbir şey yok olmamış olacaktır,
Dönüşerek sonsuz,büyük ve
Bütün zamanları birleştiren bir sevgiye...
Ataol BEHRAMOĞLU
Her anneler günü ayrı hüzünlendirir beni..Analarımızı sırtımızda cennete götürsek yine de haklarını ödeyemiyor iken.
"Onlara bu dünyada yapılan bunca eziyet ve zulüm hak mıdır?" der..
Hiç yaşamamışçasına yaşadığını zannederek bir gün yüzü görmeden çekip gidenleri... Nice gözü yaşlı anaları düşünürümde..Gözlerim dolar dalıp giderim.
Eli öpülesi annelerimizi en azından bir güne sığdırarak ..Dünyanın tüm güzeliklerini onlara sunmak ,acılarını unuttumak mümkün olsaydı diyorum.
Hatta bi'kaç güzel söz söylemek istiyorda işte bunu bile başaramıyorum ve susuyorum..!
Annem yok artık.Beni düşünen kalbi yok.Bitti.
Umutsuz olmak istemiyorum.
Umutsuzlugun bir çıkar yol olmadığını biliyorum.
Annem yok artık,yeryüzü çok gördü onu,
Kalabalığın arasında kuş gibi çırpınan varlığını
Çok gördü
Dalgın yüreğini çok gördü
Bizim için çarpan,kaygılarla dolu yüreğini.
Annem yok artık.Bu kesin.Gelinecek bir yere gitmedi.
İşte geldim çocuklar demeyecek
Nasılsın yavrum demeyecek
Sobanın yanında oturup uzatmayacak yorgun ayaklarını,
Sabah kahvaltılarının masası olmayacak artık,
Yine gel demeyecek,
Çıkarken ben kapıdan,çıkıp karanlığa karışırken
Yeni bir dönemi başladı ömrümün,
Annemin olmadığı dönemi,
Onu yüreğimin üstüne nasıl bastırmak
İstediğimi bilemeyecek artık.
Gençlik dönemleri birşey anlatmıyor bana,
Aklımda hep son dönemlerinin annemi
Hayatım sürüp gidecek,annem olmadan,
Çocuklarım olduğunda onlara annemi anlatabileceğim
Sadece.
Fotoğraflarına bakacaklar,
Ufarak,biraz mahsunca bir kadın
Küçücük tozlu pabuçlarıyla merdivenleri tırmanıp
Kapımı açıp girmeyecek
Yüreği dopdolu,trafikten insanlardan şaşkın,
Kocasına sığınan biraz bütün fotoğraflarında
Hayatım rüzgar gibi akıp geçiyor,
Uğultulu bir rüzgar gibi akıp geçiyor hayatım...
Anne diyemeyeceğim artık bir başkasına,
Sesimin anneme seslenirkenki tonuyla
Tatil dönüşlerinde annemin uğrayacağım evi yok,
Beni seven birileri olacak mı yine de
Gidip koşulsuz uzanacağım bir yatak,
Saçlarımı okşayacak bir el
Ama ben anneme de bütün bütüne
Bırakamadım kendimi
Saçlarımı okşarken,yorulur şimdi
Bırakır şimdi diye düşünürdüm
Ve çılgınca yaramaz,beyni boş
Denecek kadar yaramaz,
Ve hastalıklı denecek kadar duyarlıklı
Bir çocuktum çocukluğumda
Dizlerine oturduğum birgün,indim utanarak,
Kısa pantolonumdan fırlayan
Ve bana artık büyümüş gelen dizlerimle
Oysa ilkokul ikide ya var ya yoktum daha
O zaman tanıdım sonsuz geniş caddelerini Kars'ın,
Sonsuz geniş göğünü ve o zamanlardan kaldı
Yüreğimde sonsuz bir uçurum duygusu
Annem hiçbir zaman bilmedi bunları
Yüreği büyümüş bir çocuktum ben
Gizli gizli ne kadar çok ağladım
Bir gün öleceğini düşünerek onun
Annem yok artık,
Onun yüreğindeki ben de yokum,
Yani annemle tanımlanan ben de öldüm onunla
Şimdi,
Yeni bir tanıma alıştırmalıyım kendimi,
Şimdi ,
Ben kendimi düşünmezken bile
Kim düşünür beni...
Umutsuz olmamak gerektiğini biliyorum,
Bu acımasız gecede
Yazgı diye birşey yok
İçinde yaşadığımız bu toplum öldürdü annemi
Çarpıntılarla hırpalanan yüreği
Dayanamayıp parçalandı sonunda
Şimdi toprak dolar gözlerine,
Artık istese de kımıldayamaz,
Yokluk esir aldı onu
Bağladı ellerini,kollarını sessizlik,
Çaresiz bile değil artık
Bir çocuk gibi korunmasız,
Karıştı bin yılın ölüsüne
Ama onun umutları
Benim de umutlarım olacak bundan böyle,
Çaresizleri korurken
Annemi de korumuş olacağım biraz
O dilediğince yaşayamadı ömrünü,
Varlığını özgürce geliştiremedi
Ama bütün insanlar,
Varlıklarını özgürce geliştirecekler birgün
Ve annemi hiçbir zaman unutmayacağım
Her ölüm kahramancadır,
Annem hepimizden önce yaşadı
Bu kahramanlığı
Eyy benim yüreğim,güç ver bana
Eyy hayat güç ver bana
Anneme yaraşan şiirler söyleyim
Boşuna yaşamış olmasın o,
Sonsuzlaşsın
İçten,pürüzsüz dizelerimle...
Nasıl acı duyarsa bir mağara adamı,
Nasıl çıkarsa ölçüsüz haykırışlar gırtlağından
Öyle bağırayım ben de,sonsuzlaşsın yüreğim,
Bütün insanlara sevgiler taşıyacak kadar
Ve öylesine güzelleşsin ki her şey,
Öylesine erisin ki yumuşak bir ışıkta
Öylesine bilgileşeyim,
Öylesine sevgiyle dolsun ki kalbim,
Ölürken annemleşeyim
Biliyorum var olmaz bir daha yok olan şeyler
Umurumda degil
Biçim değiştirdiği maddenin,
Ruh diye birşey de yok
Ama gizli sevgiler bulunup çıkarılırsa
Yüreklerinden insanların
Çıkarılırsa karanlığından unutuşun
Yaşanmış olan şeyler
Ve tek bir insan yüreği gibi çarparsa
Bir günlük insanlık,
Hiçbir şey yok olmamış olacaktır,
Dönüşerek sonsuz,büyük ve
Bütün zamanları birleştiren bir sevgiye...
Ataol BEHRAMOĞLU
crt
Kullanıcı
Hani bir söz vardırya .."Sırtımda semer oldukça insanım diyemem "
Eğer insani değerlerinizi yitirmişseniz. Kadın erkek farketmez şuursuzca bir hayatın içerisinde örselenir dururusunuz.Oysa emeğe ,insana saygıdır aslolan.Ha diyorsanız ben güçlüyüm istediğim yaparım.
Sert kayaya çarparsın arkadaş!.Emin ol senden güçlüleri çıkacak ve sana da "dur" diyen olacaktır.!
"Kavgayı bir yaprağin üzerine yazmak isterdim,
sonbahar gelsin yaprak dökülsün diye.
Öfkeyi bir bulutun üzerine yazmak isterdim,
yağmur yağsın bulut yok olsun diye..
Nefreti karların üzerine yazmak isterdim,
güneş açsın karlar erisin diye..
..ve D o s t l u ğ u
..ve S e v g i y i
Yeni doğmuş tüm bebeklerin yüreğine yazmak isterdim
Onlarla birlikte büyüsün bütün dünyayı sarsın diye.."
Y.G.
Eğer insani değerlerinizi yitirmişseniz. Kadın erkek farketmez şuursuzca bir hayatın içerisinde örselenir dururusunuz.Oysa emeğe ,insana saygıdır aslolan.Ha diyorsanız ben güçlüyüm istediğim yaparım.
Sert kayaya çarparsın arkadaş!.Emin ol senden güçlüleri çıkacak ve sana da "dur" diyen olacaktır.!
"Kavgayı bir yaprağin üzerine yazmak isterdim,
sonbahar gelsin yaprak dökülsün diye.
Öfkeyi bir bulutun üzerine yazmak isterdim,
yağmur yağsın bulut yok olsun diye..
Nefreti karların üzerine yazmak isterdim,
güneş açsın karlar erisin diye..
..ve D o s t l u ğ u
..ve S e v g i y i
Yeni doğmuş tüm bebeklerin yüreğine yazmak isterdim
Onlarla birlikte büyüsün bütün dünyayı sarsın diye.."
Y.G.
crt
Kullanıcı
Yaşamak direnmek direnmek özgürlükse eğer.... Yalnızsındır onca kalabalık içerisinde ...
Herşeye rağmen başkalarının acısını da yüreğinde hissedebiliyor ...Ölümüne bir mücadelede yok sayıyorsan zindanları dahi...
Bil ki yalnız değilsin ...Seni anlayanada anlamayanada selam olsun.
Bir ufka vardık ki artık
Yalnız değiliz sevgilim.
Gerçi gece uzun,
Gece karanlık
... Ama bütün korkulardan uzak.
Bir sevdadır böylesine yaşamak,
Tek başına
Ölüme bir soluk kala,
Tek başına
Zindanda yatarken bile,
Asla yalnız kalmamak.
Ahmed ARİF
Herşeye rağmen başkalarının acısını da yüreğinde hissedebiliyor ...Ölümüne bir mücadelede yok sayıyorsan zindanları dahi...
Bil ki yalnız değilsin ...Seni anlayanada anlamayanada selam olsun.
Bir ufka vardık ki artık
Yalnız değiliz sevgilim.
Gerçi gece uzun,
Gece karanlık
... Ama bütün korkulardan uzak.
Bir sevdadır böylesine yaşamak,
Tek başına
Ölüme bir soluk kala,
Tek başına
Zindanda yatarken bile,
Asla yalnız kalmamak.
Ahmed ARİF
