Sanat içinde geleceği barındıran bir silahtır - Noviembre
http://www.youtube.com/watch?v=_CICssXZ-oo&feature=player_embedded#
"Tiyatro ve sanatın, değişimi hızlandırıcı gücü, Achero Mañas ın hafif, idealist, hayat ve umut dolu bu filmine ilham sağlıyor… Yakın gelecekte, bir grup aktör, insanların birbirleri için karşılıksız hiçbir şey yapmadıkları, aşırı bireyci doksanların ...son dönemini hatırlar. Oyunculuk okulunda hayal kırıklığına uğrayan ve hocasının basmakalıp deslerinden bıkıp sokaklara yönelen Alfredo Baeza nın öyküsü anlatılmaya başlanır. Alfredo, sanatın dünyayı değiştirebileceğine ya da, belki daha doğrusu, dünyanın vaziyetini değiştirirebileceğine hâlâ inanmaktadır. Özgür düşünceli arkadaşlarıyla biraraya gelip Kasım adını verdikleri tiyatro grubunu oluşturur; para kabul etmeyeceklerine dair temel bir prensibe dayanan kendi manifestolarını yaratırlar. Metro, caddeler ve herhangi bir kamu alanı sanatsal yaratıcılık mekânına dönüştükçe eğlence başlar. Oyuncular yoldan geçenlerle karşılıklı ileşitim kurarlar: oyun oynar, şarkı söyler, çılgın kostümler giyip danseder, kendilerini ifade etmek için pek çok farklı yöntem denerler. Polis malzemelerine el koyduğunda, bu grubu sadece daha fazla ateşler ve performansları gittikçe daha yüklü bir sosyal bilinç kazanır. Gerilim artar, ancak grup para karşılığı bir iş teklifi aldığında hangi yoldan gitmeleri gerektiği konusunda oyuncuların fikirleri birbirlerinden farklıdır…"
Sanat elitlerin beğenisine sunulmuş, alınıp satılan kitlelerin ise anlamadığı ama hayranlıkla uzaktan izlediği büyülü bir gezegendir. Ona ayak basmak için ruhunu şeytana yüreğini de elitlerin otoritesine satmak gerekir.
Sosyal ve kültürel yıkımı gerçekleştirmek isteyenler sanatsal yıkımı ıskaladıkları sürece sistemin bir parçası haline geleceklerdir.
Simülasyon her yerde tek çözüm reddetmek.
Alfredo'yu kim vurdu sizce? Otorite mi sanat mı?
Alıntıdır..
http://www.youtube.com/watch?v=_CICssXZ-oo&feature=player_embedded#
"Tiyatro ve sanatın, değişimi hızlandırıcı gücü, Achero Mañas ın hafif, idealist, hayat ve umut dolu bu filmine ilham sağlıyor… Yakın gelecekte, bir grup aktör, insanların birbirleri için karşılıksız hiçbir şey yapmadıkları, aşırı bireyci doksanların ...son dönemini hatırlar. Oyunculuk okulunda hayal kırıklığına uğrayan ve hocasının basmakalıp deslerinden bıkıp sokaklara yönelen Alfredo Baeza nın öyküsü anlatılmaya başlanır. Alfredo, sanatın dünyayı değiştirebileceğine ya da, belki daha doğrusu, dünyanın vaziyetini değiştirirebileceğine hâlâ inanmaktadır. Özgür düşünceli arkadaşlarıyla biraraya gelip Kasım adını verdikleri tiyatro grubunu oluşturur; para kabul etmeyeceklerine dair temel bir prensibe dayanan kendi manifestolarını yaratırlar. Metro, caddeler ve herhangi bir kamu alanı sanatsal yaratıcılık mekânına dönüştükçe eğlence başlar. Oyuncular yoldan geçenlerle karşılıklı ileşitim kurarlar: oyun oynar, şarkı söyler, çılgın kostümler giyip danseder, kendilerini ifade etmek için pek çok farklı yöntem denerler. Polis malzemelerine el koyduğunda, bu grubu sadece daha fazla ateşler ve performansları gittikçe daha yüklü bir sosyal bilinç kazanır. Gerilim artar, ancak grup para karşılığı bir iş teklifi aldığında hangi yoldan gitmeleri gerektiği konusunda oyuncuların fikirleri birbirlerinden farklıdır…"
Sanat elitlerin beğenisine sunulmuş, alınıp satılan kitlelerin ise anlamadığı ama hayranlıkla uzaktan izlediği büyülü bir gezegendir. Ona ayak basmak için ruhunu şeytana yüreğini de elitlerin otoritesine satmak gerekir.
Sosyal ve kültürel yıkımı gerçekleştirmek isteyenler sanatsal yıkımı ıskaladıkları sürece sistemin bir parçası haline geleceklerdir.
Simülasyon her yerde tek çözüm reddetmek.
Alfredo'yu kim vurdu sizce? Otorite mi sanat mı?
Alıntıdır..
