E
emine38
Kullanıcı
- 5 Nis 2007
- En iyi cevaplar
- 0
- 0
Dostoyevski nin Suç ve Ceza adlı kitabı okuduğumda orada yaşamla ilgili küçük bir bölüm geçiyordu bu küçük bölümü sizlerle de paylaşmak istedim, bazen umutsuzluğa düştüğümde aklıma gelir içten içe kendime kızarım ve derin bir nefes alırım herşeye rağmen yaşıyor olduğumu birkez daha kendime kanıtlamak için...
Suç ve Ceza da geçen bölüm;
(.....Bir idam mahkumu,ölümünden bir dakika önceşöyle düşünmüş:Eğer yüksek bir yerde,bir kayanın üzerinde,iki ayağımın sıyacağı kadar bir yer verseler ve deselerki,’’Çevrende okyanuslar,altında uçurumlar,korkunç bir yanlızlık içinde,böylece dikilmeye rağzımısın?’’ Bütün samimiyetimle şu cevabı verirdim: ’’Evet,razıyım!Yeterki yaşayayım!...’’Ömür boyunca,binlerce yıl,ayakta dursam bile yaşamaya razıyım...’’....)
Evet Herşeye rağmen yaşamak arzusu !!
Suç ve Ceza da geçen bölüm;
(.....Bir idam mahkumu,ölümünden bir dakika önceşöyle düşünmüş:Eğer yüksek bir yerde,bir kayanın üzerinde,iki ayağımın sıyacağı kadar bir yer verseler ve deselerki,’’Çevrende okyanuslar,altında uçurumlar,korkunç bir yanlızlık içinde,böylece dikilmeye rağzımısın?’’ Bütün samimiyetimle şu cevabı verirdim: ’’Evet,razıyım!Yeterki yaşayayım!...’’Ömür boyunca,binlerce yıl,ayakta dursam bile yaşamaya razıyım...’’....)
Evet Herşeye rağmen yaşamak arzusu !!