Nietzsche nin öpücükleri

Konu hakkında bilgilendirme

Konu Hakkında Merhaba, tarihinde Kitap Önerileri kategorisinde korsan tarafından oluşturulan Nietzsche nin öpücükleri başlıklı konuyu okuyorsunuz. Bu konu şimdiye dek 3,050 kez görüntülenmiş, 5 yorum ve 0 tepki puanı almıştır...
Kategori Adı Kitap Önerileri
Konu Başlığı Nietzsche nin öpücükleri
Konbuyu başlatan korsan
Başlangıç tarihi
Cevaplar
Görüntüleme
İlk mesaj tepki puanı
Son Mesaj Yazan ebruliyn
K

korsan

Kullanıcı
18 Kas 2007
En iyi cevaplar
0
36
Gaziantep



Nietzsche'nin zihninde yolculuk

Weimar'daki evinin üst katında küçücük bir odada, kız kardeşinin eline mahkûm, hastalığı içinde eriyip giden bir Nietzsche'yle başlıyor roman. Sonra filozofun anılarında ve düşüncelerinde gezi başlıyor

Bir yatakta yatıyoruz Nietzsche'yle birlikte. Sıcak çarşafların altında terleyip terleyip Nietzsche'yle birlikte düşünüyoruz. Onunla Lou'nun karşısına dikiliyor, evlilik teklifi yapıyoruz özür dileyerek. Sonra özür dilediğimiz için özür diliyoruz Lou'dan. Her an bir düellonun içinde olabiliyor ya da bir şehrin içinde kaybolabiliyoruz. Aşklar, kıskançlıklar, dostluklar, dille, tarihle, felsefeyle boğuşulan, alkışlar ve unutuşlar içinde geçen yıllar geçiyor zihninden-zihnimizden parça parça. Felsefeyi derinden etkilemiş bir filozofun zihninde daha pek çok sürprizle, duyguyla ve düşünceyle yoğruluyoruz. Zaman zaman onun gibi yönümüzü kaybediyor, onu kuşatan karanlığın içinde el yordamıyla bir giriş ya da çıkış arıyoruz romana, roman boyunca. Ama başımıza ne gelirse gelsin, ne düşünürsek düşünelim, bu inanılmaz derecede yalnız adamın, Nietzsche'nin, deliliğe varan çılgınca düşüncelerinin bile aslında inanılmaz bir dinginlik taşıdığına tanık oluyoruz. Her cümle bir öpücük, her paragraf bir kucaklaşma oluyor bu romanda.
Bazı yazarlar vardır, okurlar tarafından keşfedilmeleri uzun sürer. Keşfedilene kadar bir süre dolaşır bu kitaplar, bir hayalet gibi kitapçı raflarında. Belki kısa bir süre sonra, belki de yıllar içinde birileri o kitabı eline alır. Önce anlamaz nasıl bir şeyle karşı karşıya olduğunu. İlk okuduğunda belki içine giremez kitabın, başı ağrır, uykusu gelir. Ama sonra bir gün kitabı eline yapışmış halde bulur. Koştukça koşar kitabın içinde. Sonra başkalarına anlatır bu kitabı, hemen her zaman aklındadır çünkü okudukları. Kulaktan kulağa yayılır bu kitabın ve yazarın ünü. Sonra birileri ciddi ciddi okur ve peş peşe yazılar çıkar ortaya kitap hakkında. Lautreamont'un yıllar sonra keşfedilmesi gibi. Bugünlerde böyle olabilecek bir kitap yayımlandı. Lance Olsen'in Nietzsche'nin Öpücükleri adlı romanı...

Otuz yılda yazılmış bir metin

Lance Olsen, bu roman için otuz yılını harcadığını söylüyor bir söyleşisinde. Ama bu otuz yıl, romanın yazılması için değil, Nietzsche'ye dair düşünme ve romana hazırlık süreci olarak yorumlanmalı. Romanın bu uzun hazırlık evresi, yazarın tembelliğinden ya da titizliğinden daha çok (tembel değil de titiz olduğu kesin), Nietzsche'nin kendisinden kaynaklanıyor. O kadar çok Nietzsche var ki ortada dolaşan. Mesela siz Nietzsche'yi yazmak isteseniz, hangi kitabını, ya da hangi kitabının hangi yorumunu kendinize referans alabilirdiniz? Mesela ben Siyahî dergisi için yazdığım Nietzsche yazısının başlığını 'Nietzsche Okumalarından Bir Okuma' diye koymuştum. Nietzsche'nin Nazist yorumlarından, varoluşçu, postyapısalcı, nihilist yorumlarına kadar bir sürü Nietzsche... Ve bir de yorumsuz, kendisi olan Nietzsche var ki, herkesin derdi ve hedefi de o Nietzsche'ye ulaşmak. Lance Olsen, felsefenin tam olarak bugüne kadar başaramadığı şeyi sanat aracılığıyla yapmak, Nietzsche'nin kitapları ve biyografisinden yola çıkarak, bu çok tartışılan filozofun beyninin içine girmek istemiş adeta. Romanın dili, kurgusu ve ayrıntılarının tümü, titiz bir çalışmayla roman türünün sınırlarını genişleterek bu amaca hizmet etmiş.
Lance Olsen, 1956 doğumlu ve eşiyle birlikte Idaho dağlarında yaşayan bir yazar. Altı roman, dört öykü, dört şiir ve dört eleştiri kitabı yayımlamış bugüne kadar. Edebiyatta yenilikler üzerine hazırlanan çeşitli kitapların editörlüğünü de yapmış, yenilikçi bir yazar...
Roman, Nietzsche'nin son günlerini anlatıyor. Weimar'daki evinin üst katındaki küçücük bir odada, kız kardeşinin eline mahkûm, hastalığı içinde eriyip giden bir Nietzsche'den başlıyor roman. Ama sadece son günlerini anlatmıyor. Yazar, Nietzsche'nin beyninin içinde, şizoid bir evrende geziniyor sürekli. Şehir şehir, insan insan dolaşıyor zihninde. Çünkü bu yaşlı filozof, yattığı yerden anılarının peşinde sürükleniyor, adeta bacaklarıyla değil de beyniyle yol alıyor zamanın ve mekânların içinde.
Kafanızdaki Nietzsche neye benzer? O posbıyıklı, sert yüz hatları, delici bakışları size ne anlatır? Çoğunlukla kendisine olağanüstü güvenen, sert ve güçlü bir adam olduğunu düşünürüz Nietzsche'nin. Ama o bıyıklar, umursamayan bakışlar, yazım üslubundaki o kendine sonsuz güven ve yukarıdan bakış, aslında Nietzsche'nin gerçek kişiliğini gizleyen birer maske midir? Çok sert ve mantıklı gözüken insanların aslında duygusal kişiler olduğunu, kendilerini korumak için böyle davrandıklarını okumuşuzdur çeşitli psikoloji kitaplarında ve romanlarda. Yazar, Nietzsche'nin gizlediği bu yanını, kitaplarında rastlamadığımız aşırı duyarlı, çekingen, alıngan ve kendine güvensiz yanını bizlere gösteriyor. Romanı okurken böyle bir Nietzsche'yle karşılacağımı ummamıştım, ama o kitapları yazan kişinin gerçekte böyle bir kişiliğe sahip olması bana çok tutarlı geldi. Romanın dili de, şizoid, ürkek, şiirsel ve zaman zaman doğrudan kitaplara göndermeler yapan anektodlarla dolu.

Bu kitabı otobüste okumayın!

Nietzsche'nin Öpücükleri, tarihi-biyografik bir roman olmanın ötesinde, deneysel bir roman. Çok katmanlı, dilde ve anlatımda romana dair pekçok yeniliği içinde barındırıyor. Öncelikle yazar üç çeşit dil kullanmış. Birinci tekil yazılan bölümlerde dil mantıksal, ikinci tekil yazılan bölümlerde roman yazımında sıklıkla kullanılan bilinçakışı tekniği kullanılmış, üçüncü tekil yazılmış bölümlerde ise geleneksel roman anlatımına ağırlık verilmiş. Bu üç yazım tekniğinin birbiri içinde eridiğini, Spinozist bir yaklaşımla bedenle birlikte, hatta bedende düşünen bir bilinci romanın ana eksenine oturttuğunu söyleyebiliriz.
Romanın klasik roman okuruna alışık gelmedik en önemli yanı ise, dilde ve kurguda yazarın ortaya koyduğu deneyselliğin, romanın sürükleyiciliğini alışık olduğumuz zeminden başka bir noktaya taşıması. Otobüste, vapurda ya da yorgun bir zihinle bu romanın üstesinden gelinemez. Onlarca sayfayı kendinizi öylesine bırakarak bu romanda okuyamazsınız. Her cümle, bir şiirin mısrasına harcadığınız ilgiyi talep ediyor sizden. O ilgiyi gösterebilirseniz, romanda sizi fırtınalı bir dinginlik, gittikçe derinleşen yumuşak bir anlatım ve felsefeyle edebiyatın kesişmesinden doğan bir macera bekliyor.

Filozofun gözleri

Siz de Nietzsche'yle birlikte düşünmeye, onun göz kapaklarını hareket ettirişi gibi göz kapaklarınızı hareket ettirmeye, zamanın akıcı boyutunda durgunluğu ve matlığı ile durgunluğundaki akıcılığını keşfetmeye başlıyorsunuz.
Örneğin romanın 'dil' adlı bölümünde Nietzsche'nin kendi dil anlayışını ele veren bilinçakışı tekniğiyle yazılmış şu cümleler, aynı zamanda romanın dil yapısı hakkında da bize bilgi verir: "Rüzgâr gibi yazman gerekirdi çünkü ülkendeki bütün yazarlar gazetecilere dönüşmüş durumda sözcükleri içinden bakıldığında bir el çırpışıyla ineklerin nasıl hep beraber hareket ettiklerini gösteren pencereler olarak görüyorlar yazının genişleme değil yoğunlaşma olduğunu anlayacaksın ansızın metni parçalara çevirmek herkesin kitaplar dolusu söylediğini yedi cümlede ifade edebilmek..."
Herkesin kitaplar dolusu söylediğini yedi cümlede ifade etmeye uğraşan Nietzsche'yle ilgili, her cümlesi bir öpücük olan bir roman Nietzsche'nin Öpücükleri.

NIETZSCHE'NİN ÖPÜCÜKLERİ
Lance Olsen, Çeviren: Versus Yayınları, 2007, 225 sayfa
 
S

su perisi

Kullanıcı
4 Ocak 2007
En iyi cevaplar
0
0
Nietzsche’nin ölüm döşeğindeki son anları bir çok romana baş yapıt oldu...
Bakalım bu yazar nasıl  kaleme alıp bize aktaracak...
Kitapçıma sordum ama yokmuş:( şipariş ver dedim bakalım ne zaman elime geçer...

Kitap arka kapak yazısından alıntıyı paylaşmak istedim..

Dünyaca tanınan insanlara dair yazılan her edebiyat yapıtı bir sığlığa, biçimsiz bir gölgeye dönüşme tehlikesini taşır. Çok bilinen bir öyküyü büyülenerek, büyüleyerek anlatmayı denemek, bir yazar için en büyük meydan okuyuşlardan biridir. Hele "Uçuruma biraz fazla baktığınızda, uçurum da sizin içinize bakmaya başlar" demiş bir adamın en mahremine sokulmak, onu kendi rüyalarının parçalanmışlığından, ruhundaki ve bedenindeki yırtıklardan seyretmeye kalkışmak, yansımalardan bambaşka bir tarih yaratmak, okura bir kayboluşun izini sürdürmek ve bütün bunları belki de yalnızca "daha iyi yenilmek" için yapmak düpedüz katıksız bir cesaret ister.

Nietzsche'nin Öpücükleri bir kitaptan çok bir yolculuk. Lance Olsen ise ağrılı bir denizin karanlık, tekinsiz korsanı. Zamanı ve uzamı, güneşi ve ayı, ufku ve kuşları tepetaklak edip, kendi fırtınasını dipsiz bir arzuyla başlatan yabanıl bir kamaşma. Yapayalnız bir filozofun kalabalıklarını bıçağın ucunda aktaran bir dil ustası. Kulaklarınız ve yüreğiniz uğuldayarak okuyacaksınız.


Bu arada o bıyıklar amma da postmuş:) postmodern olunca:))
 
S

su perisi

Kullanıcı
4 Ocak 2007
En iyi cevaplar
0
0
Bilgilendirme için teşekkürler Kaptan..
 
A

agokalper

Kullanıcı
9 Şub 2009
En iyi cevaplar
0
0
İzmir
nietsche gerçekten önemli birisi daha önce okudum ve şimdi bunu okumayı düşünüyorum tavsiyen için tşk.ler..
 
E

ebruliyn

Kullanıcı
29 Nis 2008
En iyi cevaplar
0
0
Teşekkürler Korsan,güzel bir kitaba benziyor belki de konusu Nietzsche olduğu için beni çekti
 
Üst