Şu konuya bir açıklık getireyim, abi sanırım bir anlaşılamama durumu vakıf oldu.
Mutsuz olmaktan mutlu olan ''İnsan''
Şimdi; insanlar görür,duyar ve bilir.
Çoğu insan, gördüklerini yada duyduklarını dolayısı ile bildiklerini dile getiremez.
Ve yine çoğu insan,duyduklarını ve gördüklerini dile getirir fakat arkasında durmaz.
Ben ve benim gibiler Görüdüklerini, duyduklarını ve bildiklerini en yalın bir biçimde dile getirenlerdir.Ve dile getirdiklerininde her daim arkasında dururlar.
Bu durum, ben ve gibileri, üzmekle beraber mutlu kılar,mutluluktan anladığınız ne ise artık.
Şimdi,gördüklerimi, duyduklarımı, son derece cesur bir şekilde ifade etmem ve bu iafede tarzınında arkasında duruyor olmam,beni neden mutlu etmesin ?
Kısaca ben,Başkalarının, söylemeye korktuğu kelimelerden cümleler kurup,hayatın tüm imlalarına karşı duruyorum.
Hayat beni zorluyor,bu durumdan mutsuz oluyorum.
Ama bu duruma karşı sergilemiş olduğum duruşta, aynı ölçüde beni mutlu ediyor.
Teşekkür ederim efendim.