Mesnevi'den bir hikaye...

  • Konbuyu başlatan kevser gür
  • Başlangıç tarihi

Konu hakkında bilgilendirme

Konu Hakkında Merhaba, tarihinde Kişisel Gelişim Yazıları kategorisinde kevser gür tarafından oluşturulan Mesnevi'den bir hikaye... başlıklı konuyu okuyorsunuz. Bu konu şimdiye dek 5,898 kez görüntülenmiş, 8 yorum ve 0 tepki puanı almıştır...
Kategori Adı Kişisel Gelişim Yazıları
Konu Başlığı Mesnevi'den bir hikaye...
Konbuyu başlatan kevser gür
Başlangıç tarihi
Cevaplar
Görüntüleme
İlk mesaj tepki puanı
Son Mesaj Yazan huzur55
K

kevser gür

Kullanıcı
31 Ocak 2009
En iyi cevaplar
0
0
Bursa
Mevlana bir hikâyesinde sağır bir adamdan söz ediyor. Bu hikâyedeki adam sağır ve saf olduğu için, komşunun söylediklerini yanlış anlayarak yanlış cevaplar veriyor ve komşusuna iyilik yapayım derken, ona sıkıntı veriyor.



Hababam Sınıfı filminde anlatılan bildiğimiz bir hikâye vardır: Sınıfa müfettiş gelecektir ve çocuklar konuya göre sorulacak soruları tahmin edip sırası ile cevapları ezberlerler. Ama müfettiş soruları farklı sıra ile sorunca, verilen cevaplardan çok komik bir durum ortaya çıkar. Filmin kahramanı Şaban’ın o komik cevaplarını, ülkemizde bilmeyen yoktur.



Mesnevide de bunu hatırlatan bir hikâye var, ben çok beğendim. Tekrar da olsa anlatmak istiyorum. Mesnevi’de başka maksatla anlatılmış, ama bana manevi sağırları, yani empati yoksunlarını hatırlattı. Dinlemesini bilmeyen, karşıdakinin ne söylediği ile hiç ilgilenmeyip sadece kendisi konuşan, öyle çok insan tanıyorum ki. Herkesin çevresinde sadece kendi konuşan, karşısındakini dinlemeyen ve anlamayan, empati denen şeyden hiç haberi olmayan, sadece kendi ihtiyacı olduğunda birilerini arayan bir çok insan vardır. Bu insanlar manevi sağırlardır; ne kadar bencil ve sıkıcıdırlar.



Biz de kendimize şöyle bir bakıp  “Yoksa ben de manevi sağırlardan mıyım? ” diye kendimiz için bir farkındalık yaratsak mı? Ne dersiniz? Böyle bir huyumuz varsa, kendi kişisel gelişimimizde sınıfta kalmışız demektir. Bu durumda kendi üzerimizde gerekli çalışmalara başlama zamanı çoktan gelmiş de geçiyordur; daha fazla gecikilmemelidir. Bu konuda Mevlana’nın hikâyesini dinleyelim:



Bir Sağırın Hasta Ziyareti:



“ Sağır bir adam genç bir komşusunun çok hasta olduğunu öğrenir. Adamağız, “Bu sağır kulakla onu nasıl duyarım? Ayrıca hastalar daha da zayıf sesle konuşur; ama komşu hastaysa ziyarete gitmek de gerekir. Gerçi konuşurken dudağından ne dediğini de anlamaya çalışırım” diye düşünür. Kafasında aralarında geçebilecek konuşmaları tahmin ve kıyas yoluyla şöyle kurgular:

—Komşum nasılsın?

—İyiyim.

—Şükürler olsun. İlaç olarak ne içtin?

—Şerbet (veya mercimek çorbası) içtim.

—Yiyip içtiğin sıhhat ve afiyet olsun. Hangi hekime tedavi oluyorsun.

—Filancaya

—İyi, onun ayağı uğurludur, mademki o geliyor, senin işlerin yolunda gidecektir. Biz onun ayağının uğurunu tecrübe ettik; her nereye giderse murat gerçekleşir.



Adam bu cevapların doğruluğuna inanarak hastayı ziyarete gitti. Aralarında şöyle bir konuşma geçti:

—Nasılsın?

—Ölüm halindeyim.

—Elhamdülillah!

—Ne yedin?

—Zehir.

—Afiyet olsun.

—Tedavi için hangi hekim geliyor?

—Azrail.

—Onun ayağı çok uğurludur, ondan memnun olursun.



Adam hasta ziyareti yapmanın mutluluğu içinde evine döndü. Hasta genç ise, adamın kendisinin can düşmanı olduğunu düşünüp, ona gerekli cevabı verememenin kızgınlığı içinde kıvrandı. Hastaydı, daha da hasta oldu.”



Birçok kez bu kadar olmasa da, buna yakın nice konuşmalarımız olmuştur. İnsanlar arasındaki iletişimde sık görülen bir durumdur ki; “Birisi Hanya’dan söz ederken öbürü Konya’dan söz eder”.

 
Y

yadois

Kullanıcı
20 Şub 2010
En iyi cevaplar
0
0
Cenaze önünde feryad

Çocuğun biri, babasının tabutu önünde ağlamakta, sallana sallana ellerini başına vurmaktaydı. "Baba, seni nereye götürüyorlar? Nihayet seni toprağın altına yatıracaklar. Öyle dar, öyle elemli bir eve götürüyorlar ki, orada ne halı var, ne hasır; ne geceleyin bir ışık var, ne gündüzün bir dilim ekmek... Ne yemek kokusu var, ne yiyecekten eser... Ne mâmur bir kapı var, ne damında bir yol... Ne sığınacak bir komşu!... Halkın öptüğü ellerin, hürmet ettiği bedenin o elemli yurda nasıl gidecek? Amansız bir ev, dar bir yer... Orada ne bet kalır, ne beniz" demekte, bu suretle o evin vasıflarını sayıp gözlerinden kanlı yaşlar saçmaktaydı. Cuha, babasına dedi ki: "Babacığım, vallahi bu adamı bizim eve götürüyorlar." Babası Cuha'ya, "Ahmak olma!" dedi. Cuha, "Baba şu nişaneleri bir dinle! Birer birer saydıklarının hepsi şeksiz şüphesiz bizim evi anlatıyor. Ne hasır var, ne ışık. Ne yemek, ne yemek kokusu. Hatta ne kapısı mamur, ne içi, ne damı!.."
 
Y

yadois

Kullanıcı
20 Şub 2010
En iyi cevaplar
0
0
Ne ekersen onu biçersin...

Yiğidim! Kadere az bahane bul; nasıl oluyor da suçunu başkalarına yüklüyorsun? Kendini araştır, kendi suçunu kendin gör!..

Gündüz vakti çalışıyorsun da, akşam ücretini başkası mı alıyor?

Neye çalıştın da zararını yada faydasını görmedin? Ne ektin de zamanı gelince onu devşirmedin?

Sen de bilirsin ki elde ettiğin şey, yaptığının karşılığıdır. Yoksa âdil olan Allah’ın takdiri, insana yaptığına uygun olmayan cezayı nasıl olur da verir?

Suçu kendine bul! Çünkü o tohumu sen kendin ektin.
 
E

ebruliyn

Kullanıcı
29 Nis 2008
En iyi cevaplar
0
0
Etrafta o kadar çok sağır var ki...İsterdim ki duyamadıkları gibi konuşamasınlarda
tabi mecazi anlamda
Herkes empatiden uzak anlamak istediği şekilde yaşıyor.Teşekkürler
 
H

hırslı.28

Kullanıcı
16 Tem 2009
En iyi cevaplar
0
0
güzel bir paylaşımdı
mesnevi nin her şeyi güzel anlamlı ve düşündürücü
 
M

mestik

Kullanıcı
12 Tem 2009
En iyi cevaplar
0
0
hatay
paylaşım için teşekkürler.mesneviden daha çok ders almamız gerekiyor...
 
Üst