F
FADİME TASTAN
Kullanıcı
Bir zamanlar,büyük ve güçlü bir ülkeyi yöneten kralın dört eşi varmış.
Kral en çok dördüncü eşini sever, bir dediğini iki etmez, herşeyin en güzelini, en iyisini ona verirmiş.
Kral üçüncü eşini de çok severmiş. Bu güzelliğin bir gün kendisini terk edebileceğinden korktuğu için,
onu çok kıskanır, üzerine titrermiş.
Kral ikinci eşinide severmiş.Kendisine karşı her zaman iyi ve sabırlı davranan eşi, ne zaman bir derdi olsa daima onun
yanında bulunur,sorunun çözümünde ona destek verirmiş.
Kraliçe olan birinci eşiymiş kralın. Onu en çok seven,karşılık beklemeden seven,sağlığına ve hükümranlığına
en büyük katkıyı sağlayan bu eşi olmasına rağmen kral bu eşini hiç sevmez, ve onunla hiç ilgilenmezmiş.
Bir gün kral ölümcül hastalığa yakalanmış.En çok sevdiği dördüncü eşine,”Ölüm yolculuğunda bana eşlik etmek ister misin”
diye sorar.
Cevap kısa ve net olur” mümkün değil”.
Üçüncü eşine sorar,”Hayatım boyunca seni sevdim,sen benimle ölmeyi kabul eder misin” der.
”Hayır,hayat çok güzel.Sen ölünce tekrar evleneceğim” diye yanıtlamış ve kral bir kez daha yıkılmış.
İkinci eşine sorar,” Bana yardımcı olurmusun ” der.
”Bir şey yapamam. Olsa olsa sana mezarına kadar eşlik eder,güzel bir cenaze töreni yaptırır ve yası tutarım” demiş.
Büyük bir hayal kırıklığı yaşamakta olan kral, birinci eşinin sesiyle irkilmiş:
”Nereye gidersen git, seninle olurum, seni takip ederim”.
”AH!” diye inlemiş kral,”KEŞKE BİR ŞANSIM DAHA OLSAYDI”...
Aslında gerçek yaşam da hepimiz dört eşliyiz...
Dörrdüncü eşimiz” vücudumuz!”.Onun güzel görünmesi için ne kadar zaman, kaynak ve çaba harcarız.
Üçüncü eşimiz”sahip olduğumuz servet ve statümüz”! Ölür ölmez başkalarına yar olacaktır.
İkinci eşimiz” ailemiz ve dostlarımız”! Tüm sorunları paylaştığımız bu kişilerin en son yapabilecekleri şey,
bu dünyadan gözleri yaşlı bizi uğurlamak olacaktır.
Ve birinci eş” ruhumuz”!...
Kral en çok dördüncü eşini sever, bir dediğini iki etmez, herşeyin en güzelini, en iyisini ona verirmiş.
Kral üçüncü eşini de çok severmiş. Bu güzelliğin bir gün kendisini terk edebileceğinden korktuğu için,
onu çok kıskanır, üzerine titrermiş.
Kral ikinci eşinide severmiş.Kendisine karşı her zaman iyi ve sabırlı davranan eşi, ne zaman bir derdi olsa daima onun
yanında bulunur,sorunun çözümünde ona destek verirmiş.
Kraliçe olan birinci eşiymiş kralın. Onu en çok seven,karşılık beklemeden seven,sağlığına ve hükümranlığına
en büyük katkıyı sağlayan bu eşi olmasına rağmen kral bu eşini hiç sevmez, ve onunla hiç ilgilenmezmiş.
Bir gün kral ölümcül hastalığa yakalanmış.En çok sevdiği dördüncü eşine,”Ölüm yolculuğunda bana eşlik etmek ister misin”
diye sorar.
Cevap kısa ve net olur” mümkün değil”.
Üçüncü eşine sorar,”Hayatım boyunca seni sevdim,sen benimle ölmeyi kabul eder misin” der.
”Hayır,hayat çok güzel.Sen ölünce tekrar evleneceğim” diye yanıtlamış ve kral bir kez daha yıkılmış.
İkinci eşine sorar,” Bana yardımcı olurmusun ” der.
”Bir şey yapamam. Olsa olsa sana mezarına kadar eşlik eder,güzel bir cenaze töreni yaptırır ve yası tutarım” demiş.
Büyük bir hayal kırıklığı yaşamakta olan kral, birinci eşinin sesiyle irkilmiş:
”Nereye gidersen git, seninle olurum, seni takip ederim”.
”AH!” diye inlemiş kral,”KEŞKE BİR ŞANSIM DAHA OLSAYDI”...
Aslında gerçek yaşam da hepimiz dört eşliyiz...
Dörrdüncü eşimiz” vücudumuz!”.Onun güzel görünmesi için ne kadar zaman, kaynak ve çaba harcarız.
Üçüncü eşimiz”sahip olduğumuz servet ve statümüz”! Ölür ölmez başkalarına yar olacaktır.
İkinci eşimiz” ailemiz ve dostlarımız”! Tüm sorunları paylaştığımız bu kişilerin en son yapabilecekleri şey,
bu dünyadan gözleri yaşlı bizi uğurlamak olacaktır.
Ve birinci eş” ruhumuz”!...
