D
derman86
Kullanıcı
iyi niyetli hatalarım
Hatalar... Bazen can sıkan, bazen can yakan hatalar... Bazen eksilten bazense olası olumlu sonuçları nedeniyle çoğaltan hatalar... Bazen gerip kopartan, bazense gerginlikten sonraki çekimle daha da birleştiren hatalar... Bazen yıkıcı, bazense yapıcı sonuçlara yol açan hatalar...
Hatalar... Bazen kötü niyetli, bazen iyi niyetli hatalar... Bazen nefret dolu, bazense sevgi dolu hatalar... Bazen kasıtlı, bazense bilmeden, istemeden yapılan hatalar...
Ömrüm boyunca çok hatalar yaptım, sonuçlarından çok dersler aldım... Bazen azaldım, bazen çoğaldım, çoğalttım... Hatalarımla hayattan koptum yeri gelince, yeri gelince hatalarımla hayata tutundum... Hayatı öğrendim düşe kalka... Yıka döke... Düşmeden kalkmayı öğrenmek zor... Yıkmadan yapmayı öğrenmek zor...
Yaşayarak öğreniyor insan... Hataları ve doğruları yaparak öğreniyor hayatı, ve hayata dair herşeyi... Kendini ve karşısındakileri bu hatalar ve doğrular ile tanıyor, tanıtıyor...
Büyüklüğü kıstas alırsak en ağır hatalarım kendime karşı olanlar olmalıydı aslında... Normal koşullarda beni en çok yıpratanların bunlar olması gerekirdi... Ancak ben karşımdaki kişilere karşı yaptığım hatalarda yıprandım hep... Onlara zarar verme düşüncesi ile, onları kırıp üzme gerçeğiyle acı çektim... Kendimle savaştım hep, savaş oklarımın yönü hep beni buldu... Kendime olan tahammülümü en çok bu anlarda yitirdim...
Hatalar... Hatalarım... Özellikle sevdiğim kişilere karşı yaptığım iyi niyetli hatalarım... Sevdiklerimi üzdüklerim... Destek olayım derken yaraladıklarım. .. Yanında durayım derken acı verip karşıma aldıklarım...
İyi niyetli hatalarım... Sebepleri en başta sevgim... Sonrasında bazen iyi bazense kötü sonuçlar doğuran empati yeteneğim... Olan olmayan her türlü olasılığı zihnimde ve duygularımda yaratabilme, yaşayabilme özelliğim... Sonrasında bazen o olasılıklar arasında yanlış olanlardan birini seçme ihtimalim...
Empati yeteneğim... İyi niyetli hatalarımın çıkış noktası... Bir anlığına da olsa karşımdaki gibi düşünme, hissetme çabam... Ve sonrasında olasılıklar silsilesinde savruluşum... Çok açılı düşünmeye çalışıp, her açıdan birşeyler alıp ortalamasını bulma ve bunun gerçekliğine inanma yanılgım...
İyi niyetli hatalarım... Karşımdakilere ve hatta bazen 3. kişilere zarar veren hatalarım... Beni en çok kahreden hatalarım... Her defasında sarsıldığım ama sonrasında yeniden, durmadan yaptığım hatalarım... İstesem de çoğu zaman engelleyemediğ im, çünkü sevgimin getirisi olan hatalarım...
Ömrüm boyunca hatalarımla, özellikle iyi niyetli hatalarımla üzüp yaraladığım herkesten özür diliyorum... Ve inanıyorum ki çoğu bu hataları niye yaptığımı biliyordur.. . Biliyorlardır ki benim sevgim bazen beni bile aşacak şekilde psikopattır.. . Biliyorlardır ki hatalarımın esas sebebi onları kendimden önce tutuşum, ve yaralasam bile kendimden korumaya çalışıyor oluşumdur...
Benim sevgim anaçtır, hatta psikopattır.. . Bağlanırım ve feci sahiplenici olurum... Bağlandıkça sevgim ve empatim artar... Özellikle dostlarım ailemden biri gibi olur... Bazen böyle iyi niyetli hatalar da yaparım... Sevgi söz konusu oldu mu herşey mübah olur bende... Benim sevgimi taşımak zordur, ama taşıyabilene de her zaman açıktır...
Kim mi yazmış bunu?
Ben, sen,o, herhangi biri..
Hatalarıyla çoğalan, büyüyen biri....
Alıntıdır
Hatalar... Bazen can sıkan, bazen can yakan hatalar... Bazen eksilten bazense olası olumlu sonuçları nedeniyle çoğaltan hatalar... Bazen gerip kopartan, bazense gerginlikten sonraki çekimle daha da birleştiren hatalar... Bazen yıkıcı, bazense yapıcı sonuçlara yol açan hatalar...
Hatalar... Bazen kötü niyetli, bazen iyi niyetli hatalar... Bazen nefret dolu, bazense sevgi dolu hatalar... Bazen kasıtlı, bazense bilmeden, istemeden yapılan hatalar...
Ömrüm boyunca çok hatalar yaptım, sonuçlarından çok dersler aldım... Bazen azaldım, bazen çoğaldım, çoğalttım... Hatalarımla hayattan koptum yeri gelince, yeri gelince hatalarımla hayata tutundum... Hayatı öğrendim düşe kalka... Yıka döke... Düşmeden kalkmayı öğrenmek zor... Yıkmadan yapmayı öğrenmek zor...
Yaşayarak öğreniyor insan... Hataları ve doğruları yaparak öğreniyor hayatı, ve hayata dair herşeyi... Kendini ve karşısındakileri bu hatalar ve doğrular ile tanıyor, tanıtıyor...
Büyüklüğü kıstas alırsak en ağır hatalarım kendime karşı olanlar olmalıydı aslında... Normal koşullarda beni en çok yıpratanların bunlar olması gerekirdi... Ancak ben karşımdaki kişilere karşı yaptığım hatalarda yıprandım hep... Onlara zarar verme düşüncesi ile, onları kırıp üzme gerçeğiyle acı çektim... Kendimle savaştım hep, savaş oklarımın yönü hep beni buldu... Kendime olan tahammülümü en çok bu anlarda yitirdim...
Hatalar... Hatalarım... Özellikle sevdiğim kişilere karşı yaptığım iyi niyetli hatalarım... Sevdiklerimi üzdüklerim... Destek olayım derken yaraladıklarım. .. Yanında durayım derken acı verip karşıma aldıklarım...
İyi niyetli hatalarım... Sebepleri en başta sevgim... Sonrasında bazen iyi bazense kötü sonuçlar doğuran empati yeteneğim... Olan olmayan her türlü olasılığı zihnimde ve duygularımda yaratabilme, yaşayabilme özelliğim... Sonrasında bazen o olasılıklar arasında yanlış olanlardan birini seçme ihtimalim...
Empati yeteneğim... İyi niyetli hatalarımın çıkış noktası... Bir anlığına da olsa karşımdaki gibi düşünme, hissetme çabam... Ve sonrasında olasılıklar silsilesinde savruluşum... Çok açılı düşünmeye çalışıp, her açıdan birşeyler alıp ortalamasını bulma ve bunun gerçekliğine inanma yanılgım...
İyi niyetli hatalarım... Karşımdakilere ve hatta bazen 3. kişilere zarar veren hatalarım... Beni en çok kahreden hatalarım... Her defasında sarsıldığım ama sonrasında yeniden, durmadan yaptığım hatalarım... İstesem de çoğu zaman engelleyemediğ im, çünkü sevgimin getirisi olan hatalarım...
Ömrüm boyunca hatalarımla, özellikle iyi niyetli hatalarımla üzüp yaraladığım herkesten özür diliyorum... Ve inanıyorum ki çoğu bu hataları niye yaptığımı biliyordur.. . Biliyorlardır ki benim sevgim bazen beni bile aşacak şekilde psikopattır.. . Biliyorlardır ki hatalarımın esas sebebi onları kendimden önce tutuşum, ve yaralasam bile kendimden korumaya çalışıyor oluşumdur...
Benim sevgim anaçtır, hatta psikopattır.. . Bağlanırım ve feci sahiplenici olurum... Bağlandıkça sevgim ve empatim artar... Özellikle dostlarım ailemden biri gibi olur... Bazen böyle iyi niyetli hatalar da yaparım... Sevgi söz konusu oldu mu herşey mübah olur bende... Benim sevgimi taşımak zordur, ama taşıyabilene de her zaman açıktır...
Kim mi yazmış bunu?
Ben, sen,o, herhangi biri..
Hatalarıyla çoğalan, büyüyen biri....
Alıntıdır
