İYİ KALMAK, İYİ OLMAKTAN ZORDUR...
Herkes kendi hikayesini yaşar tüm şehirlerde…
Aslında bu kalabalıkta birazda kendi yalnızlığında kürek çeker o büyük sırra doğru…
Ve bu hayat yolculuğunun bilmem kaçıncı durağında şöyle bir durup düşününce hep olmayı istediğimiz şu “iyi insan olmak” kavramına takıldım…
İyi insan olmak?
Doğru, dürüst, samimi, içten ve güler yüzlü olmak… Mutlu ve umutlu olmak…
Huzurlu ve sağlıklı olmak… Karşılık beklemeden, sonuç istemeden, zarar vermeden yaşamaya çalışmak…Neşeli, coşkulu, sadece kendi iyiliğini değil herkesin iyiliğini düşünerek çabalamak…
Kimseyi ırk, dil, din, milliyet ayrımı yapmadan sadece toplumsal sıfatlarına değil insanlığına değer vermeye çalışmak… Yani onun toplumdaki sonradan edindiği o pek alingirli(!) sıfatlarına değil insanlığına saygı duymak.
Ve iyi insan olmak için bütün bunların yanında aynı zamanda…
Meraklı olmak…
Çalışkan olmak..
Sabırlı olmak gerek…
Dayanıklı olmak gerek…
Bu arada kabul ediyorum hayat yolculuğunda anlamlı bir yaşam için sadece iyi insan olmak yetmez.. İşinizde de iyi olmak gerek… Yani iyi esnaf, iyi işçi, iyi öğretmen, iyi memur… Sonra iyi baba, iyi anne, iyi eş olmak ta gerek…
Sonra iyi bakmak, görmek, bilmek ve iyi sevmek…
Ne çok şey varmış iyi olmamız gereken…
Peki iyi olmak yetiyor mu?
Valla ister kabul edin ister etmeyin bence yetmez, iyi kalmak da gerek.
Yani sadece bir zamanda olmak yetmez, her zaman iyi olmak ve her zaman doğru, dürüst ve samimi olmak vs...gerek. Eğer bugün de iyi değilseniz, geçmişteki iyilikleriniz bir işe yaramaz ve kaybetmeye başlarsınız.
İyi kalabilmenizi sağlayacak en önemli unsurlardan birisi ise kabul görmektir.
Çevrenizde kabul görüyorsanız yani bu iyilikleriniz görülüyor, anlaşılıyor, takdir ediliyor ve destekleniyorsa o zaman sizde kendi iyiliğinizden keyif almaya başlar yeni iyilikler edinirsiniz ve iyi kalmak için de çabalarsınız.
Ve ben bu çabalamada hepimize başarılar dilerim…
Alıntı
Herkes kendi hikayesini yaşar tüm şehirlerde…
Aslında bu kalabalıkta birazda kendi yalnızlığında kürek çeker o büyük sırra doğru…
Ve bu hayat yolculuğunun bilmem kaçıncı durağında şöyle bir durup düşününce hep olmayı istediğimiz şu “iyi insan olmak” kavramına takıldım…
İyi insan olmak?
Doğru, dürüst, samimi, içten ve güler yüzlü olmak… Mutlu ve umutlu olmak…
Huzurlu ve sağlıklı olmak… Karşılık beklemeden, sonuç istemeden, zarar vermeden yaşamaya çalışmak…Neşeli, coşkulu, sadece kendi iyiliğini değil herkesin iyiliğini düşünerek çabalamak…
Kimseyi ırk, dil, din, milliyet ayrımı yapmadan sadece toplumsal sıfatlarına değil insanlığına değer vermeye çalışmak… Yani onun toplumdaki sonradan edindiği o pek alingirli(!) sıfatlarına değil insanlığına saygı duymak.
Ve iyi insan olmak için bütün bunların yanında aynı zamanda…
Meraklı olmak…
Çalışkan olmak..
Sabırlı olmak gerek…
Dayanıklı olmak gerek…
Bu arada kabul ediyorum hayat yolculuğunda anlamlı bir yaşam için sadece iyi insan olmak yetmez.. İşinizde de iyi olmak gerek… Yani iyi esnaf, iyi işçi, iyi öğretmen, iyi memur… Sonra iyi baba, iyi anne, iyi eş olmak ta gerek…
Sonra iyi bakmak, görmek, bilmek ve iyi sevmek…
Ne çok şey varmış iyi olmamız gereken…
Peki iyi olmak yetiyor mu?
Valla ister kabul edin ister etmeyin bence yetmez, iyi kalmak da gerek.
Yani sadece bir zamanda olmak yetmez, her zaman iyi olmak ve her zaman doğru, dürüst ve samimi olmak vs...gerek. Eğer bugün de iyi değilseniz, geçmişteki iyilikleriniz bir işe yaramaz ve kaybetmeye başlarsınız.
İyi kalabilmenizi sağlayacak en önemli unsurlardan birisi ise kabul görmektir.
Çevrenizde kabul görüyorsanız yani bu iyilikleriniz görülüyor, anlaşılıyor, takdir ediliyor ve destekleniyorsa o zaman sizde kendi iyiliğinizden keyif almaya başlar yeni iyilikler edinirsiniz ve iyi kalmak için de çabalarsınız.
Ve ben bu çabalamada hepimize başarılar dilerim…
Alıntı
