Turgenyev bu uzun öyküde görünüşte bir "aşk üçgeni" çıkartıyor karşımıza. Ama aslında bir "aşk-çokgeni" bu; çökmeye yüz tutmuş taşradaki aristokrat bir ailenin genç kızı çevresinde "defile yapan" lüzumsuz entelektüeller ömrünü doldurmuş varlık nedenini yitirmiş cesaretsiz irade yoksunu bir sosyal katmanın "temsilini" sunuyorlar. Kendinden epey büyük çok canlı hareketli ve çekici bu kıza âşık olan kitabın küçük kahramanı delicesine âşık olduğu kızla babasının ilişkisini öğrendikten sonra olaylar genç kız baba ve oğul arasında gelişir. Artık genç âşık sadece masallarda kalmış bir masumiyetin çoktan yitirilmiş bir saflığın ve temizliğin simgesidir.
