Bu mail 2 gün önce geldi. Onlara söz verdim. Size cevabımı sitede vereceğim dedim. Böylelikle konuyu diğer okuyucularımla da paylaşmış olurum diye düşündüm.
Gelen maillerden anladığım kadarıyla bu sorun toplumda çok yaygın. Bunu çok iyi anlıyorum. Çünkü bu sorunu yaşamış ve bu sorundan kurtulmuş bir insanım. Onun için nasıl kurtulduğumu da anlatmak istiyorum.
Öncelikle neden ‘Hayır’ diyemediğimizi farkında mıyız acaba? Okuduklarımdan, gözlemlerimden ve yaşadıklarımdan neden hayır diyemediğimizi şöyle sıralayabilirim;
1- Kaybetme korkusundan
2- Beğenilmemek korkusundan
3- Sevilmemek korkusundan ‘Hayır’ diyemiyoruz.
Bu üç korku bizi etkisi altına aldığından istemediğimiz halde ‘Hayır’ diyemediğimiz bazı tekliflere ya da fikirlere evet demek zorunda kalıyoruz.
Sürekli ‘Hayır’ diyememenin tehlikeli tarafları da vardır;
1- Çevrenizde inandırıcılığınızı kaybedersiniz,
2- Hiçbir zaman kendinize ait fikriniz olamaz,
3- İnsanın kendine saygısı kalmaz,
4- Bir bakarsınız ki başkalarının hayatını yaşıyorsunuz,
Yıllar yıllar önceydi. Bütün derdim ‘Hayır’ diyememekti. Nasıl yapacağımı bilemiyordum. Öncelikle yukarıda yazdıklarımı da henüz bilmiyordum. Hayatımı yaşayamıyordum. ‘Hayır’ dersem insanlar beni sevmez ya da darılır giderler ve yalnız kalırım korkularını yaşıyordum. Papağan gibi kim ne derse haklısın demekten de utanıyordum. Buna bir çare bulmam gerekliydi. Benim en büyük özelliğim bu işi iyi yapan insanları gözlemlemek oldu. En sonunda kendimle bir oyun oynayama karar verdim. Gelen tekliflere ‘Hayır’ deme oyunu oynamaya başladım. Ama içimde hep korku vardı. Terk edilmek ve sevilmemek ya da hep fikirlerime itiraz edilecek korkusu. Ama ‘Hayır’ derken makul nedenler buluyordum. ‘Hayır’ demeye başladım. Bir baktım ki kimse ne darıldı ne karşı çıktı ne de beni sevmekten vazgeçtiler. Aksine arkadaşlar arasında daha saygın biri haline geldim. Nasıl olsa Tülay hayır demez fikri silindi ve bir de Tülay’a da soralım lafları dolaşmaya başladı.
Çok rahatlamıştım. Hayatımın en önemli sorununu hallettim. O zamandan sonra hayatım değişmeye başladım. Birey olmaya başladım. Ben olmaya başladım. Artık başkalarının hayatını değil kendi hayatımı yaşıyordum. Mutlu olmaya o tarihten sonra başladım. Ondan sonra araştırdım. ‘Hayır’ diyememenin arkasında duran korkuları buldum. Kendimle yüzleştim ve artık istediğim zaman ‘Hayır’ diyebiliyordum ve hala da diyorum.
Saygılarımla...
