Doğumdan sonra hayat var mı?

  • Konbuyu başlatan Kristal
  • Başlangıç tarihi

Konu hakkında bilgilendirme

Konu Hakkında Merhaba, tarihinde Serbest Kürsü kategorisinde Kristal tarafından oluşturulan Doğumdan sonra hayat var mı? başlıklı konuyu okuyorsunuz. Bu konu şimdiye dek 5,862 kez görüntülenmiş, 24 yorum ve 0 tepki puanı almıştır...
Kategori Adı Serbest Kürsü
Konu Başlığı Doğumdan sonra hayat var mı?
Konbuyu başlatan Kristal
Başlangıç tarihi
Cevaplar
Görüntüleme
İlk mesaj tepki puanı
Son Mesaj Yazan korsan
K

Kristal


Dogumdan Sonra Hayat Var MI?

Anne rahmine düşen ikiz kardeşler önceleri her şeyden habersizmiş. Haftalar birbirini izledikçe onlar da gelişmişler. Elleri, ayakları, iç organları oluşmaya başlamış. Bu arada, etraflarında olup biteni fark etmeye başlamışlar. Bulundukları rahat, güvenli yeri tanıdıkça mutlulukları artmış. Birbirlerine hep aynı şeyi söylüyorlarmış:
'Anne rahmine düşmemiz, burada yaşamamız ne harika değil mi? Hayat ne güzel şey be kardeşim! '
Büyüdükçe, içinde yaşadıkları dünyayı keşfe koyulmuşlar. Öyle ya, hayatın kaynağı neymiş? İşte bunu araştırırken, karşılarına anneleriyle onları birbirine bağlayan kordon çıkmış. Bu kordon sayesinde, hiçbir zahmet çekmeden, güven içinde beslenip büyütüldüklerini tespit etmişler.
'Annemizin şefkati ne kadar büyük! Bize bu kordonla ihtiyacımız olan her şeyi gönderiyor.'
Artık aylar birbiri ardınca geçiyor. İkizler hızla buyuyor, diğer bir deyişle ' yolun sonu 'na yaklaşıyormuş. Bu değişiklikleri hayretle gözlemlerken, bir gün gelip bu güzelim dünyayı terk edeceklerinin işaretlerini almaya başlamışlar.
Dokuzuncu aya yaklaştıklarında, bu işaretleri daha kuvvetli hissetmeye başlamışlar. Durumdan telaşlanan ikizlerden birisi diğerine sormuş:
'Neler oluyor? Bütün bunların anlamı nedir? '
Öteki daha sakin aklı başındaymış. Üstelik, bulundukları bu dünya çoğu zaman ona yetmiyor; duyguları daha geniş bir alemi arzuluyormuş. O cevap vermiş: 'Bütün bunlar, bu dünyada daha fazla kalamayacağız anlamına geliyor.'
Ve eklemiş: 'Buradaki hayatımızın sonuna yaklaşıyoruz.'
'Ama ben gitmek istemiyorum.' diye haykırmış kardeşi. 'Hep burada kalmak istiyorum.'
'Elimizden gelen bir şey yok. Hem, belki doğumdan sonra hayat vardır.'
'Bize hayat veren o kordon kesildikten sonra bu nasıl mümkün olabilir ki? diye cevaplamış öteki. 'Bize hayat veren kordon kesilirse nasıl hayatta kalabiliriz, söyler misin bana? Hem, bak bizden önce başkaları da buraya gelmiş ve sonra da gitmişler. Hiçbirisi geri gelmemiş ki bize doğumdan sonra hayat olduğunu söylesin. Hayır bu her şeyin sonu olacak.'
Bütün bunları söyledikten sonra eklemiş:
'Hem belki de anne diye bir şey yok! '
'Olmak zorunda' diye itiraz etmiş kardeşi. 'Buraya başka türlü nasıl gelmiş olabiliriz, nasıl hayatta kalabiliriz ki? '
'Sen hiç anneni gördün mü? diye üstelemiş öteki. 'O belki de sadece zihinlerimizde var. Bir annemiz olduğu düşüncesi bizi rahatlattığı için onu belki de biz uydurduk. '
Böylece, anne rahmindeki son günleri derin sorgulamalar ve tartışmalarla geçmiş.
Sonunda doğum anı gelmiş çatmış. İkizler dünyalarını terk ettiklerinde gözlerini başka bir dünyaya açmışlar ve sevinçten ağlamaya başlamışlar. Çünkü gördükleri manzara hayallerinin bile ötesindeymiş.

'Gerçek keşif gezisi, yeni yerler aramak değil, yeni gözlerle bakabilmektir'
__________________
KENDİN OLMA CESARETİNİ GÖSTER.....


 alıntı





 
A

ayben

Teşekkürler Kristal :)
Güzel bir konuya değinilmiş. İnsanın bakış açısı çok önemli nerden ve nasıl baktığı hayatıda bu şekilde yön bulur zaten değil mi? Ona göre kendine bir yol belirler ya mutluluktan ağlar ya da üzüntüden...
 
Z

Zynep

Kullanıcı
17 May 2006
En iyi cevaplar
0
0
İstanbul
Bu konuyu çok hoş dile getiren bir çizgi anlatım vardı, ancak doğduktan sonra ağlamalarının nedeni olarak, hiç tanımadıkları bir dünya ile karşılaşmalarıydı ve daha sonra kişileri tanıdıkça, onlar hakkındaki düşüncelerini, yargılarını konuşuyorlardı kendi aralarında. Hatta, ne yaparlarsa yapsınlar, ne kadar kızdırmaya çalışırlarsa çalışsınlar, adı "anne" olan insanın, koşulsuz sevgisi ve hoşgörüsü karşısında çok şaşırıyorlar... böylece sürüp gidiyordu film. Keşke adını anımsayabilsem.
Teşekkürler paylaşım için.
 
A

ayben

''Bak şu konuşana''ydı galiba filmin adı :-\
Bende tam emin olamadım...
 
B

berrak

Kullanıcı
28 Tem 2007
En iyi cevaplar
0
0
pembe...
:'( :'( :'( çok güzel bir paylaşımdı teşekkürler
 
Z

Zynep

Kullanıcı
17 May 2006
En iyi cevaplar
0
0
İstanbul
Ayben' Alıntı:
''Bak şu konuşana''ydı galiba filmin adı :-\
Bende tam emin olamadım...
Benim dediğim belgesel nitelikteydi ama dediğin filmi izledim Ayben. Konu aynı tema üzerineydi ve ne şekerdi o bebek:)
 
S

sehla

Kullanıcı
5 Kas 2007
En iyi cevaplar
0
0
Ankara
Çünkü gördükleri manzara hayallerinin bile ötesindeymiş   :'(

yoğun duygularla okudum birden doğum yaptığım güne geri döndüm ya . o ağladığı dünyaya gözünü açtığı onu ilk gördüğüm an of  :'( kristal paylaşımın için teşekkürler... 
 
K

kamuran

Bilmem belki de bebekler bu konuda düşünüyorlardır  ??? anne karnında,
hem oldukça zamanları var bu konuda fikir üretmek için  ;)
Annemin doğumumu anlatmasını hatırlıyorum da oldukça zor olmuş, doktorlar bir ara ümidi kesmişler bile, belki yaşamak için çabalıyordum, hayat yok orada gitmek istemiyorum direnişiydi herhalde! ;D

Dünyada hayat var, hem de bu bir fırsat olarak düşünülür ve değeri bilinirse iyi bir hayat var, sitemizde amaçlandığı gibi iyi bir gelişim için fırsattır hayat. :)
 
S

simona

Gerçekten harika bir paylaşım bu...
Okurken çok duygulandım...
Tebrikler Kristal...
Harika bir iş başardın :eek:
 
B

beatıfulllife

Kullanıcı
1 May 2008
En iyi cevaplar
0
0
evet gercekten çok guzeldı tesekkurler
???
 
Üst