“Dal rüzgarı affeder ama kırılmıştır bir kere! Her gün yeni bir keder bulur, yakıştırır göğsüne! Günler uzar, yıl olur. Aslında hepsi aynı hikaye… Dal rüzgarı affetse bile kırılmıştır bir kere! Cam yapışır, kalp yapışmaz. Sen unutsan, ruhun unutmaz. Zaten unutmak bize yakışmaz. Aşk acısı olsa bile…” Bu şiir Tuna Kiremitçi’nin albümünden bir şarkının sözleri… Bir gün birileri kırar sizi. Ummadığınız bir anda, ummadığınız bir tepkiyle… Peki affeder mi yüreğiniz? Ya da kendi kendinizi mi kandırırsınız?
Dal rüzgarı affeder diyor ya?
Peki,
Affeder mi gerçekten? Yoksa bu bir oyun mudur? Onu affedersen kendini mi affedemezsin. Ya da tersi mi?
Aptalı sık sık affetmek onu ahlaksız mı yapar?
Biriktirmek midir yoksa affetmek?
Eşşeklik midir?
Beyin yorulunca kalp affeder lafı gibi bir şey mi?
Affedilen bir daha yapsın diye şans mı vermektir?
Kıyak yapmak mıdır ?
Dal rüzgarı affeder mi gerçekten?
