Çocuğunuza olan sevginiz "koşul"a bağlı değilse, onu her kimlikte ve durumda sevmeye devam edersiniz. Birgün çocuğunuz gelip size heteroseksüel olmadığını daha farklı olduğunu söyleyebilir. Bu durumda yapılabilecek pek çok trajik şey vardır. Örneğin çocuğunuz erkekse, onu kızlara yönlendirmeye çalışmanız zaman kaybı ve kişiliğe hakarettir.
Size bir örnek vereyim. Bir arkadaşımın ailesi oğullarının eşcinsel olduğunu öğrendiklerinde psikoloğa gittiler ve çocuklarını heteroseksüel bir insan yapabilmek için terapi almasının işe yarayıp yaramayacağını sordular. Psikolog ise böyle bir kafa yapısında oldukları için oğullarının değil, anne babanın terapiye başlaması gerektiğini söyledi.
Kızmak, bağırıp çağırmak hatta işi ileriye götürüp evlatlıktan reddetmek aslında sizin kaybınız olacaktır. Üstelik cinsel kimliğini öğrenmeden önce çok sevdiğiniz çocuğunuza daha büyük trajediler yaşatacaksınız. Böyle bir durumda yapılabilecek en iyi şey, ona kimliğini kabullenme sürecinde yardımda bulunmak ve toplum içerisinde yaşayabileceği olumsuz durumların etkilerini en aza indirmeye çalışmaktır.
Dünyanın pek çok yanında kabul edilmemiş bir durum olan eşcinsellik, eşcinseller üzerinde zorbaca davranışlara yol açmaktadır. Kendilerine zorla "aşağılık", "aşağı", "hasta" biri gibi hissettirilmeye çalışılmaktadır. Onlar kendilerine yönelen pis sırıtışları farkındadırlar, yüzlerine gülüp arkalarından dalga geçen insanların çokluğundan ve üzerlerine yağan merakın da farkındadırlar. Onları bu durumların yaralayıcılığından ve zorluklarından kurtarmak bir ana baba olarak size düşmektedir. O çok güvendiğiniz sevginizi, kocaman sevginizi gösterme zamanlarından biridir bu. Bir düşünün siz bile onu dışlarsanız, geri kalan dünyayla başetmekte ne kadar zorlanacağını.
Kardelen Uysal
