Beni kurtaran söz...

F

FADİME TASTAN

Kullanıcı
Katılım
8 Mar 2007
Puanları
0
Konum
Kocaeli
Çocukken hayat başkadır pembedir çoğu zaman.Ama benim değildi.İçine kapanık sakin bir kızdım.İlkokulda yaşadığım bir olay beni çok etkiler.Olay şöyle;Öğretmenim yardım zarfı dağıtıyordu.Öğretmenim ’aldınmı’ diye sordu.Bende aldığımı söyledim.Aslında almamıştım nedeni de ailemin parası olmadığı düşünmemdi.Sahiden paramız yokmuydu sanki hayır vardı.Ama ben daha 10 yaşındaydım.Öğretmenim zarfları topladı ve bir eksik çıktı.Beni tahtaya kaldırdı ve hesap yapmamı söyledi.Öğretmenim sordu;sen aldıysan neden zarf eksik.İşte o an benim bittiğim an.Soğuk terler yüzümden boşalıyordu
artık herşey bitmişti arkadaşlarımın önünde rezil olacaktım.Benim yalancı olduğumu düşüneceklerdi.Ama bir mucize oldu.Bir arkadaşım ayağa kalkltı beni zarfı verirken gördüğünü söyledi.O anda dünyalar benim oldu.Beni kurtaran söz hala kulaklarım da.Hayat bana şunu öğretti.Asla pembede olsa yalan söylemeyeceksin.Bu olayı neden anlattım kişisel gelişimin küçük yada büyük insan için fydalı olduğudur.
 
merhaba
yaptığız işe çok içten üzüldünüz ki size yüce Yaratıcı gerekli yardımı gönderdi. belki de ondan sonra insanlara, hayvanlara, bitkilere ne kadar iyilikte bulundunuz veya bulunmaya sebep oldunuz.
saygı ve sevgilerimle :)
 
Hayatınızda yaşanmış olan bir kesiti sitemizle paylaştığınız için teşekkürler.

Ve inanın son kurduğunuız cümle çok güzel:
kişisel gelişimin küçük yada büyük insan için fydalı olduğudur
 
bizimde lisede öğretmenimiz, beden eğitimi dersinde spor parası toplamak istemişti. ben ve bir arkadaşım ailemizin durumu müsait değil demiştik paraları yemiştik...  :)
yazdıklarını okuyunca o geldi aklıma. o zamanki koşulları düşünüyorumda, arkadaşımın aklına uymuştum. yanlız başıma bunu asla beceremezdim. artı cesaret edemezdim.
benimde içimde kalmasın diye, paylaşmak istedim. ;)
 
çok güzel bir hatıra ve harika bir yardımcı bulmuşsunuz siz...aklınızdan çıkmaz bence bu tatlı hatıra... :)

ben lisedeyken tüm okul bağışlarını yatırırdım ya...nedense hocalarımız parayı yatıranın notları 4 üzerinden hesaplanacak derlerdi... :)...

napalım bizde karşı gelmek ne kelime hemen para arardık :)
 
ilk okulda çok utangaçtım ve kendine güveni olmayan bi çocuktum öğretmenim bunu fark etmiş olacakki sınıfta düzenlenen bilgi yarışmasına benide soktu genelde sınıfın en çalışkanlarının katıldığı o yarışmada benim olmamam gerekiyordu bunu öğretmene söylediğimde bunu kabul etmedi ben yarışmaya katıldım bizim gurup yenildi ama ne o günü nede o öğretmenimin bana kattıklarını unutmadım kendisini herzaman sevgiyle anıyorum
 
Güzel paylaşım için teşekkürler

Israrla kişisel gelişim diyorum.
Açılmayan kanatların büyüklüğü bilinmez
;)
 
paragrafa bende ilkokuldayken ile başlamayı istmememe rağmen;
bende ilkokuldayken sağır ,kör ,dilsizlere yardım toplamak için zarf dağıtmışlardı, ben ve bir arkadaşım zarflarımızn içine kağıdın üzerine "250 milyonluk çektir"  yazıp zarflara katmıştık nasıl olsa göremiyolar diye  :)
 
Hayatta, insanLarın kendisini geLiştirmesinden daha değerLi birşey yok bence.
önemLi oLan hata yapmamak değiL, insanız ve hatasız kuL oLmaz; o haLde hatarımızdan ders çıkarmaktır önemli olan
 
Ortaokul yaşamım tam bir kabustu; Müzik Dersimizin Öğretmeni nedeniyle!
Benden yıllar önce aynı okulu bitiren ağabeyim, hatunun gözüne girmeyi başaramamış, sonuç olarak sadece soyadım nedeniyle öğretmenim tarafından daha ilk tanışmamızda mimlendim.
Bir de üstüne mandolin çalabilme yeteneksizliğim eklenince, tamamen dışlandım.:)
Hazırlık sınıfını, 6 ve 7. sınıflarda bütünlemeye kaldım, hatta bir keresinde Öğretmenler Kurulu Kararı ile geçtim.
Ortaokul bitirmeleri biraz farklıydı benim dönemimde.
Sene içi notunuz kaç olursa olsun, yıl sonunda her dersin sınavına girerdik ve o sınavda alacağımız notla geçerdik ya da kalırdık. Garip ama böyleydi.:)
Şans talih kader kısmet ne derseniz deyin, Müzik Dersimin sınavından bir gece önce ağabeyimin eşinin doğum sancıları tuttu ve biz tam kadro ailecek geceyi hastanede geçirdik.
Bir oğlumuz oldu! :D
Sabah sınava girdim, "Çal bakalım Dostluğun Biz Sevgisiyle şarkısını" komutuyla, dünyam kararırken, son çaremi kullandım.
"Hocam, yengem doğum yaptıda..." diye söze başladım.
Buz gibi baktı bana;
"Eee yani?" dedi.
Hocamızın 3 oğlu vardı ve kız çocuklara düşkünlüğünü hepimiz bilirdik.
İşte o an beni kurtaran cümle;
"Çokkk şeker bir kızımız oldu Hocam, ay bir görseniz..."
Ve ben o olmayan kız bebek sayesinde bütünlemeye kalmadan sınıfı geçtim.

Bir yıl sonra kucağımda ağabeyimin oğlunu sokakta gezdirirken rastlaşmayalım mı Müzik Hocamla?
Henüz bıyıkları terlemesede hiç bir şekilde kıza benzemeyen yeğenime bakarak
"Ameliyat mı ettirdiniz bu kızı?" diye soruvermesin mi?



 
Cevap yazmak için giriş yap yada kayıt ol.
Geri
Üst