Başlıksız!!!

[Şeker Prenses]

Dışarıda yağmur yağıyordu. Hava buz gibiydi. Rüzgâr kıvırcık saçlarını okşuyordu. Ela renkteki gözleri ağlamaktan şişmiş yemyeşil yosun olmuştu. Şehrin bilmediği sokaklarında yalnız başına geziyordu. Hayata hesap soruyordu…
Kapanmıştı kapılar, silinmişti yazılar ve yırtılmıştı mektuplar…
Acı veriyordu anılar ve yaşanmışlar… yaşanmak istenenler kalmıştı bomboş sokakta, geçmişte…
Asla olmayacak bir hikâyenin ortasında bulmak kendini uyanmak isteyip de uyanamadığın… o kabusun içinde yaşamakk!!!

 

[Codex]

Ela renkteki gözleri ağlamaktan şişmiş yemyeşil yosun olmuştu.

Tam da bu cümle beni anlatıyor.
Cümleyi okuduktan sonra, kendimi şöyle bir karşıma aldım da...
Ağlayınca aynen böyle oluyorum... 

 

[Şeker Prenses]

bende öyle oluyorum.  bu yüzden bu cümleyi kullandım..

 

[esranur]

Asla olmayacak bir hikâyenin ortasında bulmak kendini uyanmak isteyip de uyanamadığın… o kabusun içinde yaşamakk!!!

cümleler insanın yaşadıklarıyla o kadar ilgili ki, herkes hikayeden kendine bir şeyler bulabiliyor ...

 

[crnkcclr]

Dışarıda yağmur yağıyordu. Hava buz gibiydi. Rüzgâr kıvırcık saçlarını okşuyordu. Ela renkteki gözleri ağlamaktan şişmiş yemyeşil yosun olmuştu. Şehrin bilmediği sokaklarında yalnız başına geziyordu. Hayata hesap soruyordu…
Kapanmıştı kapılar, silinmişti yazılar ve yırtılmıştı mektuplar…
Acı veriyordu anılar ve yaşanmışlar… yaşanmak istenenler kalmıştı bomboş sokakta, geçmişte…
Asla olmayacak bir hikâyenin ortasında bulmak kendini uyanmak isteyip de uyanamadığın… o kabusun içinde yaşamakk!!!

yağmur altında puslu gözleri bulutlar kadar gri ve aynı anda içine düşerken acı gözyaşları denizin kıpırtısızlığında içi daha da deli... sorguladığı yaşamdan öte kendi içinde ki sevi.. yalnızlığını ceketinin içine saklamış ve kabusuna tek karşı koyabildiği yer geçmişin gülümseyen yüzleri... yaşanacak olanlar yarım.. düşler paramparça ve yok olmuş umutların çaresizliğinde ıslatıyordu saçlarını, yüzünü
rüzgar çiselerken yağmuru...

yüreğine sağlık Şeker Pranses

 

[crnkcclr]

Şeker Prenses 

 

[Şeker Prenses]

yağmur altında puslu gözleri bulutlar kadar gri ve aynı anda içine düşerken acı gözyaşları denizin kıpırtısızlığında içi daha da deli... sorguladığı yaşamdan öte kendi içinde ki sevi.. yalnızlığını ceketinin içine saklamış ve kabusuna tek karşı koyabildiği yer geçmişin gülümseyen yüzleri... yaşanacak olanlar yarım.. düşler paramparça ve yok olmuş umutların çaresizliğinde ıslatıyordu saçlarını, yüzünü
rüzgar çiselerken yağmuru...

seninde yüreğine sağlık crnkcclr..