Çok zaman önceydi.O kadar zaman önceydi ki zaman diye bir şey yoktu.
İnsanlar güneş doğup batıncaya kadar yaşıyorlardı hayatı. Bir daha hiç
olmayacakmış gibi dolu ve anlamlı. Derken zaman diye üç parçalı bir şey
icat etti insan. Bir parçasına dün dedi, diğer parcasına bugün, öteki
parçasına da yarın. Sonra fesat karıştı zamana ve insan bugünü unuttu.
Dünü düsünüp pişman oldu, yarını düşünüp telaşlandı;
Ama işin ilginç tarafı tüm telaş ve pişmanlıkları güneş doğup batıncaya
kadar yaşadı. Farkında olmadan rezil etti bu gününü. Oysa yarın, bugüne dün
diyor, dünde bu gün için yarın diyordu. Bir türlü beceremedi. Bir eliyle
yarına, diğer eliyle düne yapıştı. Bu günü eline yüzüne
bulaştırdı...Mutsuz oldu insan. Ve ne gariptir ki yarının telaşı da, dünün
pişmanlığını da hep bugün yaşadı..
Ama bugünü hiç yaşayamadı, ne yarın ne de dün!
CAN YÜCEL
