YALNIZLIĞA ALIŞMALI..!

  • Konuyu Başlatan Konuyu Başlatan M
  • Başlangıç tarihi Başlangıç tarihi

M

Kullanıcı
Katılım
31 Tem 2008
Puanları
0
Konum
İstanbul
Bavulları hep toplu durmalı insanın...

Bir gün telefonların hiç çalmayabileceği hesaplanmalı...

Tül perde arkasından misafir yolu gözlemekten vaz­geçmeli...

İhanetlere, terkedilmelere, bir başına bırakılmalara hazırlıklı olmalı...

Yalnızlığa alışmalı...


Çünkü "omuz omuza" günlerin vakti geçti. Dayanışma... günümüz borsasının değer kaybeden hisse senet­lerinden biri artık...

Bireyin keşif çağı, geride kı­rık dökük yalnızlıklar bıraktı.

Terörün bile bireyselleştiği çağdayız. Zaman, birlikten kuvvet doğurma zamanı değil; zaman, tek başına dimdik ayakta kalabilmeyi becerme zamanıdır.


İşte o yüzden alışmalı yalnız­lığa...

Sokaklar dolusu ıssızlıkla başbaşa yaşamayı göze almalı insan... Güvendiği dağlardaki karlara bakıp ders çıkarmalı... Hüzünlü bir şarkıyla paylaşı­lan gecelerde başım dayayacak bir omuz arama huylarından vazgeçmeli... Sofrada tek tabağa, tabakta az yemeğe alışmalı...

Romanlardan yalnızlığı yücelten paragraflar asmalı evin en görünür duvarlarına...

"Yalnızlık paylaşılmaz/ Paylaşmılsa yalnızlık olmaz" dizeleriyle başlamalı güne...                         

Telesekretere "şu anda size cevap verebilecek kim­se yok" denmeli, "... belki de hiçbir zaman olmaya­cak..."                                                     

Cevapsızlığa, sessizliğe ısınmalı...

Oysa sessizlik haksızlığa alkıştır.

Haklılığın onuru yaşatır insanı... Susmanın utancı öldürür.

O yüzden en sessiz gecelerde ''doğruydu, yaptım"la teselli bulmalı insan...

Feryada komşuların yetişmemesine, soğuk duvar diplerinde sessizce ağlaşmaya alışmalı... Kendiyle he­saplaşmaya çalışmalı...

Gece yastıkla ağlaşmaya, sabah aynayla gülüşmeye, kendiyle hüzünlenip, kendiyle keyiflenmeye hazır ol­malı...

Hep başını alıp gidebilecek kadar cesur, ama hep kalıp savaşacakmış kadar gözüpek olabilmeli...

Sessizliği, sese dönüştürebilmeli...

Ve sırt çantasını her daim hazır tutmalı insan...

Yollarla barışmalı...

Yalnızlığa alışmalı...

 



CAN DÜNDAR
 
paylaşım için teşekkürler :)
can dündar ın yazılarını çok beğenirim hep bu da çok hoş olmuş ama bana göre değil..
ya da belki şu an o havamda değilim...  ;)
 
harariye' Alıntı:
paylaşım için teşekkürler :)
can dündar ın yazılarını çok beğenirim hep bu da çok hoş olmuş ama bana göre değil..
ya da belki şu an o havamda değilim...  ;)

Rica ederim teşekkürler yorumun için... :) Ben de çok begenirim Can Dündar'ı ve yazılarını ;)
 
M' Alıntı:
harariye' Alıntı:
paylaşım için teşekkürler :)
can dündar ın yazılarını çok beğenirim hep bu da çok hoş olmuş ama bana göre değil..
ya da belki şu an o havamda değilim...  ;)

Rica ederim teşekkürler yorumun için... :) Ben de çok begenirim Can Dündar'ı ve yazılarını ;)
dostları olmalı insanın aynen gemilerin limanları gibi.... diye başlayan bir yazısı vardı aslında onu da bulup paylaşbiliriz buradan ..
çok hoştu o da :)
 
Teşekkürler paylaşım için..

Bence ölümü kaldıran,alışan bizler onu da içimizde öğütürüz
İnsanlar mecbur kalınca yalnızlığada alışırlar
 
harariye' Alıntı:
M' Alıntı:
harariye' Alıntı:
paylaşım için teşekkürler :)
can dündar ın yazılarını çok beğenirim hep bu da çok hoş olmuş ama bana göre değil..
ya da belki şu an o havamda değilim...  ;)

Rica ederim teşekkürler yorumun için... :) Ben de çok begenirim Can Dündar'ı ve yazılarını ;)
dostları olmalı insanın aynen gemilerin limanları gibi.... diye başlayan bir yazısı vardı aslında onu da bulup paylaşbiliriz buradan ..
çok hoştu o da :)

Dediğin yazıyı araştırıp paylaşmak isterim ;)
 
Oysa sessizlik haksızlığa alkıştır.

Haklılığın onuru yaşatır insanı... Susmanın utancı öldürür.

O yüzden en sessiz gecelerde ''doğruydu, yaptım"la teselli bulmalı insan...
Mükemmel ya!

Teşekkürler:)
 
Canım Paylaşımın için teşekkürler. Can Dündarın Yazılarını çok seviyorum ve gerçekten de harika yazıyor. Bu yazıyı ilk defa okudum. Ama kesinlikle katılmıyorum. ''Yalnızlık Allah'a mahsustur.'' Ve kesinlikle bir insanın hatta canlıların yalnız yaşayamayacakları görüşündeyim.
 
bence de su perisi yalnızlık Allah'a mahsustur insan istese de yalnız kalamaz ki zaten en yalnız olduğunu düşündüğü ya da hissettiği anda mutlaka birileri vardır etrafında farkedebilenler için tabi bu söylediğim :)
 
Yalnızlığa alışalı çok oldu, ona arkamı döndüğümde pişmanlıklarım oldu hep.
 
Hep başını alıp gidebilecek kadar cesur, ama hep kalıp savaşacakmış kadar gözüpek olabilmeli...

Sessizliği, sese dönüştürebilmeli...

Ve sırt çantasını her daim hazır tutmalı insan...

Yollarla barışmalı...

Yalnızlığa alışmalı...



Bu kısmına bayıldım, gerçi alışkanlıktan çok severim yalnızlığı ve hep inanırım, bir gün yanımdakilerin gidebileceğine...
Sessizliğide severim ama sessizliği sevmem ileriki yaşlarımda yani 26'dan sonra başladı.
Güzel bir anlatım, Can Dündar'ın yazılarını hep sevmişimdir.
 
Yalnızlığım ve ben.
Muhteşem ikili, birbirimize o denli adapte oldukki olacak iş değil.Hele ne üdüğü belirsiz kalabalıklarda olmaktansa yalnız olmayı tercih ediyorum.
En bilinçli tercihim vesselam.
Yalnızlığımı seviyorum.
 
Su Perisi' Alıntı:
Yalnızlığa alışamam,hiç yanlız kalmadım ki alışayım...
Ben de aksine hep yalnızdım. :)
Alışkınım, dolayısıyla seviyorum yalnızlığı..
Feridun Düzağaç'ın bi şarkısı varya;
"Tüm alışkanlıklar çocukluktandır!" diye, benimki de oradandır herhalde. :)
 
dideM' Alıntı:
Su Perisi' Alıntı:
Yalnızlığa alışamam,hiç yanlız kalmadım ki alışayım...
Ben de aksine hep yalnızdım. :)
Alışkınım, dolayısıyla seviyorum yalnızlığı..
Feridun Düzağaç'ın bi şarkısı varya;
"Tüm alışkanlıklar çocukluktandır!" diye, benimki de oradandır herhalde. :)

Yani,kedi-ciger ilişkisi demek istiyorsun  ;D
 
Geri
Üst