Yalancı ve dost...
Bu iki sözcük yanyana anlamsız zaten?
Dostların en önemli özelliği, acı bile olsa hep doğruyu söylemek değil mi? Elbette acıtmadan ama
Aslında sorunuz biraz farklı; yalnız mı kalmayı yeğlemeli, yoksa bile bile bu tip insanlarla beraber mi olmalı?
İnsanoğlu hep yalnızdır aslında. Sadece birileri gelir gider yaşamından. Bazıları kalıcı olur, bazıları şöyle bir uğrar.
Benim herkes için bir açık kapım vardır; bilirim ki, ne kadar yakın görünürse görünsün, öncelikler hep kendisinindir insanın. Bu nedenle, ne kınarım, ne yakınırım
Ve ne de beni şaşırtırlar. Ancak, elbette karamsar filan değilim. Yetinmeyi bilmek gerek belki de. Ve herşeye karşın kendi ayakları üzerine sağlam basabilmeyi öğrenmek!
Yalan, kabullenmesi çok zor ve affetmesi bir o kadar güç bir gerçek. Zaten yatsı zamanı mumları sönünce, bir gün karanlıklar içinde yalnız kalmaya mahkum olan kişiler aslında yalancılar. Böylesi bir insan çevremde olacağına hiç olmasın daha iyi.
Bu nedenle yalancı insanlarla olmaktansa yalnızlığı tercih ederim elbette.