L
lilaslmn
Yıllar yılı üzerine ne çok söz söylendi kim bilir? Şarkılar söylendi, şiirler yazıldı… Ama o hiç konuşmadı bugüne dek. Ve kalp konuştu sonunda… İşte kalbin bize söyledikleri :
Öncelikle bir parçanız olmaktan gurur duyduğum siz insanlara teşekkür etmeliyim. Bana öylesine önem verdiniz, hakkımda öyle güzel şeyler söylediniz ki sayenizde havam yerindeydi diğer organlar arasında. Ancak her zaman insan kalbi olmaktan gurur duyamadım ne yazık ki. Öyle insanlar vardı ki… Keşke başka bir organ olsaydım dediğim de oldu. Yine de önce güzelliklerden bahsetmek isterim ki yaratılışım gereği güzellikler daha bir ilgi alanıma girer doğrusu. O kadar çok söz var ki hakkında konuşabileceğimiz… Örneğin sevgili Yılmaz Erdoğan'a hak veriyorum. Biz kalpler etten bir organız sadece ve yürek oluruz insan sevince… Çok kıskandı diğer organlar bizi, sevemedikleri, hissedemedikleri için. Bir tek gözler… ki aynamızdır size göre… Bir tek gözler anlayabildi sevmeyi…
Sevebildiğimiz için hep mutlu olduk biz kalpler. Dediğim gibi yaratılış amacımız, görevimizin bir parçası sevmek. Hele sevdi mi insan! Keyfimiz yerinde…
Ne yazık ki tüm kalpler "yürek" olmayı beceremiyor artık. Taş kalpli insanlar… Bu da sizin bir tanımlamanız bizim için... Oysa biz her zaman aynıydık… Siz bizi kullanmayıp sevmeyi unuttuğunuzda biz de pas tuttuk, çürüdük yavaş yavaş… Kimi zamanlarda da kırıldık bir cam gibi. Velhasıl nice insanlar gördük biz kalpler, nice izler var üzerimizde… Ne sevdalar, ne pişmanlıklar, ne kırıklıklar… Keşke her birini anlatabilseydim sizlere… Size son sözüm şu olmalı belki de :
"unutmayın insan sevebildiği kadar insandır"
