TOPLAMA KAMPINDA

  • Konuyu Başlatan Konuyu Başlatan ayben
  • Başlangıç tarihi Başlangıç tarihi
A

ayben

  Bir bilim adamı toplama kampında yaşadıklarını şöyle anlatıyor:
''... Bütün onur kırıcı eziyetin ortasında tutsaklardan biri şöyle dedi: 'Ah, çocuklarımız şu halimizi görseydi!' Bu yorum bana çocuğumun yüzünü hatırlattı ve o düşünce o anda beni içinde bulunduğum kötü durumdan çekip çıkardı. Yaşama arzum geri geldi ve bana bir adamın kurtuluşunun ancak inancına sağlam yapışmasıyla anlamlı olduğunu fısıldadı. Orada, öylesine büyük bir acı içerisinde olduğum halde Allah'a dua ediyordum. Başımızdaki asker hepimize çalışmayı kesmemizi emretti ama ben emre uymadım. Çocuğumun yaşayıp yaşamadığını öğrenme imkanım hiç olmasa bile bu hiçbir şeyi değiştirmiyordu: Çocuğumun görüntüsünü zihnimde canlardırmak bile bana onurumu ve gücümü geri kazandırmaya yetmişti.'' Bir adamın elinden herşeyi alınmış bile olsa hala sevdiği kişinin yüzünü hatırlama kudretine sahiptir- ve bu onu kurtarabilir.''

arkadaşlar inşallah hiç bir sevdiğimizden kimsenin zoruyla ayrı düşmek zorunda kalmaz ve onları hatırlamaktan ziyade hep yanlarında oluruz :)
 
rica ederim canım saol okuduğun için Rabbim herkese hayırlı ve mutlu ömürler nasip etsin
unutmayalım ki elimizden gelenin fazlasını yapabilecekken kaçmayalım sığınmayalım karanlıklara ve çıkaralım tozlanmış paslı hislerimizi gün yüzüne....
ve hiçbir değerimizi kaybetmeden...
 
güzel bir paylaşım. emeğine sağlık. sevmek sevilmek insanı ayakta bile tutuyor ne güzel  :)
 
kesinlikle insana güç veriyor sevdiğinin varlığı sevmek sevilmek dünyanın en yüce duygusudur :)
 
Ayben' Alıntı:
kesinlikle insana güç veriyor sevdiğinin varlığı sevmek sevilmek dünyanın en yüce duygusudur :)

vermez mi ya hayata yeniden bağlıyor daha sıkı daha emin adımlarla hele bu sevilen tatlı mı tatlı cadı mı cadı  :D  bir kız çocuğu ise dimdik ayakta oluyorsun  ;)
 
tabi evlat sevgisi apayrı bir duygu Allah herkese yaşatsın inşallah acılarını göstermesin kimseye :'(
sehla hanım ne güzel annelik duygusunun tadına varmışsınız, herşey gönlünüzce olur inşallah evladınızla :)
 
amin ayben allah acılarını göstermesin önce ülkeme ailesine  insanlığa hayırlı bir evlat olur inşallah. allah doğru yollardan ayırmasın çocuklarımızı. ve her kadına annelik duygusunu tattırsın rabbim.
 
Canım benim :) ne güzel temennilerde bulunmuşsunuz sehla ve ayben öpüyorum sizleri ;) ;)
 
Ayben' Alıntı:
   Bir bilim adamı toplama kampında yaşadıklarını şöyle anlatıyor:
''... Bütün onur kırıcı eziyetin ortasında tutsaklardan biri şöyle dedi: 'Ah, çocuklarımız şu halimizi görseydi!' Bu yorum bana çocuğumun yüzünü hatırlattı ve o düşünce o anda beni içinde bulunduğum kötü durumdan çekip çıkardı. Yaşama arzum geri geldi ve bana bir adamın kurtuluşunun ancak inancına sağlam yapışmasıyla anlamlı olduğunu fısıldadı. Orada, öylesine büyük bir acı içerisinde olduğum halde Allah'a dua ediyordum. Başımızdaki asker hepimize çalışmayı kesmemizi emretti ama ben emre uymadım. Çocuğumun yaşayıp yaşamadığını öğrenme imkanım hiç olmasa bile bu hiçbir şeyi değiştirmiyordu: Çocuğumun görüntüsünü zihnimde canlardırmak bile bana onurumu ve gücümü geri kazandırmaya yetmişti.'' Bir adamın elinden herşeyi alınmış bile olsa hala sevdiği kişinin yüzünü hatırlama kudretine sahiptir- ve bu onu kurtarabilir.''

arkadaşlar inşallah hiç bir sevdiğimizden kimsenin zoruyla ayrı düşmek zorunda kalmaz ve onları hatırlamaktan ziyade hep yanlarında oluruz :)


Güzel bir paylaşım 'ayben' kardeşim.. Evet, her zaman bir umut ışığı vardır: Bizi hayata bağlayan, yeniden, bir kez daha başlamamızı sağlayan.. Bir sevgi kırıntısı, bir yazı, bir resim, bir söz veya bir 'hayal'.. Umutsuz olmak için sebepler vardır elbet; ancak umutla yaşamak için sebepler daha çoktur!.. Saygılarımla...
 
Geri
Üst