problem çözme!

[GulsahToptas]

Sağlıklı bir ailede problemleri çözmek için kullanılan bazı yöntemler aşağıda verilmiştir;
  Duygu ve düşünceler olduğu gibi, abartılmadan ortaya konulmalıdır.( bu tutuma,kendine güvenli ve kendine saaygılı tutum denilmektedir.BU tutum içinde olan kişiler hem kendilerine hem de başkalarına saygı gösterirler.)
  Bir problem ele alınırken,eski problem işin içine sokulmamalıdır.
  Katiyen öğüt verme kullanılmamalı,davranışlar somut bir biçimde ayrıntılı olarak ele alınmalıdır.
  Yargılamaya gidilmemeli,kişiler kendi duygu ve düşüncelerini ifade edebilmelidirler.
  Duygu  ve düşünceler, ne eksik ne fazla ,olduğu gibi ifade edilmelidir;karşındakinin ne beklediğine göre ifade aranmamalıdır.
  Konun özü ile konuya ilişkin olmayan ayrıntılar birbirinden ayırt edilmelidir.mesela siz çocuğunuza " 2 saat geciktin" dediğinizde, çocuğunuz size: " hayır 1 saat 40 dakika geciktim" dediğinde ,20 dk tartışması yapmamalısınız.
    Problem çözmede etkili dinleme kullanılmalıdır.Belirli bir zaman konusu içinde ancak bir çatışma üzerinde durulmalı, başka çatışma konuları çatışmaya katılmamalı.Mesela : hem geç kalıyorsun hem de bana yardım etmiyorsun " diyerek 2 konuyu birden ortaya atmamak gerekir.
    Birinin haklı çıkması yerine her iki tarafın da anlaşabileceği bir çözüme yönelmek gerekir. " ben haklıyım, sen yanlış hareket ediyorsun" tarzında davranmamak gerekir.

 

[ayçiçeği]

çok doğru teşekkürler.

 

[ibrahimcaca]

ellerine kollarına sağlık gülşah abla

 

[catzilla]

Ne güzel düşünceler... :

uygulayabiliyoruz, uygulayamıyoruz o ayrı tabii... 

paylaşımın için teşekkürler.

 

[ölüdeniz]

GULŞAH hanım çok güzel bir konuya temas ettiniz.müsadenizle bende bu konuyla ilgili okuduğum bir yazıdan bir kaç şık sizlerle paylaşmak istiyorum

Ailelere disiplinle ilgili bazı pratik yöntemler:

Tekrarlayan problem davranışla baş etmek üzere oluşturacağınız yeni davranış yöntemine geçmeden önce çocuğunuzla durumu konuşun. Tekrarlayan bu davranışın her iki taraf için anlamını belirleyin. Çözümün neden gerektiğini ve bunun için kimin ne yapması gerektiğini,her davranışın sonucunun ne olabileceğini basit ve açık anlatın ve kontrat oluşturun.

Gerekmedikçe fazla seçeneklerle çocuğunuzun kafasını karıştırmayın,yaşına ve duruma uygun bir-iki seçenekle yetinin.

Olumsuz davranışı mümkün olduğunca görmezden gelin,olumlu her şeyi daha fazla fark etmeye gayret edin. Unutmayın,davranış daima tepki ile gelişir.

Aynı şeyi tekrar etmeyin. Tek ve etkili talimat verin ve hemen uygulamanın yolunu bulmaya çalışın.

Her şeyin en iyisi olması baskısını kendinize de çocuğunuza da yapmayın. Yeteri kadar iyi olan durumlarla yetinin.

Ender durumlar bazı kurallardan vazgeçmeyi gerektirir. İyi anne-babalık dinlenmeyeceği yerde konuşmamayı da içerir. Evde o akşam konuk arkadaşları ile eğlenen 4 yaşındaki oğlunuzu her zamanki saatte yatmaya göndermekten baştan vazgeçmek gibi.

Talimatlarınızı giderek yükselen ses tonu ile defalarca tekrarlamayın. Çocuğunuzun yanına gidin, göz kontağını yakalayın, makul ses tonunuz ile kendisinden istediğinizi söyleyin. Ardından hemen ve gerekirse birlikte uygulamaya başlayın.

Devamlı problem çözme telaşı ile ilişkiyi kaçırmayın. Oyun ve eğlence çoğu zaman sorunları kendiliğinden çözer.

 

[GulsahToptas]

rica ederim arkadaşlar.

Eklemeler için teşekkürler ölüdeniz sormana bilee gerek yok yazılan konulara yapılan eklemeler her zaman beni mutlu eder,ne kadar çok bilgi o kadar gelişim

 

[Zynep]

Her ikinizede teşekkürler Gülşah ve ölüdeniz.
Sağlıklı bir aile ortamında yetişen bireylerin toplum içindeki davranışları, tepkileri, olumlu yöndedir her zaman.
Günümüz aile yapısındaki değişiklikler malum.
Daha eskilerde, evde sözü "koşulsuz" kabul edilen bir baba, genellikle dışartda çalışmayan ve sadece ev işlerinden sorumlu bir anne ve "büyümeden" fikrine danışılmayan çocuklar vardı. Bu evlerde bağıran sadece babalardı. Ailenin diğer fertlerinin ise kendisine itiraz hakları yoktu.
O nedenle sizlerin bugün bizlerle paylaştığınız bu konuların o günlerde okunması, dile getirilmesi bile saçmalık olarak kabul ediliyordu.
Ancak zamanla, teknolojinin ilerlemesi, yaşamın daha üretken hale gelmesi gerekliliği, eğitim sistemindeki yetersizlikler gibi faktörlerle aile yapıları farklılaşmaya başladı.
Artık, çocuklar söz sahibi olmaya, fikirlerine danışılmaya başlandı.
O nedenle benim gönlüm ister ki, bu paylaşımlar artsın, bu konular hep gündemde olsun.
Biliyorsunuz, benim yetişkin iki kızım var ve elbette, ki beni tanıyorsunuz, kişisel gelişime önem veren, açık görüşlü bir insanım, buna karşın problem yaşayabiliyoruz.
Çok değil, iki gün önce yelkenlerim suya düşmüş bir durumdaydım ve sevgili dostum Korsan'a ağlıyordum... ; "Ben babam odaya girince ayağa kalkardım, anneme asla cevap bile veremezdim!" diye...
Bana söylediği tek şey, aslında benimde çok iyi bildiğim, "Artık zaman o zaman değil, şimdi çocuklar, gençler farklı, sakin ol!" oldu.
Evet, yazılanları uygulamak önemli aslında.
Bu önce kendi sağlığımız daha sonra elbette bize bağlı olarak çocuklarımızın doğru düzgün bireyler olarak yetişmesi açısından.

 

[GulsahToptas]

Kesinlikle sana katılıyorum Zeynep.
Ve ben bir şeye çook inanıyorum.Bireylerin önce kendilerinin sağlıklı ve mutlu olmaları gerekiyor ki verdikleri mesajlar etkili olsun.Ama şuda çocuklar ne kadar iyi bir ailede yetişirse yetişsin içsel olan bazı duyguları oluyor ve bizleri şaşırtıyorlar...

 

[Zynep]

Kesinlikle sana katılıyorum Zeynep.
Ve ben bir şeye çook inanıyorum.Bireylerin önce kendilerinin sağlıklı ve mutlu olmaları gerekiyor ki verdikleri mesajlar etkili olsun.Ama şuda çocuklar ne kadar iyi bir ailede yetişirse yetişsin içsel olan bazı duyguları oluyor ve bizleri şaşırtıyorlar...

Elbette olması kaçınılmaz zaten.
Kişilerin kendine özgü bir karakter yapıları var Güşlşahcım, ve bir de aile dışında çevreleri. Yani son moda deyimle, "dış etkenler".

 

[GulsahToptas]

ahh o dış etkenler ahhh  ( annemimin deyimi 

 

[Zynep]

ahh o dış etkenler ahhh  ( annemimin deyimi 

Demek anneler pek değişmiyor, bak bende kendimi örnek gösterdim ya; "Beni dinleseniz başınıza bu problemle açılmayacak ama..."
Arkadaşların, aileden öncelikli olduğu yaşları kabullenmek gerekir aslında.
Kızlarım uzun bir süre benimle olamayacaklar bu yaz ve elbette kendileriyle MSN üzerinden görüşeceğim, dün akşam bu konuda sohbet ettim onlarla ve gülüştük;
"Ben kendimi paralasam, çocuklar Allaşkına bana yazın, napıyorsunuz ve ve..." dedim ve devam ettim; "Ama biliyorum boşa çabalayacağım, çünkü "anne bir dur yaaa, arkadaşlarımızla bir şey konuşuyoruz!" diye beni hep bekleteceksiniz, ama sizde haklısınız, sizlerin yaşınızda bende annemle sohbet yerine arkadaşlarımla dakikalarca telefonda konuşmayı yeğlerdim!"
Böyle yaklaşınca daha ılımlı oluveriyorlar, gülümsediler, bana sarıldılar ve buyrun;
"Olur mu hiç annecim? Elbette seninlede konuşacağız, üstelik sana webcam açacağız ki ne yaptığımızı izle ve rahat ol diye..."

 

[GulsahToptas]

süperler ya...
yaşları kaç ?

 

[Zynep]

süperler ya...
yaşları kaç ?

Ufaklık 18, Özgür görmesin, neresi ufaklık sıpa oldu artık der hep, büyük 20 Gülşahcım.

 

[GulsahToptas]

pek de ufak değilmişlermiş

 

[GulsahToptas]

allah bağışlasın

 

[Zynep]

Teşekkür ederim.
Bende büyüdüğüm için bana göre hep ufaklar işte Gülşahcım.

 

[GulsahToptas]

bence yani burada yazdıklarından , yazma dilinden ve avatar resimlerinden gördüğüm kadarıyla kızların çoook şanslılar.

Bu benim kendi şahsi görüşüm...