NEYİ PAYLAŞAMIYORUZ

[eftalya_er]

İnsan ilkönce kendini sevmeli.Ne kadar çok kendimi seviyorum diye sormalı.Kendimizle barışık olabiliyorsak iletişim kurmak o kadar zor olmayacağını düşünüyorum.Çözmesi zordur insanları matematik gibi sürekli empati kurarak bütün 4(dört)işlemi yapmak zorunda kalırız.Çözmek istersen çözersin sonuç senin görmek istediğin gibi çıkmayacak tabii çaba harcayıp zaman ayırmak ise kayıp bir söz vardır.Can çıkar huy çıkmaz yada Bir insan yedisinde neyse yetmişinde de odur.Olduğu gibi kabul etmekse en kolay yoldur.Çünkü sıkılan üzülen siz oluyorsunuz duyguyu veremezsiniz şekillendiremezsiniz.Şekli belirleyen ailedir bence hamura nasıl şekil veriyorsak istediğimiz gibi çocuklarımızı da o şekli oluşturan ailedir.Hani bir söz vardır ağaç yaşken eğilir.Sevmekten,paylaşmaktan korkuyoruz bilmiyoruz ki tutunmayı sevebilmeyi yürekten sarılmayı işte böyle ezik bastırılmış duygular arasında boğuşuruz oluyoruz

eftalya_er

 

[ibrahimcaca]

DÜŞÜNCELRİNİ PAYLAŞŞIYORUM GERÇEKTEN ÖYLE HERKES KENDİ DERDİNE DÜŞMÜŞ KİMSENİN KİMSEYİ GÖRDÜĞÜ YOK 
PAYLAŞIM İÇİ TEŞEKKÜR EDERİM

 

[derman86]

aynen tşk paylaşım için

 

[SERDARÖZ]

katılıyorum ve eklemek istiyorum izin verirseniz ;
          Eğitimin ailede başladığını, ailenin sosyal çevre ile olan temasından yeni gelişmeye başlayan çocuğunda etkilendiğini bu sosyal çevre ve bu çevrede bulunan insan aile dahil insan modellerini örnek alarak  pozitif fayda ile nekadar kendisini geliştirebildiğini ve o örnek aldığı çevreye katıldıktan  sonra özellikle ne kadar bunun farkında olduğu da çok önemlidir diye düşünüyorum,öte yandan enteresandırki bir canlının doğadaki yetişme sürecide ana hatları ile bundan farklı görünmüyor,farkındalık önemlidir.
          o kadar çok insan tanıyorum ki kendi yaşadığı hayatın farkında bile değil, başkaları için kendinden geçmiş,farkındalık sıfır;çok şey götürür bizden,aman dikkat.

 

[eftalya_er]

paylaşım ve fikirleriniz için teşekkürler

 

[Safari]

katılıyorum.. teşekkürler.

 

[feridis]

öyle tabiki ama hep söyler ama hiç yapmayız şu empati kurmayı.bir başarsak hiçbir sorun olmayacak ama kendimizi başkasının gözüyle eleştirmek onu anlamak  nedense hep zor gelmiştir..aile kadar önemli birşeyde yoktur.herkes gider ama aile karşılıksız bir sevgiyle bize sarılır herzamnn..teşekkürlerr

 

[fıstık]

İnsan ilkönce kendini sevmeli.Ne kadar çok kendimi seviyorum diye sormalı.Kendimizle barışık olabiliyorsak iletişim kurmak o kadar zor olmayacağını düşünüyorum.Çözmesi zordur insanları matematik gibi sürekli empati kurarak bütün 4(dört)işlemi yapmak zorunda kalırız.Çözmek istersen çözersin sonuç senin görmek istediğin gibi çıkmayacak tabii çaba harcayıp zaman ayırmak ise kayıp bir söz vardır.Can çıkar huy çıkmaz yada Bir insan yedisinde neyse yetmişinde de odur.Olduğu gibi kabul etmekse en kolay yoldur.Çünkü sıkılan üzülen siz oluyorsunuz duyguyu veremezsiniz şekillendiremezsiniz.Şekli belirleyen ailedir bence hamura nasıl şekil veriyorsak istediğimiz gibi çocuklarımızı da o şekli oluşturan ailedir.Hani bir söz vardır ağaç yaşken eğilir.Sevmekten,paylaşmaktan korkuyoruz bilmiyoruz ki tutunmayı sevebilmeyi yürekten sarılmayı işte böyle ezik bastırılmış duygular arasında boğuşuruz oluyoruz

eftalya_er

Mutluluk sevgidedir... Mutlu olmak istersek işe kendimizi sevmeyle başlamalıyız... kendimizi sevmek için ise; değerimizi, misyonumuzu, vizyonumuzu, yeteneklerimizi, 'yaratılmışların en şereflisi' olduğumuzu bilmemiz, yani kendimizi tanımamız gerekir... kendimizi tanıdığımız zaman ise; aslında tüm insanları tanımış oluyoruz... ve tabi en önemli konu KENDİNİ TANIma noktasında ise okumanın bir bakıma eğitimin ne kadar önemli bir yer aldığını görüyoruz... eğitimin yetersizliğine bağlı olarak kendimizi tanıyamadığımız zaman da sevmenin değerini bilmiyoruz... sevgisiz, mutsuz bir hayattan ise bir beklentimiz olmuyor ve dediğiniz gibi ezik duygular arasında boğuluyoruz...
teşekkürler eftelya_er

SERDARÖZ farkındalık dediğiniz şeyi ben kendini tanımak olarak adlandırdımdığım şey sanırım... yanılıyor muyum?

 

[re-Member]

başkasını anlayabilmek için önce bireyin kendini anlaması tanıması lazım,,ailede başlar her şey,,bireyin kendi duygularını tanıması,duygularını anlamlandırması,hayat şeklini çizmesi..vs...vs...kısacası  duyguları anlamlandıramayan...ve duyguları tam anlamıyla yaşayamayan,,duygularını başkaları paylaşamayan bireyler, duygu karmaşası içinde boğulma tehlikesi altında hayatını ne kadar sağlıklı yürütebilir öyle değilmi..duygularımızıda şekillendirebiliriz...
aslında her şeyi eftalya_er çok güzel etmişsiniz...teşekkürler..

 

[eftalya_er]

empati kurarsak ilişkilerin daha sıcak olacağına inanıyorum.paylaşımlarınız için teşekkürler buranın atmosferi bile sevginin gücünü hissettiriyor .Sevgiyle kalın kendimizi iyi davranalım

 

[SERDARÖZ]

FISTIK aynen öyle merkezden dışa doğru çemberi ne kadar genişletirsek,o kadar geniş bir insan oluruz ve kapsama alanımızdan tutunda anlayışımıza kadar herşey genişler diye üşünüyorum.

 

[meraklıfındık]

düşüncelerine aynen katılıyorum  eftelya_er ve ayrıca birbirimize ve özellikle kendimize güvenmemiz gerek diyorum çok güzeldi

 

[korsan]

NEYİ PAYLAŞAMIYORUZ ?

Bilmiyorumki, ortada olan ne? kim ne kadar almalı? neden almalı? ne zaman almalı ?
Yine sorular, sorular, sorular.

Açık yazayım, paylaşım dedinmi aklıma başka şeyler geliyor benim.
Tarifi, mümkün olmayan şeyler, en azından benim tarif edemeyeceğim kadar,nicelikli şeyler.
Bunlarda kendini sevmekle,vs vs vs gibi durumlarla anlatılır cinsten değil.
Çok basit olur.

Hani belkide paylaşmak istemiyoruzdur, ne bileyim bencillik insanı bir duygudur.
Olamazmı diyeceğim.
Kimse üzerine yakıştırmayacak bu durumu.
Sonra ben ortada kalıcam, yok ben öle demek istemedim, yok yanlış anlaşıldı yok ama bu olağan bir durum dicem.
7 metrelik çukura düşmüş,7 santimlik kurbağa gibi çırpınıcam.
Neyse...

Ben ortada paylaşıcak bir şey göremiyorum.
Olsa görsem paylaşırmıyım ? Bir yanım,eşitlik diyor, bir yanım paylaşılıcak her şeyde ''İnsan'' uygulamalı anarşizmi seçebilir diyor.
Aşkta ve savaşta herşey mübahtır gibi.
Teşekkür ederim.