crt
Kullanıcı
***********************
Lan Para..
"Lan para. Bu dünyada beni mahvettin. Öbür dünyada karşıma çıkma"
Artık hayatta olmayan bir emekçinin, intihar etmeden önceki son notu işte bu.
Yaş 40. Evli ve çocuklu. İşsiz değil ama neye yarar, taşeron çarkında dönüp durduktan sonra. Üstelik bir de bayram gelmiş. Kurban Bayramı…
Uğruna kurban olacağı çocukları gelmiş aklına, kaç yılık eşi bir de… Telefona sarılmış. Özlemden değil, zar zor yaşattığı sevgiden hiç değil. Belli ki meraktan çevirmiş evinin numarasını ağır ağır... Evet, evi o gün arayan sadece o değilmiş. Evet, postacı o resmi icra kağıtlarından yeni bir tanesini daha getirmiş. Evet çocuklar ağlamış henüz açlıktan değil ama, bayram gelmiş işte… Kurban Bayramı…
Düşünmüş. Neyi düşündüğünü bilmeden, son kez düşündüğünü hissetmiş ama artık bu da çok önemli değilmiş.
"Artık yapacak bir şey kalmadı. Bayram geldi. Çocukların ve çevremdeki kişilerin yüzüne bakacak halim kalmadı. Hakkınızı helal edin" demiş ve çıkmış, her gün köşe bucak temizlediği Fen- Edebiyat Fakültesinin çatısına… Asmış kendini…
Herkes çok şaşırmış, herkes çok üzülmüş, herkes çok yadırgamış.
“Bayram günü kendi canına kıymak da ne oluyormuş, Allahın verdiği canı…”
“Çok iyi bir insandı. Son zamanlarda içine çok kapanmıştı…”
“Bir de not bırakmış , isyan etmiş her şeye. Allah taksiratını…”
Lan para…
Bu dünyada beni mahvettin…
Öbür dünyada karşıma çıkma…
Geride bırakılan bu not, ülkemiz yoksullarının değişen ruh haline, umut ve umutsuzluklarına ayna tutmaktadır bana kalırsa. Olduğunda ve olmadığında “Şu paranın gözü kör olsun” demeyen zor bulunur. “Bu paranın dini de imanı da yoktur” diyenler, bu haklı şarkıyı her gün daha fazla söylemektedirler. Ama bu iki örnekte de para kavramı öyle ya da böyle vazgeçilmez, dokunulmaz , karşıya alınamaz bir yan barındırır…
Ama ya “lan para” demek…Sadece yaşamına yoksulluğundan dolayı son verme kararı alan bir emekçinin ruh hali ile sınırlandırılabilinir mi? Katilini görmek, tespit etmek, teşhis etmek değil midir ki bu ?
Ya öbür dünya tasviri…
Huriler, melekler, bin bir çeşit yemişler, yediğin önünde yemediğin arkanda… Cennet ayaklarının altında. Peki bir emekçi ne ister ya da ölmeden önceki son isteği nedir? Lan para öbür dünya da karşıma çıkma…
Ne istediğin değil ne istemediğin bir bakıma…
Mahvolan bir emekçiden geriye kalanlar işte bunlar olmuştur…
Bir Kurban Bayramı daha patronlarımız açısından, onların mezar kazıyıcılarının öbür dünyaya havale edilen özlemleri dolayısıyla “hayırlara vesile” olmuştur.
(alıntı)
