MELEK TATLI
Kullanıcı
yıldızlarla dans ediyorum bu gece.AYbüyük birçokkuyla alkışlıyor.beni,yıldızları...mutluluklarımı sevinçten bir sepete koyup fırlatıyorum bütün güzelliklerin üzerine.kahkalarımı çığlıklarla birleştirip bir çikolatalı pastaa gibi tadına doyulmaz yapıyorum.çünkü engüzeli
yeni ufuklar doğuyor gökyüzünden.hiç bitmeyecek masal gibi.en mutlu eden simgeler gibikimim zaman gözyaslarımı mürekkebime kimi zamanda kalbime akıttım.sonra dünyanın üzerindeki tozpembenin kalktığınıgerçeklerin yüzüme tokat gibi vurulduğunu gördüm.görmek duymakve hissetmek.bazen amaçlarım doğrultusundan sapıyor.bazen biletsiz bir tene biniyorum.nereye gideceğimi bilmeden.hüzünler koluma giripdolastırıyor beni gözyaşı sokaklarında.hiçbirşey söylemeden sebebsiz yere. unuttuklarımın acısıyla yasarken bilmediğim diyarlarda kime ya da kimlere güveneceğimi bilmiyorum.bazen sıcak bir el istiyorum.beni sonsuzluğa getiricak.ama bulamıyorum.belki de buluyorum sonra da kaybediyorum.bazen odamı sessiz çığlıklar kaplıyor.nefeslerimi vücudumda hissediyorum.boğazım düğümleniyor.bağırışlarım tekrar tekrar yankılanıyor ıssız odamda... korkulu rüyalardan uyanıveriyorum günün ilk ışıklarında.şaçlarımdan yıldız yapıpyerleştiriveriyorum gökyüzüne.ayı alıp başıma taç diye takıyorum.sonra simsiyah gökyüzünü üstüme örtüyorum.derin bir sessizliğe gömülmek için.bazen kederleri battaniye ,umutları ise başıma yastık diye koyuyorum.umutlarımı kaybetmek istemiyorum.hiç ama hiç kaybolmasınlar istiyorum.ama söz dinletemiyorum.yine kalbimi paramparça edip gidiyorlar.umutlarım zehirli oklarını fırlatıveriyorlar kalbime .yapmayın diye bağırıyorum.ne sesime ses veren oluyor ne de kalbime sırdaş olabiliyorum.yolcu ederken onları hüzün taksisi gelip alıveriyor umutlarımı sevgi bahçemin önünden....
arkasından sadece el sallayabiliyorum....
umutlarımın mektuplarını bekleyişim oluyor hıçkırıklarım.herhangi bir gün çıkıp gelecekmiş gibihayat postacısı...
hayatı yapboz gibi parçalıyorum.sonra hangi parçayı nereye koyacağımı bulamıyorum.ya da bulmam çok zor oluyor.herşey zor değil miki? yaşamak,görmek,duymak,hissetmek,sevmek,aşık olmak.......herşey zor değil mi ki?
yorulmaz mı ruhumuz çetin şavaslarda.istenmeyen olaylarda bulur mu ki kendini?gelişen olaylar karsısında şaşırıp kalmazmıyız mı ki çoğu zaman.bazen kalbimizin istediğini yaparız.sonunu düşünmeden.ne olacağını bilmeden.mısralarımda hüzünle kaplı bir çok cümle kurarken kalbimin derinliklerinde ince sızı duyuyorum.inceden inceden acıtan bir şey bu.anlamını tarifini bilmediğim bir duygu bu.içimden geçen onca kelimeyionca heceyi aktarırkenbu sayfaya kalbimdeki acı çığlıklardaha da kanatıyor kalbimde ki yarayı....
acı bir çığlık cümlelerimin aklını yitirmesine sebeb oluveriyor.kalp ağrısının hıçkırıklıklarını duyuveriyorum karanlık gecelerde.sebebsiz,sorgusuz,sualsiz.
hatıralarım yaşamıma gölge oluşturmusken kaybolmus yılların telafisi var mıdır ki? ya da mürekkebim teselli eder mi ki kalbimi?
sorullar,alınmamış cevablarve kılıf uyduramadığım umutlarımsözcüklerim mısralarımda şair olmuşken ben hayat mahkamesinde zavallı bir mahkumum.parmaklıklar ardından gülümsemeye çalışan karanlık bir düşünceyim sadece.bazem gözüm büyük bir umut görmek istiyor.kurtarılmak,ilacı bulunmayan derdin şifasını bulmak istiyor.
şevinçlerimi bir torbay koyup hüznün kapısını çalıyorum.bir süre emanet ediyorum.ve arta kalan zamanlar...
hayat!bazen öyle zor geliyor kii insana yaşamak , görmekde,duymakda,hissetmekte,sevmek de zor geliyor......
HAYAT SENDEN ALACAĞIM ÇOK ŞEY VAR!!!!!
yeni ufuklar doğuyor gökyüzünden.hiç bitmeyecek masal gibi.en mutlu eden simgeler gibikimim zaman gözyaslarımı mürekkebime kimi zamanda kalbime akıttım.sonra dünyanın üzerindeki tozpembenin kalktığınıgerçeklerin yüzüme tokat gibi vurulduğunu gördüm.görmek duymakve hissetmek.bazen amaçlarım doğrultusundan sapıyor.bazen biletsiz bir tene biniyorum.nereye gideceğimi bilmeden.hüzünler koluma giripdolastırıyor beni gözyaşı sokaklarında.hiçbirşey söylemeden sebebsiz yere. unuttuklarımın acısıyla yasarken bilmediğim diyarlarda kime ya da kimlere güveneceğimi bilmiyorum.bazen sıcak bir el istiyorum.beni sonsuzluğa getiricak.ama bulamıyorum.belki de buluyorum sonra da kaybediyorum.bazen odamı sessiz çığlıklar kaplıyor.nefeslerimi vücudumda hissediyorum.boğazım düğümleniyor.bağırışlarım tekrar tekrar yankılanıyor ıssız odamda... korkulu rüyalardan uyanıveriyorum günün ilk ışıklarında.şaçlarımdan yıldız yapıpyerleştiriveriyorum gökyüzüne.ayı alıp başıma taç diye takıyorum.sonra simsiyah gökyüzünü üstüme örtüyorum.derin bir sessizliğe gömülmek için.bazen kederleri battaniye ,umutları ise başıma yastık diye koyuyorum.umutlarımı kaybetmek istemiyorum.hiç ama hiç kaybolmasınlar istiyorum.ama söz dinletemiyorum.yine kalbimi paramparça edip gidiyorlar.umutlarım zehirli oklarını fırlatıveriyorlar kalbime .yapmayın diye bağırıyorum.ne sesime ses veren oluyor ne de kalbime sırdaş olabiliyorum.yolcu ederken onları hüzün taksisi gelip alıveriyor umutlarımı sevgi bahçemin önünden....
arkasından sadece el sallayabiliyorum....
umutlarımın mektuplarını bekleyişim oluyor hıçkırıklarım.herhangi bir gün çıkıp gelecekmiş gibihayat postacısı...
hayatı yapboz gibi parçalıyorum.sonra hangi parçayı nereye koyacağımı bulamıyorum.ya da bulmam çok zor oluyor.herşey zor değil miki? yaşamak,görmek,duymak,hissetmek,sevmek,aşık olmak.......herşey zor değil mi ki?
yorulmaz mı ruhumuz çetin şavaslarda.istenmeyen olaylarda bulur mu ki kendini?gelişen olaylar karsısında şaşırıp kalmazmıyız mı ki çoğu zaman.bazen kalbimizin istediğini yaparız.sonunu düşünmeden.ne olacağını bilmeden.mısralarımda hüzünle kaplı bir çok cümle kurarken kalbimin derinliklerinde ince sızı duyuyorum.inceden inceden acıtan bir şey bu.anlamını tarifini bilmediğim bir duygu bu.içimden geçen onca kelimeyionca heceyi aktarırkenbu sayfaya kalbimdeki acı çığlıklardaha da kanatıyor kalbimde ki yarayı....
acı bir çığlık cümlelerimin aklını yitirmesine sebeb oluveriyor.kalp ağrısının hıçkırıklıklarını duyuveriyorum karanlık gecelerde.sebebsiz,sorgusuz,sualsiz.
hatıralarım yaşamıma gölge oluşturmusken kaybolmus yılların telafisi var mıdır ki? ya da mürekkebim teselli eder mi ki kalbimi?
sorullar,alınmamış cevablarve kılıf uyduramadığım umutlarımsözcüklerim mısralarımda şair olmuşken ben hayat mahkamesinde zavallı bir mahkumum.parmaklıklar ardından gülümsemeye çalışan karanlık bir düşünceyim sadece.bazem gözüm büyük bir umut görmek istiyor.kurtarılmak,ilacı bulunmayan derdin şifasını bulmak istiyor.
şevinçlerimi bir torbay koyup hüznün kapısını çalıyorum.bir süre emanet ediyorum.ve arta kalan zamanlar...
hayat!bazen öyle zor geliyor kii insana yaşamak , görmekde,duymakda,hissetmekte,sevmek de zor geliyor......
HAYAT SENDEN ALACAĞIM ÇOK ŞEY VAR!!!!!
