Bırak hayat size rağmen değil, seninle beraber aksın."Düzenim bozulur, hayatımın altı üstüne gelir" diye endişe etme. Nereden biliyorsun hayatının altının üstünden daha iyi olmayacağını?
Böyle diyor son okuduğum kitabın bir paragrafında. Aslında ne kadar zorlarsak zorlayalım, mutlaka hayat akıp bir yerlere doğru gidiyor bizim irademiz dışında. Biz sadece küçük rötuşlar yapıyoruz sadece. Yani yol ayırımı yok ama yol üzerindeki ufak tefek çalılıkları temizleyebiliyoruz.
Ne hayattaki önceliklerimize gereken önemi verebiliyoruz ne de hayatı istediğimiz başka bir şekle sokabiliyoruz. Yalnızca hedeflerimizdeki küçük pürüzleri yok edebiliyoruz belki de. Koskoca bir hayat, harcanan onca çaba ve bize biçilen roller. Umutsuzluk haykırışı mı bu, ya da yılgınlık, ya da ne bileyim bir buhran mı? Hayır, hiçbirisi değil.
Bazı hedefler vardır çok çalışmayı gerektirir ama sonuçta yine ulaşamadığınız bir yerdedir.
Ama bazı hedefler de vardır ki oluruna bırakıp zorlamamak lazım. Sineye çekip, sindirmek lazım. Evet çaba göstermek lazım ama çabalar sonuçsuz kalırsa da üzülmemek lazım.
"Düzenim bozulur,hayatımın altı üstüne gelir" diye endişe etme.Nereden biliyorsun hayatının altının üstünden daha iyi olmayacağını?
Mevlana’nın dediği gibi; Üzülme! Bir şey olmuyorsa ya daha iyisi olacağı için ya da gerçekten de olmaması gerektiği için olmuyordur.
Umarım herkesin "hayatım altüst oldu" dediği noktada, yepyeni ve daha güzel kapılar açılır.
