DeryaDer
Derya Karacan
Moderatör
Gittin...
Ben, arkandan sadece baktım.
Oysa; söyleyecek o kadar çok şeyim vardı ki...
“Gidersen iyiye dair ne varsa içimde yitireceğim hepsini.
Gidersen sönecek içimdeki ateş ve bir daha hiç kimse yakamayacak.
Gidersen karanlığa mahkum edeceksin günlerimi.
O karanlıkta yolumu kaybedeceğim” diyecektim sana.
Konuşamadım...
Gittin...
Gidişini görmemek için gözlerimi kapattım öylesine acıdıki içim, tutup koparsalardı kolumu bacağımı bu kadar acı duymazdım
Acım yaş olup akmalıydı gözlerimden.
Ağlayamadım...
Gittin...
Seni delicesine bir tutkuyla seviyordum oysa tutkum seninle olmaktı, tutkum teninde erimek, tutkum hayatı seninle sadece paylaşmaktı.
Anlatamadım...
Gittin...
Gidişini önlemek için tutmak vardı ellerinden
Ellerim değil miydi her dokunuşumda seni ürperten?
Ürperdin yine biliyorum. Bir kez dokunsam, bir kez tutsam ellerini.
Gitmek için biriktirdiğin bütün cesaretin kaybolurdu.
Tutamadım...
Gittin...
Bir yıkım gibiydi gidişin...
Sen adım adım uzaklaşırken benden, çöküp kaldı bedenim olduğu yere.
Nice terk edişlere dayanan yürek bu kez yenilmişti.
Bu kadar zayıf değildim ben kalkmalıydım.
Kalkamadım...
Gittin...
Oysa geldiğin gün gideceğini biliyordum...
Hazırdım gidişine, kaçak zamanları yaşıyorduk.
Zaman bitecek ve sen gidecektin.
Bense, gidişinin ertesi günü hayatıma kaldığım yerden yeniden başlayacaktım.
Başlayamadım...
Gittin...
Bir şey söyledin mi giderken? “Kal” dememi istedin mi?
Son bir kez “seni seviyorum” dedin mi?
“Bekle beni döneceğim” diye umut verdin mi?
Beynim öylesine uğulduyorduki.
Duyamadım...
Gittin...
Nereye gittiğin önemli değildi
Binlerce kilometre uzakta da olsan, iki metre ötemde de fark etmiyordu.
Artık yoktun ve asıl bu düşünce beni felç ediyordu.
Kurtulmalıydım senden, bu yokluk duygusundan kurtulmalıydım.
Kurtulamadım...
Gittin...
Unutulanların arasına katılmalıydım
Anıları bir sandığa koyup hayatı bir yerinden yakalamalıydım.
Bu aşk noktalanmalıydı, bu sevdadan vazgeçmeliydim.
Yapamadım...
Gittin...
Bir okyanusun ortasında tek küreği kaybolmuş sandalda dev dalgalarla boğuşan bir denizciyim şimdi.
Bil ki; sevmekten vazgeçmedim seni.
Bil ki; seninle birlikte sevdanı da taşıyacağım yüreğimde.
Bil ki; seni unutamadım...
yazan: Mehmet COŞKUNDENİZ
kaynak: http://www.posta.com.tr/yasam/YazarHaberDetay/Gittin.htm?ArticleID=99113
Ben, arkandan sadece baktım.
Oysa; söyleyecek o kadar çok şeyim vardı ki...
“Gidersen iyiye dair ne varsa içimde yitireceğim hepsini.
Gidersen sönecek içimdeki ateş ve bir daha hiç kimse yakamayacak.
Gidersen karanlığa mahkum edeceksin günlerimi.
O karanlıkta yolumu kaybedeceğim” diyecektim sana.
Konuşamadım...
Gittin...
Gidişini görmemek için gözlerimi kapattım öylesine acıdıki içim, tutup koparsalardı kolumu bacağımı bu kadar acı duymazdım
Acım yaş olup akmalıydı gözlerimden.
Ağlayamadım...
Gittin...
Seni delicesine bir tutkuyla seviyordum oysa tutkum seninle olmaktı, tutkum teninde erimek, tutkum hayatı seninle sadece paylaşmaktı.
Anlatamadım...
Gittin...
Gidişini önlemek için tutmak vardı ellerinden
Ellerim değil miydi her dokunuşumda seni ürperten?
Ürperdin yine biliyorum. Bir kez dokunsam, bir kez tutsam ellerini.
Gitmek için biriktirdiğin bütün cesaretin kaybolurdu.
Tutamadım...
Gittin...
Bir yıkım gibiydi gidişin...
Sen adım adım uzaklaşırken benden, çöküp kaldı bedenim olduğu yere.
Nice terk edişlere dayanan yürek bu kez yenilmişti.
Bu kadar zayıf değildim ben kalkmalıydım.
Kalkamadım...
Gittin...
Oysa geldiğin gün gideceğini biliyordum...
Hazırdım gidişine, kaçak zamanları yaşıyorduk.
Zaman bitecek ve sen gidecektin.
Bense, gidişinin ertesi günü hayatıma kaldığım yerden yeniden başlayacaktım.
Başlayamadım...
Gittin...
Bir şey söyledin mi giderken? “Kal” dememi istedin mi?
Son bir kez “seni seviyorum” dedin mi?
“Bekle beni döneceğim” diye umut verdin mi?
Beynim öylesine uğulduyorduki.
Duyamadım...
Gittin...
Nereye gittiğin önemli değildi
Binlerce kilometre uzakta da olsan, iki metre ötemde de fark etmiyordu.
Artık yoktun ve asıl bu düşünce beni felç ediyordu.
Kurtulmalıydım senden, bu yokluk duygusundan kurtulmalıydım.
Kurtulamadım...
Gittin...
Unutulanların arasına katılmalıydım
Anıları bir sandığa koyup hayatı bir yerinden yakalamalıydım.
Bu aşk noktalanmalıydı, bu sevdadan vazgeçmeliydim.
Yapamadım...
Gittin...
Bir okyanusun ortasında tek küreği kaybolmuş sandalda dev dalgalarla boğuşan bir denizciyim şimdi.
Bil ki; sevmekten vazgeçmedim seni.
Bil ki; seninle birlikte sevdanı da taşıyacağım yüreğimde.
Bil ki; seni unutamadım...
yazan: Mehmet COŞKUNDENİZ
kaynak: http://www.posta.com.tr/yasam/YazarHaberDetay/Gittin.htm?ArticleID=99113
